Κώστας Βαξεβάνης
Ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας, ή αν θέλετε πολιτικής. Βρισκόμαστε στη δεκαετία του ’80, με το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία υπό τον Ανδρέα Παπανδρέου και τη ΝΔ στην αντιπολίτευση ως κόμμα του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Υπήρχε η παραμικρή πιθανότητα ο Κων. Μητσοτάκης να πλαστογραφήσει άποψη του Παπανδρέου και να του αποδώσει ευθύνες για την πλαστή άποψη;
Ακόμη και αν υπήρχε η παραμικρή πιθανότητα να συμβεί, θα αποδεχόταν ο Τύπος την κατάπτυστη πλαστογραφία χωρίς να επικρίνει το γεγονός; Φυσικά όχι. Τα κόμματα θα έβγαζαν ανακοινώσεις, οι εφημερίδες θα μιλούσαν για ντροπή και υποβιβασμό της πολιτικής και οι ίδιοι οι πολιτικοί θα ήταν αμήχανοι.
Ούτε θα υπήρχε καμιά πιθανότητα, ακόμη και σε εκείνα τα χρόνια της σκληρής πολιτικής αντιπαράθεσης, ένα κόμμα να χρεώσει σε άλλο κόμμα τον νεκρό που ξέβρασε το κύμα ή το ναυτικό ατύχημα σε κάποιο νησί του Σαρωνικού.
Ακόμη και η κυνική αντίληψη που θέλει τα πάντα να επιτρέπονται στην πολιτική ωχριά μπροστά στην πραγματικότητα που οδηγεί τη ΝΔ να πολιτεύεται με πρωτοφανή τρόπο, εμφανίζοντας στην ημερήσια διάταξη ψέματα ως αλήθειες και κατασκευασμένες φήμες ως ειδήσεις, απέναντι στις οποίες μάλιστα πρέπει άνθρωποι να απολογηθούν.
Η παλιά μονταζιέρα της κυβέρνησης Σαμαρά, που διαστρέβλωνε πολιτικές δηλώσεις και στη συνέχεια ζητούσε εξηγήσεις, έχει πλέον αντικατασταθεί με χόακες (hoaxes), με καθαρά ψέματα στα οποία πρόσωπα που εμπλέκονται σε μια υπόθεση αποκτούν αυθαίρετα την ιδιότητα του ψηφοφόρου ή στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ, για να «ανακαλυφθεί» στη συνέχεια όχι μόνο ευθύνη της κυβέρνησης αλλά και προσπάθεια απόκρυψης. Η τακτική αυτή μοιάζει με το γνωστό ανέκδοτο στο οποίο ο Ελληνας επιστήμονας μιλώντας σε συνέδριο τεχνολογίας προβάλλει το γεγονός ότι δεν βρέθηκαν καλώδια στις ανασκαφές του Παρθενώνα ως απόδειξη ότι οι αρχαίοι Ελληνες είχαν ανακαλύψει την ασύρματη τεχνολογία. Ο Αδωνης Γεωργιάδης αποδίδει κάθε μέρα την έλλειψη αποδείξεων για ψέματα που παρουσιάζει ως απόδειξη αόρατης συνωμοσίας. Μόνο που δεν μιλάμε για ανέκδοτα.
