Ο Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς ταξίδεψε στην Ουάσιγκτον κυρίως για να μιλήσει κατ’ ιδίαν με τον πρόεδρο Τζόρτζ Μπάιντεν. Στο βασικό μενού ήταν ο πόλεμος στην Ουκρανία .
Η κατάσταση των ουκρανικών στρατευμάτων στο μέτωπο γίνεται ολοένα και πιο δραματική, τα όπλα και τα πυρομαχικά έχουν γίνει σπάνια και σε ορισμένα τμήματα του μετώπου, οι Ουκρανοί διοικητές αναφέρουν ότι μπορούν να απαντήσουν μόνο με μια βολή σε κάθε πέντε ρωσικές οβίδες.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει φτάσει σε ένα σημείο καμπής, δυο χρόνια μετά τη ρωσική εισβολή.
Ο Σολτς σε άρθρο του στη Wall Street Journal,έγραψε ότι μια ρωσική νίκη θα «άλλαζε δραματικά το πρόσωπο της Ευρώπης» και θα έφερνε ένα σοβαρό πλήγμα στη φιλελεύθερη παγκόσμια τάξη πραγμάτων.
Οι Ευρωπαίοι θα μπορούσαν τότε πιθανότατα απλά και μόνο να ελέγξουν τις ζημιές που ήδη υφίστανται με τις κυρώσεις στη Μόσχα.Αλλά και να δεχτούν εκατομμύρια επιπλέον πρόσφυγες από την Ουκρανία και ίσως να πιέσουν για όσο λιγότερο επώδυνους όρους κατάπαυσης του πυρός κατά τις διαπραγματεύσεις με τη Μόσχα. Αλλά πολιτικά και ηθικά η Δύση θα είχε ηττηθεί.
Τι συνάντησε ο Σόλτς στην Ουάσιγκτον; Έναν ηγέτη υπό τεράστια πίεση!
Ο Τζο Μπάιντεν αυτή τη στιγμή είναι πολύ πιο αδύναμος, ακόμη και από τον Σολτς, που βλέπει στις δημοσκοπήσεις το κόμμα του να μην ξεπερνά το 15% και τους Γερμανούς να του έχουν γυρίσει την πλάτη.
Πρόεδρος υπό πίεση
Ο Μπάιντεν αδυνατεί να περάσει από το Κογκρέσο το τεράστιο πακέτο βοήθειας ύψους 60 δισεκατομμυρίων δολαρίων για την Ουκρανία ,που θα μπορούσαν ενδεχομένως να καθορίσουν τη μελλοντική τύχη του πολέμου.
Η σχεδόν θρυλική ικανότητα του Μπάιντεν να διαπραγματεύεται συμβιβασμούς πέρα από τις κομματικές γραμμές έχει καταρρεύσει. Γιατί απλά ο Ντόναλντ Τραμπ κυβερνά εδώ και πολύ καιρό, ή πιο συγκεκριμένα: εμποδίζει επιτυχώς τον Μπάιντεν να κυβερνήσει! Και όλα αυτά, 10 μήνες πριν από τις εκλογές, σχεδόν ένα χρόνο πριν από μια πιθανή αλλαγή στην εξουσία στον Λευκό Οίκο.
Αυτή τη στιγμή οι προοπτικές επανεκλογής Τραμπ φαίνεται να αυξάνονται, ως αποτέλεσμα αυτών των τελευταίων εξελίξεων, αν και όλα μπορούν να συμβούν.Το ίδιο το γεγονός ότι ο Τραμπ αισθάνεται πιο κοντά στη νίκη, κάνει το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα όλο και πιο υποχείριο σε αυτόν. Βλέπουμε να κυριαρχεί στο Κογκρέσο η στρατηγική «όσο χειρότερα για την Αμερική, τόσο το καλύτερα» για τη νίκη του Τραμπ
Η παρέμβαση Πούτιν
Ίσως δεν είναι τυχαίο ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν επέλεξε αυτή τη στιγμή για να δώσει τη συνέντευξη στον Αμερικανό και φίλο-Τραμπικό δημοσιογράφο Τάκερ Κάρλσον και να διατυπώσει την πρόταση για άμεσες ρωσοαμερικανικές διαπραγματεύσεις για την επίλυση της σύγκρουσης στην Ουκρανία.
Πέρα από όλες τις άλλες επιφυλάξεις για μια διαπραγμάτευση μεταξύ των δυο πυρηνικών υπερδυνάμεων, φανταστείτε αυτό το τραπέζι: με τον Πούτιν στη μια πλευρά και έναν «ξεχασιάρη ηλικιωμένο κύριο» από την άλλη , που μπερδεύει τους ανθρώπους, να εκπροσωπεί τον «ελεύθερο κόσμο»;
Τα τελευταία νέα για την υγεία του Μπάιντεν είναι χειρότερα από ανησυχητικά.
Ο Αμερικανός πρόεδρος ήταν πάντα διάσημος για τις γκάφες του , αλλά πρόσφατα έγιναν πιο συχνές, πιο σοβαρές και ντροπιαστικές : λέει ότι μίλησε με τον Γάλλο πρόεδρο Μιτεράν (που πέθανε το 1996) αντί για τον Μακρόν, μπερδεύει τον Κολ με τη Μέρκελ ή τον Σολτς (ποιος ξέρει με ποιο όνομα απευθύνθηκε στον καγκελάριο της Γερμανίας κατά τη συνάντησή τους στον Λευκό Οίκο), μπερδεύει το Μεξικό με την Αίγυπτο…
Δεν είναι τυχαίο που το επιτελείο του Μπάιντεν δεν τον άφησε να παραχωρήσει σήμερα τηλεοπτική συνέντευξη στο CBS με αφορμή τον τελικό του Super Bowl, εγκαταλείποντας ένα τεράστιο κοινό που θα τον παρακολουθούσε και μάλιστα ενόψει των εκλογών του Νοεμβρίου.
