Η τουρκική αποστολή στα Ηνωμένα Έθνη κατέθεσε το «Μνημόνιο Κατανόησης» που συνήφθη μεταξύ Ερντογάν και Sarraj στη Γραμματεία του Γενικού Γραμματέα Αντόνιο Γκουτέρες του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.
Εκπρόσωπος της κυβέρνησης Αλ Βέφακ (της Τρίπολης) , ο Γκαλέμπ αλ Ζακλάι [غالب الزقلعي], ισχυρίστηκε ότι αυτή η κατάθεση ήταν «επίσημη κύρωση της θαλάσσιας συμφωνίας με την Τουρκία».
Συνηθίζεται τα Ηνωμένα Έθνη να παραχωρούν έναν αριθμό κατάθεσης (πρωτοκόλλου) σε οποιαδήποτε κατάθεση γίνεται και αυτό αποτελεί μια ειδοποίηση για την παραλαβή από τον διεθνή οργανισμό της συμφωνίας μεταξύ της Τουρκίας και της Τρίπολης ( της Al-Wefaq).
Ωστόσο, ο αλ Ζακλάι δήλωσε ότι η παραχώρηση των Ηνωμένων Εθνών σε αυτήν τη διαδικασία του αριθμού κατάθεσης- αριθμού πρωτοκόλλου (No. 69975) σημαίνει έγκριση αυτής και αποτροπή από οποιαδήποτε ακύρωση ή ακόμη και συζήτησης από τις επόμενες κυβερνήσεις!
Ο εκπρόσωπος της Al-Wefaq προχώρησε περισσότερο από αυτό λέγοντας ότι αυτή η πρωτοκόλληση έδωσε στη συμφωνία διεθνή νομική ισχύ, τονίζοντας ότι η Λιβύη επωφελείται από αυτήν στη Μεσόγειο. Τα ΜΜΕ της (Μουσουλμανικής) Αδελφότητας έδωσαν ευρεία δημοσιότητα επί δύο ημέρες σε αυτό, εξαπατώντας κυριολεκτικά το λαό για την κατάθεση αυτή, λέγοντας ότι τάχα η ‘Συμφωνία’ ήταν ένα απροσπέλαστο ουράνιο βιβλίο που δεν μπορεί να αγγιχθεί από κάποιο χέρι!
Η Απάτη!
Τόσο ο εκπρόσωπος της Al-Wefaq, όσο και τα μέσα ενημέρωσης της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, περιέγραψαν με σκοπιμότητα αυτό που υπογράφηκε μεταξύ του αλ Σάρατζ και του Ερντογάν ως «Συμφωνία», αλλά η αλήθεια είναι ακριβώς το αντίθετο, καθώς η υπογραφείσα είναι σαφώς ένα «Μνημόνιο Κατανόησης».
Τα μέσα ενημέρωσης παραπλάνησαν σκόπιμα το λαό, επωφελούμενα από την έλλειψη ελέγχου του κειμένου που κατατέθηκε στα Ηνωμένα Έθνη. Καθώς το έγγραφο που κατατέθηκε από την Τουρκία στα Ηνωμένα Έθνη αναφέρεται ως «Memorandum of Understanding» και μεταφράστηκε ως (διακρατικό) «Μνημόνιο Συμφωνίας».
Η διαφορά μεταξύ Μνημονίου Κατανόησης και Μνημονίου Συμφωνίας
Σε αυτό το πλαίσιο, φαίνεται ότι τα μέσα ενημέρωσης της Al-Wefaq και ο εκπρόσωπος του Αλ Σάρατζ δεν καταλαβαίνουν την ουσιαστική διαφορά μεταξύ του «Μνημονίου Κατανόησης και της Συμφωνίας» ή ότι αντιλαμβάνονται τη διαφορά και επιμένουν να ‘περιφρονούν’ τους Λίβυους και να τους εξαπατούν.
Το μνημόνιο συμφωνίας είναι ένα επίσημο έγγραφο που περιλαμβάνει συμφωνία μεταξύ δύο ή περισσοτέρων μερών, και είναι μόνο μια προκαταρκτική συμφωνία. Ενώ το μνημόνιο κατανόησης περιλαμβάνει ένα πλαίσιο στο οποίο ορίζονται οι υποχρεώσεις κάθε μέρους και είναι απλώς μια ένδειξη της έναρξης εργασίας μεταξύ των μερών χωρίς νομική υποχρέωση.
Ως εκ τούτου, το Μνημόνιο Κατανόησης θεωρείται τιμητική συμφωνία που στερείται της υποχρέωσης επίσημων νομικών συμβάσεων και διακρίνεται από το ότι μπορεί εύκολα να τροποποιηθεί σε αντιστροφή συνθηκών και συμφωνιών και μπορεί επίσης να υπογραφεί χωρίς αναφορά στο κοινοβούλιο ή σε νομοθετικά όργανα και οποιοδήποτε μέρος μπορεί να αποσυρθεί από αυτό χωρίς να επιφέρει καμία υποχρέωση ή αποζημίωση στο άλλο μέρος.