Στο παρελθόν ο εξ απορρήτων του Αντώνη Σαμαρά Γιώργος Μουρούτης είχε εμφανίσει στην προσωπική του σελίδα στο Facebook τουριστικά λεωφορεία στην Κωνσταντινούπολη ως μετακίνηση ψηφοφόρων για το δημοψήφισμα υπέρ του «όχι». Οταν αποκαλύφθηκε ότι ήταν φωτογραφία προηγούμενων χρόνων, ο σύμβουλος του Σαμαρά δειλά δειλά μάζεψε τη fake φωτογραφία και εξαφανίστηκε μέσα σε σχόλια για τη γραφικότητά του. Σήμερα πλέον δεν μιλάμε για γραφικότητα. Ο αντιπρόεδρος της ΝΔ Αδωνης Γεωργιάδης πλαστογραφεί το προφίλ του ίδιου του πρωθυπουργού στο Facebook και στη συνέχεια ζητεί εξηγήσεις για όσα γράφει δήθεν ο πρωθυπουργός, κατηγορεί πολίτες ως ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ για να τους εμπλέξει στο ναυάγιο του Σαρωνικού, κατασκευάζει ψευδείς ειδήσεις με την ίδια ευκολία που πουλάει διά τηλεοράσεως κινεζικά τηλέφωνα ως θαύματα της τεχνολογίας τα οποία είναι καλύτερα από το iPhone. Το κάνει μάλιστα με τέτοιον τρόπο που είναι δύσκολο να καταλάβεις αν πρόκειται για διεσταλμένη λογική πώλησης ώστε να αγγίζει την πολιτική ή για πολιτική που αντιλαμβάνεται τα πάντα ως πώληση.
Το σημαντικό και επικίνδυνο είναι ότι αυτή η τακτική γίνεται πολιτική του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και μάλιστα επίσημη. Ο τυπικός αρχηγός του κόμματος όχι μόνο υιοθετεί τη συμπεριφορά Αδωνη, αλλά στωικά, σχεδόν υποτακτικά, αναπαράγει τα λεγόμενα και τα διλήμματα γύρω από το ψέμα.
Προφανώς είναι εσωτερικό θέμα της ΝΔ το ποιος είναι πραγματικός αρχηγός της (μετά μάλιστα την επιτυχία του Αδωνη Γεωργιάδη να στρέψει το κόμμα στη δική του θέση στο νομοσχέδιο για την επιλογή φύλου), αλλά η αντικατάσταση της πολιτικής με ψέματα δεν είναι αποκλειστικά θέμα της ΝΔ. Δεν μιλάμε για τα συνήθη ψέματα που μπορεί να εντοπίζονται κατά καιρούς στον πολιτικό λόγο και σχετίζονται με υποσχέσεις, αλλά για πλήρη αντικατάσταση των πραγματικών γεγονότων με κατασκευές. Ο,τι κι αν γεννά την ταύτιση του Κυριάκου Μητσοτάκη με αυτές τις επιλογές, του αποδίδει μία και μόνη κατηγορία, του Ψευτοθόδωρου, που μπορεί να χειρίζεται το ψέμα σαν να είναι η αλήθεια του. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, στα πρότυπα του κινηματογραφικού ήρωα, μπορεί να μιλά και από κομμένο τηλέφωνο και ταυτόχρονα να αυτοθαυμάζεται ως πετυχημένος μπαγαπόντης.
Η ταύτιση με τον ψευτράκο Αδωνη προφανώς και δεν μειώνει τον Αδωνη, ο οποίος οικοδομεί αρχηγικό προφίλ ως σκληρός αντίπαλος του Τσίπρα. Οσο ο κόσμος της ΝΔ γαλουχείται στην αποτελεσματικότητα Αδωνη, ο οποίος εμφανίζει την εκτέλεση εμπόρου ναρκωτικών στο Πουέρτο Ρίκο ως εκτέλεση αντικαθεστωτικού στη Βενεζουέλα του Μαδούρο, τόσο ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα φαντάζει άβουλος και λίγος. Το βέβαιο είναι ότι για διαφορετικούς λόγους όλες οι ομάδες της ΝΔ συμφωνούν σήμερα για τον Κυριάκο ότι «δεν μπορεί το παιδί». Ο Σπύρος που αρέσκεται να τον φωνάζουν Αδωνη κεφαλαιοποιεί κάθε μέρα τη ΛΑΟπρόβλητη (από το ΛΑΟΣ) παρουσία του. Η ΝΔ ζει το δράμα να έχει περάσει από έναν αρχηγό που ήθελε να την κάνει Πολιτική Ανοιξη σε έναν αρχηγό που τον διόρισε το ΛΑΟΣ στη ΝΔ.