Καλά κρατεί άλλωστε ο σάλος που προκλήθηκε από την έκθεση του ειδικού εισαγγελέα Ρόμπερτ Χουρ που περιγράφει τον Μπάιντεν ως έναν ηλικιωμένο που δεν μπορεί πλέον ούτε να θυμηθεί σε ποια χρόνια ήταν αντιπρόεδρος ή την ημερομηνία θανάτου του αγαπημένου του γιου, Μπο.
Μπορεί να κάνει πίσω ο Μπάιντεν;
Οι εξελίξεις αυτές θέτουν δυο θεμελιώδη ερωτήματα- το ένα συνταγματικό, το άλλο πολιτικό .
Το πρώτο: είναι δυνατόν η παλαιότερη φιλελεύθερη δημοκρατία στον κόσμο να μην έχει μηχανισμό που να αναγκάζει τον πρόεδρο να παραμερίσει εάν υπάρχουν βάσιμες αμφιβολίες για την ψυχική του υγεία; Δεν πρόκειται φυσικά για την αποδοχή του «ρατσισμού κατά των ηλικιωμένων».
Αλλά ο πήχης της διαύγειας και της πνευματικής αποτελεσματικότητας για τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών πρέπει να μετακινηθεί πολύ πιο ψηλά από ό,τι για εμάς τους κανονικούς ανθρώπους: έχει το πυρηνικό «κουμπί» και είναι ο ανώτατος διοικητής των πιο ισχυρών ενόπλων δυνάμεων στον κόσμο. Φυσικά περιβάλλεται από εξειδικευμένο επιτελείο, υπάρχουν διαδικασίες ασφαλείας και εγγυήσεις προτού ο πρόεδρος μπορέσει να εξαπολύσει πυρηνική επίθεση, αλλά ο τελευταίος λόγος ανήκει στον ίδιο.
Το δεύτερο ερώτημα, πολιτικής φύσης: Τι συμβαίνει μέσα στο Δημοκρατικό Κόμμα, πώς μπορεί να δεχτεί τις ολοένα και πιο ανησυχητικές ειδήσεις για τον Μπάιντεν χωρίς να αντιδρά;
Σύμφωνα με το αμερικανικό Σύνταγμα είτε ο Μπάιντεν αποφασίζει μόνος του να παραμερίσει, είτε η απομάκρυνσης του είναι σχεδόν παρόμοια με την οργάνωση ενός «δημοκρατικού πραξικοπήματος»: Η αντιπρόεδρος Καμάλα Χάρις θα πρέπει να συγκεντρώσει υπογραφές μεταξύ των υπουργών του πίσω από την πλάτη του Μπάιντεν.
Το Δημοκρατικό Κόμμα είχε την εναλλακτική να αποφασίσει να μην ξαναπροτείνει τον Μπάιντεν για να θέσει υποψηφιότητα για δεύτερη θητεία. Το κόμμα του δεν τόλμησε καθώς χωρίς τον Μπάιντεν υποψήφιο, θα ξεσπούσε ένας εσωκομματικός αγώνας για τη διαδοχή που θα ήταν πολύ πιο αδελφοκτόνος από το 2020.
Στην πραγματικότητα, από την εκλογή του Μπάιντεν στον Λευκό Οίκο έως σήμερα,έχει διευρυνθεί το χάσμα μεταξύ της κεντροαριστερής πτέρυγας των Δημοκρατικών που κυριαρχούν σε πολιτείες όπως η Νέα Υόρκη και η Καλιφόρνια, και των μετριοπαθών που επικρατούν σε κεντρικές περιοχές της χώρας.
Και τώρα, η «απόσυρση» του Μπάιντεν θα σήμαινε κατάφωρη παραδοχή ότι «κάναμε λάθος». Δεδομένου ότι τα διανοητικά του προβλήματα, δεν συνέβησαν ξαφνικά. Τα προβλήματα του Δημοκρατικού Κόμματος σε αυτό το στάδιο δεν μπορούν να αναχθούν απλώς στον σεβασμό των παραδόσεων.
Ζητούν παρέμβαση της Πρώτης Κυρίας
Δεν υπάρχει πια ένα πραγματικό «κομματικό κατεστημένο», που θα μπορούσε να τον πείσει να μην είναι ξανά υποψήφιος.
Πολλοί Δημοκρατικοί πάντως, βλέποντας τον Τραμπ να έρχεται , δεν διστάζουν συχνά να ζητούν κατ’ιδίαν μια παρέμβαση της συζύγου του Μπάιντεν, Τζιλ . Το μέλλον του «ελεύθερου κόσμου» να εξαρτάται από την κοινή λογική της Πρώτης Κυρίας;
Σε κάθε περίπτωση, η ακύρωση της υποψηφιότητας του Μπάιντεν παρά τη θέλησή του, θα ήταν είναι ένα θείο δώρο στη ρεπουμπλικανική προπαγάνδα.
Και πλέον, οι πολίτες της μοναδικής υπερδύναμης στον κόσμο έχουν την επιλογή μεταξύ ενός πολύ ηλικιωμένου που ξεχνά και ενός επίσης ηλικιωμένου που θέλει να πάρει τη ρεβάνς απ’ όλο τον κόσμο…