Όταν αυξάνονται οι κινήσεις διαφοροποίησης υπουργών και βουλευτών από την κυβερνητική γραμμή, σημαίνει ότι ο πρωθυπουργός έχει αρχίσει να χάνει την ισχύ και την κυριαρχία του.
Κορυφαία εξ αυτών αποτελεί η πρόσφατη του υπουργού Εξωτερικών, ο οποίος αν και σήκωσε καθυστερημένα μπαϊράκι κατά των πρωθυπουργικών χαριεντισμών με τον επεκτατικό τραμπούκο γείτονα, είναι ηλίου φαεινότερο ότι αποφάσισε να βάλει μπουρλότο στις επικείμενες διερευνητικές.
Δεύτερη στη σειρά σημαντικότητας, η επαναλαμβανόμενη του υπουργού Ανάπτυξης σχετικά με τις αδυναμίες στη διαχείριση της κορονο-κρίσης, ο οποίος καθιστά πλέον σαφές στον πρωθυπουργό ότι δεν είναι διατεθειμένος να του συχωρέσει το «πάγωμα» της εξουσίας που του επιφύλαξε με την τοποθέτηση μητσοτακικού τοποτηρητή στο υπουργείο του.
Ακολουθεί αυτή της Ντόρας με τα γαλλικά που εκτόξευσε κατά του Γερμανού ΥΠΕΞ, αφήνοντάς μας όλους ενεούς με τον όψιμο αντιγερμανισμό της. Καλά γνωρίζοντες του πολιτικού παρασκηνίου δεν εξεπλάγησαν με την εν λόγω κίνηση. Και την εντάσσουν στη συνεχώς εντεινόμενη δυσαρέσκειά της ένεκα του διαρκώς ενισχυόμενου αδειάσματος εκ Μαξίμου ορμώμενου.
Τετάρτες και εξίσου σημαντικές αυτές δυο ακραιφνών σαμαρικών βουλευτών, οι οποίοι αίφνης θυμήθηκαν να ψέξουν τον πρωθυπουργό για την καθυστέρηση επέκτασης της αλιευτικής ζώνης στα 12 μίλια στο Αιγαίο. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ευφυΐα για να διακρίνει κάποιος ότι πίσω από τους βουλευτές κρύβεται η ενόχληση του Σαμαρά για την έναρξη διαλόγου με τους -σύμφωνα με τα λεγόμενά του- πειρατές.
Κακές γλώσσες λένε ότι οι παραπάνω διαφοροποιήσεις δεν είναι τυχαίες και συνδέονται μεταξύ τους σηματοδοτώντας έμμεσα τη μετα-Μητσοτάκη εποχή.
Κοινώς, οι δυο υπουργοί καλλιεργούν το αρχηγικό τους προφίλ πιάνοντας στασίδι για την επόμενη μέρα στη ΝΔ, με τη μεν Ντόρα να συντάσσεται στο πλευρό του Δένδια και τους δε σαμαρικούς βουλευτές αφενός να «πυροβολούν» τον πρωθυπουργό, αφετέρου να μην κάνουν προς το παρόν γνωστές τις προθέσεις τους αν είναι διατεθειμένοι να στηρίξουν τον σαμαρικό Άδωνι στην περίπτωση που αποφασίσει να διεκδικήσει τα ηνία του κόμματος.
Στην εξίσωση βάλτε και τη δυσαρέσκεια που έπεται από οργισμένους-παραγκωνισμένους βουλευτές, οι οποίοι πια έχουν βγει στο κυνήγι του σταυρού εξαιτίας της λήξης της λίστας και τρέμουν τα φυλλοκάρδια του μήπως και δεν επανεκλεγούν.
Βέβαια οι πρωθυπουργικοί οπαδοί θα επικαλεστούν το μαγικό ραβδάκι του αρχηγού τους που θα εξαφανίσει τα φαινόμενα δυσφορίας καθιστώντας τον εκ νέου πανίσχυρο.
Μακάρι… νεοφιλελεύθερα αδέρφια να μπορούσε να τα εξαφανίσει.
Πολύ φοβούμαστε όμως ότι ο ηγέτης σας γνωρίζει ότι έχει χαθεί ο έλεγχος διαχείρισης τόσο της κορονο-κρίσης όσο και των εθνικών θεμάτων, εξ ου και οι σκέψεις του για πρόωρες εκλογές μέσα στο ΄21 προς αποφυγή των ανταρσιών.
Διαφορετικά αν μπει στο ΄22 έχοντας να διαχειριστεί το οικονομικό χάος απόρροια της ανικανότητάς του να οχυρώσει στοιχειωδώς τη χώρα μπροστά στην αναμενόμενη αντεπίθεση του αόρατου εχθρού και τη ντροπή μιας πιθανής εξευτελιστικής ήττας στα εθνικά, είναι πρόδηλο ότι ελλοχεύει ο κίνδυνος να αμφισβητηθούν ξεκάθαρα οι διακυβερνητικές του ικανότητες.
Σε κάθε περίπτωση, ελπίζουμε το περιβόητο ραβδάκι να κάνει σωστά τη δουλειά του και να κλείσει πάραυτα τα στόματα των αμφισβητιών.
Αν και φρονούμε πως είναι αργά για διορθωτικές κινήσεις καθώς από τα συμφραζόμενα… ο κύβος ερρίφθη…