Ευτυχώς που υπάρχουν τα social media…
Αναμφισβήτητα, το πρώτο κρούσμα Covid – 19 ήταν η ενημέρωση. Στη χώρα μας και παντού.
Όμως τα δικά μας ΜΜΕ, σαν έτοιμα από καιρό – με σχεδόν ανύπαρκτο ανοσοποιητικό σύστημα, εννοώ – προσβλήθηκαν βαριά απ’ τον… ύπουλο εχθρό: οι εφημερίδες μας, έντυπες και ηλεκτρονικές, πολύ πιο βαριά από τον Guardian και τους New York Times, τη Le Monde, και την Handelsblatt… Και τα κανάλια μας, πιο άρρωστα από το BBC και το TF1, το CNN και το Αl Jazeera…
Σήμερα, 10 μήνες μετά τα πρώτα συμπτώματα και παρά το διπλό ‘πέτσινο’ εμβόλιο που… αδιαμαρτύρητα δέχτηκαν οι οργανισμοί τους – ίσως και εξαιτίας του – εξακολουθούν να νοσούν βαριά: μια αδιαπέραστη μάσκα κορονοϊογενούς θεματολογίας σκεπάζει τα πρωτοσέλιδα και τα δελτία ειδήσεων των ΜΜΕ της χώρας μας, αποκλείοντας κάθε ανάσα πολιτικής ή κοινωνικής δράσης και αντίδρασης στην ασφυκτική κρατική επιτήρηση…
Την καταστρατήγηση των δημοκρατικών ελευθεριών και την αλληλουχία καταχρήσεων των διευρυμένων εκτελεστικών εξουσιών που οι κυβερνώντες υφάρπαξαν με πρόσχημα την πανδημία Covid – 19 και τη διαχείριση της.
Αυτή η «αδιαπέραστη μάσκα κορονοϊογενούς θεματολογίας», βγαίνει μόνο σε περιπτώσεις επικοινωνιακής έξαρσης του πρωθυπουργικού ναρκισσισμού: προκειμένου αυτός, εικονογραφημένος, να πάρει θέση στα πρωτοσέλιδα του έντυπου και ηλεκτρονικού Τύπου και στους τηλεοπτικούς τίτλους ειδήσεων…
*******
Ευτυχώς που υπάρχουν τα social media…
Και σε περιπτώσεις επικοινωνιακής έξαρσης του κρατικού αυταρχισμού, όπως το όργιο αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας με πρόσχημα την παραβίαση των μέτρων της καραντίνας στην επέτειο μνήμης του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου: 374 προσαγωγές και 135 συλλήψεις πολιτών που, μεμονωμένα και τηρώντας όλα τα μέτρα προστασίας από τον κορωνοϊό, θέλησαν να αφήσουν ένα λουλούδι στο μνημείο του δεκαεξάχρονου.
Μια αδιαπέραστη μάσκα κορονοϊογενούς θεματολογίας σκεπάζει τα πρωτοσέλιδα και τα δελτία ειδήσεων των παραδοσιακών ΜΜΕ της χώρας, αποκλείοντας κάθε ανάσα πολιτικής ή κοινωνικής δράσης και αντίδρασης
Την επομένη, αυτή η «αδιαπέραστη μάσκα κορονοϊογενούς θεματολογίας», ξαναβγήκε για λίγο, για να προβάλει το αντικοινωνικό κήρυγμα μίσους του υπουργού… προστασίας του πολίτη κ. Χρυσοχοϊδη:
«…το Πολυτεχνείο είτε η 6η Δεκεμβρίου έχουν εξελιχθεί εθιμικά σε γιορτές μίσους κατά της Αστυνομίας και του πολιτικού συστήματος…».
Και «…η αριστερή ευαισθησία, είναι μια τυφλή αδιαλλαξία. Αδιαλλαξία της εχθροπάθειας, αδυναμία της κατανόησης, φτηνή εκμετάλλευση της οργής.
Η καταγγελία έχει γίνει συνήθεια και επάγγελμα. Γι’ αυτό και η κοινωνία σας έχει γυρίσει την πλάτη…»…
Ευτυχώς, η κοινωνία διαθέτει τα social media και απάντησε στον κυβερνητικό κήρυκα μίσους με χιλιάδες μηνύματα οργής, αγανάκτησης ή ποιητικού σαρκασμού.
