Τα κίνητρα της απόπειρας δολοφονίας κατά του Σλοβάκου πρωθυπουργού Robert Fico είναι ακόμη άγνωστα.
Ως δράστης εμφανίζεται ένας 71χρονος, ο οποίος θα μπορούσε είτε να υποκινηθεί από προσωπικό μίσος προς τον πολιτικό είτε απλώς να είναι ψυχικά άρρωστος.
Παρά τα σοβαρά τραύματα του, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα ο Fico να επιζήσει και να επιστρέψει στη θέση του, αλλά αυτή η απόπειρα δολοφονίας μπορεί κάλλιστα να ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στη σύγχρονη ιστορία της Ευρώπης.
Αυτό που θέλει την επιστροφή της τρομοκρατίας ως τρόπου εξάλειψης των πολιτικών αντιπάλων.
Και γιατί στην Ευρώπη και όχι μόνο στη μικρή Σλοβακία;
Γιατί το θέμα εδώ δεν είναι μια ανατολικοευρωπαϊκή χώρα πέντε εκατομμυρίων με σλαβικό πληθυσμό, αλλά είναι η γενικότερη ατμόσφαιρα στην ενωμένη Ευρώπη.
Η Σλοβακία δεν είναι μόνο μέρος της ΕΕ, αλλά συνορεύει και με την Ουκρανία, με έδαφος δηλαδή που η υπό διαμόρφωση πανευρωπαϊκή αυτοκρατορία διεκδικεί να προσαρτήσει.
Σκληρός επικριτής του Κιέβου
Επιπλέον, στη Σλοβακία, η πλειοψηφία του πληθυσμού είναι κατά της σύγκρουσης με τη Ρωσία για την Ουκρανία και ο ίδιος ο Robert Fico είναι ο πιο σκληρός επικριτής τόσο του καθεστώτος του Κιέβου όσο και της πολιτικής που ακολουθεί η ΕΕ στο ουκρανικό.
Ακόμα πιο σκληρός από τον ηγέτη της Ουγγαρίας, Victor Orban, ο Fico είχε πει ευθέως πως ο Vladimir Putin δεν είχε άλλη επιλογή από το να αρχίσει τις εχθροπραξίες για να σταματήσει την προέλαση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά.
Και αυτό ειπώθηκε από έναν ηγέτη μιας χώρας που είναι μέλος του ΝΑΤΟ.
Είναι προφανές ότι η στάση των «Ατλαντιστών» απέναντι στον Fico είναι ιδιαίτερα αρνητική.
Στο συντηρητικό στρατόπεδο
Όπως αναφέρει ανάλυση του ρωσικού πρακτορείου ειδήσεων RIA Novosti, όταν ο Fico επέστρεψε στην εξουσία το 2003 (είχε ήδη διατελέσει πρωθυπουργός για δέκα χρόνια κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του ’90 και του 2000), συνοδευόταν και από διάφορους χαρακτηρισμούς: διεφθαρμένος αξιωματούχος, δικτάτορας, «ο χρήσιμος ηλίθιος του Putin».
Ο Fico είναι απλά ένας Σλοβάκος πατριώτης με δεξιές και συντηρητικές πολιτικές θέσεις και με μάλλον παραδοσιακές ιδέες για τη θρησκεία, την οικογένεια, τη μετανάστευση, κοκ.
Οι θέσεις αυτές τον φέρνουν πιο κοντά όχι μόνο στον Orban αλλά και σε άλλες δεξιές (παραδοσιακές) ευρωπαϊκές δυνάμεις: από τη Γαλλίδα Le Pen μέχρι τη γερμανική Εναλλακτική για τη Γερμανίας (AfD).
Οι τοποθετήσεις των δυνάμεων αυτών για τη Ρωσία και την Ουκρανία είναι κοντά, καθώς η πλειονότητα των ευρωπαϊκών αυτών πολιτικών δυνάμεων τάσσεται υπέρ των διαπραγματεύσεων και όχι υπέρ του πολέμου με τη Ρωσία μέσω της Ουκρανίας.
Και αν και οι δεξιές αυτές δυνάμεις στην Ευρώπη είναι σε θέσεις εξουσίας – είτε μόνες είτε σε κυβερνήσεις συνασπισμού – σε λίγες χώρες, η γενική τάση για αύξηση της δημοτικότητας τους, είναι εμφανής.
Και αυτό αναμένεται να επιβεβαιωθεί σύντομα, κατά τις επικείμενες Ευρωεκλογές.
