Οι χθεσινές δηλώσεις του Σταύρου Κοντονή -κατά περίεργο τρόπο μία μέρα μετά την καταδίκη της Χρυσής Αυγής- αναφορικά με την αλλαγή του Ποινικού Κώδικα από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αξιοποιήθηκαν δεόντως από την κυβερνώσα παράταξη.
Τόσο ο Στ. Πέτσας όσο και η Ν.Δ., με σαφέστατη μικροπολιτική σκοπιμότητα, κατηγόρησαν τους προκατόχους τους ότι με τον νέο Κώδικα άνοιξαν παράθυρο για ευνοϊκότερη ποινική μεταχείριση της εγκληματικής οργάνωσης, με αποτέλεσμα οι καταδικασθέντες να πέσουν στα μαλακά και να μη στερηθούν τα πολιτικά δικαιώματά τους.
Σύμφωνα όμως με έγκριτους νομικούς και παράγοντες της δίκης, η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων, βάσει του Συντάγματος, είναι δυνατή να γίνει εφόσον η υπόθεση τελεσιδικήσει.
Σήμερα έχουμε μια ιστορική δικαστική απόφαση, αλλά αυτή είναι πρωτόδικη. Οι καταδικασθέντες έχουν το δικαίωμα να προσφύγουν στους επόμενους βαθμούς της Δικαιοσύνης, επιδιώκοντας ένα καλύτερο αποτέλεσμα. Το θέμα των πολιτικών δικαιωμάτων έχει ακόμα δρόμο.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ φέρει μια ευθύνη, αυτή έγκειται στο γεγονός ότι προώθησε προς ψήφιση τον νέο Ποινικό Κώδικα στο τέλος της κυβερνητικής θητείας του, αντί να τον αφήσει ως εκκρεμότητα για τη Ν.Δ. Μπορούσε να το κάνει και δεν το έκανε, καθώς αυτό απαιτούσε τότε η πλειοψηφία των δικαστών, του νομικού -και όχι μόνο- κόσμου.
Από τη στιγμή που αποφάσισε την ψήφιση του νέου Κώδικα -με βάση τη νομοθεσία- ήταν υποχρεωμένος να τον ψηφίσει όπως ακριβώς τον παρέλαβε από τη νομοπαρασκευαστική επιτροπή που τον συνέταξε. Χωρίς την παραμικρή αλλαγή.
Αυτό το γνωρίζει η σημερινή κυβέρνηση. Οπως επίσης γνωρίζει ότι αλλαγές στον νέο Κώδικα μπορούσαν να γίνουν μετά την ψήφισή του. Δηλαδή από την κυβέρνηση της Ν.Δ., αφού λίγο μετά την ψήφιση του Κώδικα ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε στην αντιπολίτευση.
Η σημερινή κυβέρνηση του Κυρ. Μητσοτάκη όντως τροποποίησε τον νέο Ποινικό Κώδικα πέρσι το φθινόπωρο με τον νόμο 4637/2019. Γιατί εκεί δεν συμπεριέλαβε άραγε τροποποιήσεις και για τα ζητήματα για τα οποία σήμερα επιρρίπτει ευθύνες στην προηγούμενη κυβέρνηση;
Μήπως όλη αυτή η υποκριτική συμπεριφορά υποκρύπτει την ενόχλησή της από τον αντίκτυπο που έχει η προχθεσινή ιστορική απόφαση του δικαστηρίου; Μήπως προσπαθεί να σκεπάσει αυτόν τον αντίκτυπο αλλάζοντας την πολιτική συζήτηση και αντιπαράθεση;