Όπως αυτό: «Ένα τριαντάφυλλο, ένας μενεξές, μια μαργαρίτα και δύο γαρδένιες συνελήφθησαν από αστυνομικές δυνάμεις πριν λίγη ώρα στην οδό Τοσίτσα στα Εξάρχεια, μετά από καταγγελία του Κρίνου της τοπικής ενορίας. /
Οι συλληφθέντες αντιμετωπίζουν τις κατηγορίες της φωτοσύνθεσης χωρίς λίπασμα και της παράνομης βλάστησης. / Αυτή την ώρα οδηγούνται στον κηπουρό της ΓΑΔΑ για κλάδεμα».
Αλλά και χιλιάδες μηνύματα μίσους για τον κήρυκα μίσους Χρυσοχοϊδη και τα επικοινωνιακά εξαπτέρυγά του. Όπως αυτό: «Δεν μπορείτε να χωνέψετε τον φασισμό που παράγει καθημερινά ο Χρυσοχοΐδης και κάτι χρυσαυγίτικα γουρούνια που παριστάνουν τους αστυνόμους; Μην ανησυχείτε! Τον έχουν χωνέψει πριν από σας, για εσάς οι δημοσιογράφοι. Όχι όλοι! Αλλά είναι τόσοι πολλοί οι άλλοι…
*******
Ευτυχώς που υπάρχουν τα social media…
Ευτυχώς, επαναλαμβάνω, η κοινωνία διαθέτει τα social media, γιατί αν περιοριζόταν στα παραδοσιακά ΜΜΕ (εφημερίδες και TV), δεν θα αποτελούσε παρά δομικό υλικό για την επικοινωνιακή κατασκευή μιας πανδημίας, όπως υπαινίσσεται ο καθηγητής Νίκος Σμυρναίος σε μια συνέντευξή του με θέμα «Covid – 19 και ΜΜΕ*»: «Αντίθετα με τα κυρίαρχα ΜΜΕ, ο ψηφιακός δημόσιος χώρος είναι αγωνιστικός και όχι συναινετικός», εξηγεί:
»Για παράδειγμα, τα τηλεοπτικά ΜΜΕ διαμορφώνουν και επιβάλλουν μια επίσημη εκδοχή της πραγματικότητας και του κοινού συμφέροντος («Είμαστε σε πόλεμο ενάντια στην επιδημία», «ενωμένοι θα νικήσουμε», «οι αρχές εργάζονται για το κοινό καλό» κ.λπ.). Όμως αυτή η επίσημη εκδοχή δεν αποτελεί αυθόρμητο προϊόν μιας «αγοράς ιδεών (….), αλλά επιβάλλεται μέσω επικοινωνιακών στρατηγικών και μηχανισμών εξουσίας…
»Αντίθετα, το διαδίκτυο αποτελεί ένα ανοιχτό πεδίο διαπάλης ιδεών, όπου πολλοί και διαφορετικοί φορείς αντιπαρατίθενται, προσπαθώντας να επιβάλουν τη δική τους ερμηνεία για τα γεγονότα και τη σημασία τους με οποιοδήποτε μέσο έχουν στη διάθεσή τους. Έτσι, πέραν της επίσημης εκδοχής της πραγματικότητας, σε αυτό τον τεράστιο ψηφιακό δημόσιο χώρο βρίσκουμε (…) και απόψεις που αντιτίθενται στην καθεστηκυία τάξη…».
Και τα σχόλια της κοινωνίας των social media, λέω εγώ. Που απαντούν στον ακραίο κυβερνητικό αυταρχισμό, κάθε φορά που εκείνη η «αδιαπέραστη μάσκα κορονοϊογενούς θεματολογίας» που φορούν τα ΜΜΕ κατεβαίνει∙ και προβάλει το απεχθές πρόσωπο της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
*Συνέντευξη στο POPAGANDA.gr (01.11.2020) με αφορμή την έκδοση του βιβλίου « Covid-19 και ΜΜΕ: Η επικοινωνιακή κατασκευή μιας πανδημίας» (Eκδόσεις Παπαζήση)