Του Γιώργου Χατζηδημητρίου
Ο Χριστός δεν γεννήθηκε φέτος στη Βηθλεέμ. Είναι θαμμένος κάτω από τα ερείπια της Γάζας στην Παλαιστίνη. Σε αυτή τη μικρή λουρίδα γης, τη μεγαλύτερη ανοιχτή φυλακή του πλανήτη, η ζωή των μικρών παιδιών έχει χάσει κάθε αξία.
Φορώντας πράσινο ποδοσφαιρικό μπλουζάκι και ασορτί παντελονάκι, ο Αχμάντ Αμπού Σάμα, 14 ετών, παρέα με τα ξαδέρφια του, βαδίζει με πατερίτσες στην αυλή του σπιτιού του, που έχει μετατραπεί πλέον σε συντρίμμια, στην ανατολική Χαν Γιούνις, όπου συνήθιζε τα απογεύματα να παίζει με την μπάλα του.
Ακρωτηριάστηκε στο δεξί πόδι έπειτα από βομβαρδισμό που κατέστρεψε το πατρικό του, σκοτώνοντας έξι ξαδέρφια του και τη θεία του.
«Όταν ξύπνησα, (μετά τη νάρκωση), ρώτησα τον αδερφό μου “πού είναι το πόδι μου;’’ Μου είπε ψέματα, μου είπε πως ήταν καλά και δεν το ένιωθα εξαιτίας της αναισθησίας, προτού μου φανερώσει την αλήθεια ο ξάδελφός μου την επομένη» θυμάται.
«Έκλαψα πολύ. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα είναι πως δεν θα μπορώ πια να περπατάω ή να παίζω ποδόσφαιρο, όπως κάθε μέρα. Είχα γραφτεί σε ακαδημία μία εβδομάδα πριν από τον πόλεμο» προσθέτει, αναπολώντας μια εποχή οριστικά χαμένη.
Υποστηρίζει την Μπαρτσελόνα, ενώ τα ξαδέλφια του είναι αφοσιωμένοι οπαδοί της Ρεάλ Μαδρίτης.
«Αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω και να ξαναδώσω στον Αχμάντ το πόδι του, θα την παράταγα τη Ρεάλ, θα γινόμουν κι εγώ Μπαρτσελόνα» λέει στενοχωρημένος ένας από αυτούς, ο Φαρίντ.
Ο δρ Ναχίντ Αμπού Ταέμα, διευθυντής του νοσοκομείου Νάσερ, εξηγεί στο Γαλλικό Πρακτορείο πως μπροστά στον μεγάλο αριθμό τραυματιών και στην έλλειψη μέσων και φαρμάκων οι γιατροί συχνά δεν έχουν καμιά άλλη επιλογή παρά να ακρωτηριάσουν τραυματίες για να προλάβουν επιπλοκές.
«Υποχρεωνόμαστε να επιλέξουμε ανάμεσα στη σωτηρία τους ή να διακινδυνεύσουμε τη ζωή τους προσπαθώντας να γιατρέψουμε βαριά τραυματισμένα άκρα» λέει σκυθρωπός.
Το γραφείο της Ύπατης Αρμοστείας του ΗΟΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν προλαβαίνει να καταγράφει εγκλήματα πολέμου που οι δυνάμεις του Ισραήλ, αντιγράφοντας τις τακτικές των ναζί, διαπράττουν αφιονισμένες, προκαλώντας μια φοβερή γενοκτονία μπροστά στα απαθή βλέμματα της αδιάφορης Δύσης.
Μέσα σε όλες και η εγχώρια πολιτική ηγεσία, που αναγόρευσε δουλικά το Ισραήλ σε στρατηγικό εταίρο, δεν έχει στοιχειώδη ανθρωπιά και φιλότιμο να καταδικάσει τα εγκλήματα του διεφθαρμένου Νετανιάχου και της ακροδεξιάς συμμορίας που τον στηρίζει και τον σέρνει στις επιλογές της για να μην καταλήξει στη φυλακή.
Ακόμα και ο Πάπας στο χριστουγεννιάτικο μήνυμά του πήρε θέση για τους χιλιάδες μικρούς Χριστούς που ξεψυχούν στα συντρίμμια της Γάζας. Στην Αθήνα, ωστόσο, η χρυσοποίκιλτη Ιεραρχία, πνευματικοί, γραμματικοί, ακαδημαϊκοί και μύριοι όσοι, δεν ψέλλισαν ούτε λέξη. Ποτέ άλλοτε ο τόπος δεν ξέπεσε σε τόση ηθική εξαχρείωση και πνευματική φτώχεια.