Τι είναι η διακρατική Συμφωνία;
Όσον αφορά τη Συμφωνία, είναι μια διεθνής συμφωνία μεταξύ δύο κρατών για την επίτευξη οικονομικών, εμπορικών ή στρατιωτικών στόχων ή για τη διευθέτηση μιας διαφοράς μεταξύ των δύο μερών με επισήμανση των δικαιωμάτων και των προνομίων καθενός από αυτά και περιέχει γενικές διεθνείς αρχές και κανόνες που δεσμεύονται να τηρούν τα υπογράφοντα κράτη, φροντίζοντας έτσι ώστε να εγγυούνται τις υποχρεώσεις κάθε μέρους και καθορίζει το εφαρμοστέο δίκαιο.
Συμφωνείται, ακόμη, να προσφεύγουν σε διαιτησία όταν προκύψει οποιαδήποτε διαφορά, και κανένα μέρος δεν έχει το δικαίωμα να αποχωρήσει από αυτήν χωρίς να ενημερώσει το άλλο.
Επιπλέον, απαιτεί την έγκριση της νομοθετικής αρχής στη χώρα.
Παράδειγμα
Μία από αυτές τις συμφωνίες, για παράδειγμα, είναι η συμφωνία Λιβύης-Ιταλίας που συνήφθη το 2008 σχετικά με διάφορους τομείς, και παρόλο που υπογράφηκε από την κορυφή των δύο κρατών (Μπερλουσκόνι – Καντάφι), δεν τέθηκε σε ισχύ παρά μόνο μετά την έγκρισή της από το ιταλικό κοινοβούλιο και το Γενικό Λαϊκό Κογκρέσο της Λιβύης (Κοινοβούλιο).
Από την άλλη πλευρά, κατατέθηκε επίσης στη Γραμματεία των Ηνωμένων Εθνών με το όνομα (Μνημόνιο Κατανόησης) και όχι ενός Μνημονίου Συμφωνίας, και όλα αυτά δεν του έδωσαν τοπική ή διεθνή ασυλία, αλλά αντλεί την ασυλία της από τη δική της δύναμη και την έγκριση της νομοθετικής αρχής στις δύο χώρες σε αυτό. Ενώ με την πτώση του καθεστώτος εξέπεσε, παρά την προσπάθεια διαδοχικών ιταλικών κυβερνήσεων να την χειραγωγήσουν.
Το Μεγάλο Ψέμα
Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα παραπάνω, είναι σαφές ότι αυτό που κατατέθηκε στη Γραμματεία των Ηνωμένων Εθνών από την Τουρκία και την Al-Wefaq είναι απλώς μια κοινοποίηση πρωτοκόλλου για τη σύναψη ενός απλού μνημονίου κατανόησης και αυτή η διαδικασία δεν του παρέχει -σύμφωνα με τους νόμους των Ηνωμένων Εθνών- διεθνή ή τοπική ασυλία, και επιπλέον δεν παρουσιάστηκε στο Κοινοβούλιο της Λιβύης για να αποκτήσει νομιμότητα. Έτσι έχει την ισχύ ενός απλού κυβερνητικού μνημονίου.
Κατά συνέπεια, κάθε νέα κυβέρνηση μπορεί να ακυρώσει αυτό το μνημόνιο απλά και εύκολα, πρώτα επειδή είναι μνημόνιο κατανόησης και στο οποίο οποιοδήποτε μέρος έχει το δικαίωμα να αποσυρθεί από αυτό χωρίς να ειδοποιήσει το άλλο και χωρίς να συνεπάγεται νομικές υποχρεώσεις,
και δεύτερον, επειδή συνήφθη από μια Λιβυκή αρχή (Συμβούλιο Προεδρίας) που παραβίασε το Σύνταγμα.
Τρίτον, ας υποθέσουμε, για να υποστηρίξουμε, ότι πρόκειται για συμφωνία – την οποία δεν είναι – καθώς δεν υποβλήθηκε στο Κοινοβούλιο της Λιβύης για έγκριση ως προϋπόθεση για την εγκυρότητα οποιασδήποτε συμφωνίας, η οποία την καθιστά ανύπαρκτη.
Το δημοσίευμα σημειώνει ότι ο λιβυκός λαός εξαπατήθηκε με κραυγαλέα ψέματα της Αδελφότητας, για ένα θέμα στο οποίο κάθε πολίτης που μπορεί να ερευνήσει μπορεί εύκολα να εντοπίσει την εξαπάτηση.
πηγή: echedoros-a.gr