Eνας πρωθυπουργός που έχει επενδύσει τόσα πολλά στην προσωπική εικόνα του, που κάθε κίνησή του είναι σκηνοθετημένη ακόμα και στην τελευταία της λεπτομέρεια, που δεν κάνει κίνηση χωρίς να.. συμβουλευτεί τους image makers, μάλλον θα πρέπει να έχει απογοητεύσει πλήρως το επικοινωνιακό επιτελείο του.
Οι γκάφες διαδέχονται η μία την άλλη:
Στη Βουλή υποστηρίζει ότι σε ηλικία έξι μηνών ήταν «πολιτικός κρατούμενος της χούντας», προκαλώντας τα αυθόρμητα γέλια της αίθουσας.
Στην Ολομέλεια και πάλι, ο ίδιος εγκάλεσε τον Αλέξη Τσίπρα για άγνοια και υποστήριξε ότι εκείνος που μίλησε για τη «διάκριση των εξουσιών» ήταν ο… Ρουσό. Πρόκειται βέβαια για τον Μοντεσκιέ.
Τον Ιανουάριο του 2020, βγαίνοντας από τον Λευκό Οίκο, προσπαθεί να πάρει την ομπρέλα από τον πεζοναύτη που είναι επιφορτισμένος να τον συνοδεύσει με αυτήν.
Τον Ιούλιο του 2020 συμμετέχει σε τραπέζι με τους Τομ Χανκς και Ρίτα Γουίλσον -στους οποίους χορηγήθηκαν ελληνικά διαβατήρια-, ενώ στη συνέχεια χρησιμοποιεί στρατιωτικό ελικόπτερο για να μεταβεί στην Επίδαυρο και να δει παράσταση αρχαίας τραγωδίας.
Τον Δεκέμβρη του 2020 ο φωτογραφικός φακός τον «τσακώνει» να κάνει ποδηλασία στην Πάρνηθα, εν μέσω περιορισμών κίνησης και αποστάσεων, ενώ η σύζυγός του εξασκείται στο motocross, κάτι που απαγορεύεται εντός του εθνικού δρυμού.
Τον Φεβρουάριο του 2021 -πάλι εν μέσω αυστηρών περιορισμών για την πανδημία- επισκέπτεται την Ικαρία και συμμετέχει σε τραπέζωμα με πολλά άλλα άτομα, εικόνα για την οποία αργότερα θα πει ότι «πλήγωσε τους Ελληνες και δεν θα επαναληφθεί».
Προχθές, προσήλθε στην εξόδιο ακολουθία του Μίκη Θεοδωράκη, στη Μητρόπολη, με διαφημιστική ομπρέλα γνωστού και πανάκριβου ξενοδοχείου των Βρυξελλών.
Φυσικά, όλα αυτά προκαλούν κάθε φορά ένα αυθόρμητο «πάρτι» στα σόσιαλ μίντια, όμως τα «πετσωμένα» ΜΜΕ τα εξαφανίζουν ταχυδακτυλουργικά, εξωραΐζοντας την εικόνα του και επινοώντας τις πιο ευφάνταστες δικαιολογίες για τις πρωθυπουργικές γκάφες. Το γραφείο Τύπου του Κ. Μητσοτάκη προσπαθεί απεγνωσμένα να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα και να σώσει όσα δεν σώζονται.
Εκείνοι οι «φιλελεύθεροι» δημοσιογράφοι που επί χρόνια κραύγαζαν σε κάθε ευκαιρία κατηγορώντας τους πολιτικούς τους αντιπάλους για «πρακτικές Βόρειας Κορέας», σήμερα μετέρχονται όλες τις «βορειοκορεατικές» (με το συμπάθιο) επικοινωνιακές πρακτικές, καταλήγοντας όχι λίγες φορές στην αυτογελοιοποίηση.
Λιβανωτοί, αγιογραφίες, στημένες συνεντεύξεις και (αυτό)λογοκρισία που θα ζήλευαν πολλά αυταρχικά καθεστώτα. Δηλαδή ένας σταλινισμός από την ανάποδη. Ο καθείς και το παντεσπάνι του!
Τα δελτία ειδήσεων των καναλιών -δημόσιων και ιδιωτικών, με ελάχιστες εξαιρέσεις- αλλοιώνουν, παραποιούν, ωραιοποιούν και αποκρύπτουν πλευρές της πραγματικότητας με τρόπο που αναρωτιόμαστε πολλές φορές εάν αναφέρονται στην ίδια χώρα που ζούμε και εμείς.
Δημιουργική στατιστική, επικοινωνιακή προστασία του «ηγέτη», ανοίκειες επιθέσεις στην αντιπολίτευση και στο βάθος μπίζνες, νομή της εξουσίας και εύνοια στους ημετέρους. Αριστοι κατ’ όνομα, αλλά στην πραγματικότητα σε άλλους τομείς: στον νεποτισμό, στην οικογενειοκρατία και στην εκποίηση του δημόσιου πλούτου.
Είναι φανερό ύστερα από δυο χρόνια στην εξουσία ότι μια κυβέρνηση μπορεί να έχει έναν «γκαφατζή» πρωθυπουργό, αλλά να εκτελεί μια χαρά τα συμβόλαια τα οποία έχει αναλάβει. Αλλωστε, τα πρόσωπα είναι πλέον αναλώσιμα. Την εξουσία ασκούν με outsourcing τα πραγματικά κέντρα εξουσίας και ισχύος και πάντως όχι οι «εκλεγμένοι αντιπρόσωποι του λαού».
Τάσος Τσακίρογλου / EφΣυν (10.9.2021) zoornalistas.com