Γράφει ο ΣΑΡΑΝΤΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ
Από το διάγγελμα του πρωθυπουργού καταλαβαίνω ότι η πολιτική απόφαση για την ελληνοτουρκική κρίση είναι η εξής:
Αναπτύσσουμε τις ένοπλες δυνάμεις μας απαντητικά και χωρίς τακτικό πλεονέκτημα, προκειμένου η Τουρκία να υποχρεωθεί να χτυπήσει πρώτη, ώστε, κατόπιν, να υποχρεωθεί “συρθεί” σε διαπραγματεύσεις, αφού της επιβληθούν ισχυρές κυρώσεις.
Το κλειδί σε αυτό το σχέδιο είναι ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις της Χώρας έχοντας υποστεί το βάρος του πρώτου πληγματος, θα μπορέσουν να ανθέξουν στην εχθρική πίεση και ακολούθως θα αναπτυχθούν για να απαγορεύσουν τη δημιουργία τετελεσμενων
Όπως έχει δηλώσει ο ΑΓΕΕΘΑ, ο λοχαγός μου στη 2α ΜΑΛ, προ αρκετών ετών, στον οποίο έχω απόλυτη εμπιστοσύνη “το κάθε σχέδιο μετά τα πέντε πρώτα λεπτά καταρρέει, μετά υπάρχουν δυνάμεις και αποφάσεις διάθεσής τους”.
Επομένως, η Κυβέρνηση διαλέγει έναν πολύ επικίνδυνο και τυχοδιωκτικό δρόμο, με μεγάλο κίνδυνο για απώλειες σε ανθρώπινες ζωές και ίσως και σε εθνικά εδάφη.
Το αποφασιστικό σημείο είναι ότι η “ενεργοποίηση της διπλωματίας”, δηλαδή, η επέμβαση των κανονιοφόρων των “δυνάμεων με παγκόσμια και περιφερειακή ισχύ”, που θα είναι μόνο οι ευρώ ατλαντικές δυνάμεις, αφού η χώρα “δεν υψωνει σημαία ευκαιρίας”, θα γίνει πάντα υπέρ εκείνου που έχει καταγράψει τακτική υπεροχή στις πρώτες ώρες της κρίσης.
Και πάντα δέσμιοι των επιλογών των ” Μεγαλων Δυναμεων”.
Αλλιώς πήγαινουμε σε μια γενικευμένη σύρραξη με απρόβλεπτες επιπτώσεις και προεκτάσεις και με το δεδομένο ότι ελληνοτουρκική εμπλοκή σημαίνει ότι το ΝΑΤΟ όπως το ξέρουμε παύει να υπάρχει.
Με δεδομένο ότι ο αγώνας διεξάγεται με τις υπάρχουσες δυνάμεις, αν το πρώτο πλήγμα είναι τέτοιο που να μας αφαιρεί τη δυνατότητα διάθεσης και ανάπτυξης της κατάλληλης δυναμης, περιστέλει και τις δυνατότητες λήψης αποφάσεων.
Υπάρχει, δηλαδή, ο κίνδυνος αντί να συρθεί η Τουρκία “με το πιστόλι στον κρόταφο” να συρθούμε εμείς σε “διαπραγματεύσεις”.
Σε αυτή την περίπτωση αποτυχία της προσπάθειας μας συνδυασμένη με την αποδοχή της θυσίας που επάγεται η απόφαση υποδοχής του πρώτου πλήγματος, θα μετατρέψουν την κυβερνητική απόφαση που αποδέχεται αυτό το τεράστιο τυχοδιωκτικό ρίσκο, σε απολύτως καταστροφική επιλογή.
Πρέπει και η εκφώνηση να αλλάξει και να ενεργοποιηθούν επιτέλους οι οποίες διπλωματικές δυνατότητες υπάρχουν, η προσπάθεια επηρεασμού της διεθνούς κοινής γνώμης και η ενεργοποίηση των προσωπικών επαφών που μπορεί να έχει η πολιτική ηγεσία, ώστε να ασκηθεί η πίεση που πρέπει για την αποφυγή της υποδοχής του πρώτου πληγματος, που θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου
Τέτοια κινητοποίηση δυστυχώς δεν βλέπω.
Και το κακό είναι ότι δεν τη βλέπουν και από απέναντι.