Νέες ισορροπίες στην Ευρώπη
Πράγματι, αυτό το ευρωπαϊκό όργανο, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει μάλλον περιορισμένες εξουσίες, καθώς σε γενικές γραμμές η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση προωθείται πρωτίστως με τη βοήθεια των εθνικών ελίτ (που έχουν γίνει σε μεγάλο βαθμό αντεθνικές), αναφέρει το δημοσίευμα του RIA Novosti.
Ωστόσο, τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών θα είναι ενδεικτικά, και οι παραδοσιακές αυτές ευρωπαϊκές πολιτικές δυνάμεις θα έχουν αισθητή αύξηση ψήφων.
Προφανώς και δεν θα γίνουν η κύρια κοινοβουλευτική δύναμη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, δεδομένου ότι και οι ίδιες είναι χωρισμένες σε δύο ομάδες, αλλά μαζί με την πραγματική Αριστερά (τους αντί-Ατλανιστές και τους ευρωσκεπτικιστές) θα μπορέσουν να ασκήσουν μεγαλύτερη επιρροή σχετικά με τις πολιτικές που διαμόρφωσαν οι κυρίαρχοι φιλελεύθεροι, οι ψευδο-Δεξιοί και οι σοσιαλιστές.
Αύξηση επιθετικότητας… και το ταμπού
Οι προετοιμασίες για τις Ευρωεκλογές έχουν ήδη οδηγήσει σε αύξηση της επιθετικότητας: στη Γερμανία, για παράδειγμα, οι επιθέσεις σε εκπροσώπους διαφορετικών κομμάτων έχουν γίνει πιο συχνές.
Η ήδη μεγάλη πίεση στην «Εναλλακτική για την Γερμανία» αυξάνεται, καθώς δυσφημείται και κατηγορείται ότι εργάζεται για την κινεζική υπηρεσία πληροφοριών.
Οι ηγέτες του AfD δέχονται συνεχώς απειλές σωματικής βίας….
Εάν αρθεί το ταμπού για τις πολιτικές δολοφονίες στην Ευρώπη, θα αρχίσουν τα πραγματικά πυρά κατά των…ανεπιθύμητων.
Και πρώτα απ’ όλα – όπως επισημαίνει το δημοσίευμα – θα επηρεάσει κυρίως τις παραδοσιακές δεξιές ευρωπαϊκές πολιτικές δυνάμεις, δηλαδή αυτούς που είναι κατά της κοσμοπολίτικης πορείας των Ατλαντιστών που κυβερνούν την Ευρώπη.
Επιπλέον, αυτές οι δολοφονίες και οι απόπειρες δολοφονίας θα εξηγηθούν πολύ απλά: πρόκειται για ομοφοβικό, για αντίπαλο των μεταναστών, για ισλαμοφοβικό, για υποστηρικτή του Putin, για εχθρό των Ουκρανών.
Με λίγα λόγια, θα πρόκειται για κάποιον που αντιτάχθηκε στα κοινά ευρωπαϊκά συμφέροντα, που πρόσβαλε τις μειονότητες… με συνέπεια κάποιος από αυτές τις μειονότητες ή ένας μετανάστης να μην αντέξει και να αποφασίσει να σκοτώσει τον «λαϊκιστή».
Κίνδυνος
Βάσει του δημοσιεύματος, όλοι εκείνοι οι σοβαροί Ευρωπαίοι πολιτικοί που έχουν μια ευκαιρία να έρθουν στην εξουσία, θα είναι σε κίνδυνο τόσο σε τοπικό όσο και σε εθνικό αλλά και ευρωπαϊκό επίπεδο.
Από τη στιγμή που δεν είναι δυνατόν να τους σταματήσουν με ίντριγκες, δυσφημιστικές εκστρατείες, κρατική πίεση (συμπεριλαμβανομένων και των μυστικών υπηρεσιών), αυτό σημαίνει ότι… θα πρέπει να σκοτωθούν.
Και αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο για την Ευρώπη – ακόμη και στον 21ο αιώνα χρησιμοποιήθηκε αυτή η παραδοσιακή μέθοδος εξάλειψης των αντιπάλων: για παράδειγμα, το 2002, σκοτώθηκε ο δεξιός Ολλανδός πολιτικός Pim Fortuyn, ο οποίος ανερχόταν στην εξουσία.
«Υπάρχει μια πικρή ειρωνεία στο γεγονός ότι τώρα, για να σταματήσουν τους παραδοσιακούς Δεξιούς, οι ελίτ θα καταφύγουν σε μια τόσο παραδοσιακή μέθοδο πολιτικού αγώνα: ο πολιτικός φόνος είναι σχεδόν η μόνη ευρωπαϊκή παράδοση που αναγνωρίζουν οι οικοδόμοι της κοσμοπολίτικης Ευρώπης» καταλήγει το δημοσίευμα του RIA Novosti.