Όποιος νομίζει ότι μπορεί να στήσει νέα Ίμια και να σουλατσάρει μετά ανενόχλητος στα προεδρικά Μέγαρα, είναι βαθιά γελασμένος.
Πολύ της μόδας έχει γίνει τα τελευταία εικοσιτετράωρα η έκφραση «διάλογος από μηδενική βάση», αναφορικά με την δήθεν αποκλιμάκωση της έντασης του Αιγαίου. Εάν αυτά τα δύο γεγονότα συνδυαστούν, βλέπουμε μία επανάληψη του σκηνικού των Ιμίων, με το περιβόητο no flags, no ships, no troops και καθόμαστε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Υπό την σκιά μιας «αμοιβαίας υποχώρησης».
Όπου η πάγια κατάληξη, είναι μία συμφωνία τύπου Ελσίνκι και Μαδρίτης.
Με απλά λόγια, δημιουργούμε μία ένταση στην περιοχή, βάζουμε τον τούρκο να απειλεί με πόλεμο, εμποδίζουμε την Ελλάδα να έρθει σε συμφωνία με την Γαλλία, συμφωνία η οποία είναι άκρως αποτρεπτική, βάζουμε την Γερμανία και της ΗΠΑ να πιέζουν παριστάνοντας τους σωτήρες. Την Μέρκελ με τα τηλεφωνεί και την Αμερική με το αεροπλανοφόρο Αϊζενχάουερ.
Πέφτει λοιπόν το σήμα εντέχνως στα συστημικά μέσα, όπου λίγο – πολύ θα πρέπει να νιώθουμε ευγνωμοσύνη για τους δύο συμμάχους μας που σταμάτησαν τον πόλεμο. Κάτι σαν το «ευχαριστούμε την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών«, του Σημίτη. Και εδώ αρχίζει το σκηνικό μίας διαφαινόμενης μειοδοσίας.
Δεν υπάρχει καμία «μηδενική βάση«. Η Ελλάδα συμμετέχει σε δύο πανίσχυρες ενώσεις. Την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ. Και οι δύο αυτές ενώσεις έχουν πρόνοια για κοινή άμυνα απέναντι σε απειλή. Η Ευρωπαΐκή Ένωση το άρθρο 42 και ειδικά την παράγραφο 7, το ΝΑΤΟ το περιβόητο άρθρο 5. Δεν υφίσταται λοιπόν καμιά φιλανθρωπία έναντι της Ελλάδας, από κανέναν. Υπάρχουν μόνο υποχρεώσεις των εταίρων προς την χώρα μας, η οποία ειρήσθω εν παρόδω, είναι απολύτως εντάξει στις δικές τις υποχρεώσεις.
Επιπλέον τα σύνορα της Ελλάδος έχουν καθοριστεί εδώ και έναν αιώνα από τη συνθήκη της Λωζάνης. Οποιοσδήποτε διάλογος λοιπόν από μηδενική βάση, συνιστά εθνική μειοδοσία. Οποιαδήποτε προσέγγιση με πρόσχημα την τουρκική απειλή και τους εκβιασμούς, την οποία μάλιστα θα υποθάλψουν οι εταίροι, συνιστά προδοσία των εταίρων έναντι της Ελλάδος.
Η Ελλάδα λοιπόν είναι θωρακισμένη από παντού και δεν έχει κανένα λόγο να μηδενίσει τις θέσεις της. Κάτι τέτοιο συνιστά παραβίαση του διεθνούς δικαίου, παραβίαση των συνθηκών, απώλεια εθνικής κυριαρχίας ακόμα και με την έναρξη τέτοιου είδους διαλόγου. Όποιος δε επιχειρεί να πανικοβάλει την κοινή γνώμη, προκειμένου να συνδράμει σε μία τέτοια υποχώρηση, είναι συνένοχος.
Μπορεί ο Σημίτης να σουλατσάρει ανενόχλητος στα προεδρικά Μέγαρα, όποιος όμως πιστέψει ότι θα μπορέσει να γίνει Σημίτης και να μείνει ατιμώρητος, κάνει ένα τεράστιο λάθος. Ένα τεράστιο ιστορικό σφάλμα.