Του Κώστα ΒαξεβάνηΤην «Ιλιάδα»; Ο Άδωνης. Και την «Οδύσσεια» ο Άδωνης και ό,τι μπορείτε να φανταστείτε. Ταλαντούχος και σεμνός Νομπελίστας, που μένει στη λογοτεχνική αφάνεια γιατί η πραγματική του αγάπη είναι η πολιτική της τηλεπώλησης όταν δεν είναι η τηλεπώληση της πολιτικής.
Ας αφήσουμε όμως την πλάκα, γιατί είναι συνήθως η πλάκα που οδηγεί πολύ κόσμο να ανεχθεί στην πολιτική τον Άδωνη Γεωργιάδη και να την εκχυδαΐσει τελικώς σε αυτό που είναι ο ίδιος. Ο τηλεβόας που αγκαλιάζει τον Πλεύρη βρίζοντας τους Εβραίους, τον Καρατζαφέρη βρίζοντας το Σαμαρά, μετά το Σαμαρά βρίζοντας τον Κυριάκο Μητσοτάκη, για να καταλήξει να αγκαλιάζει τον Μητσοτάκη βρίζοντας όλους τους άλλους, δεν είναι η γραφική έκφραση της κωλοτούμπας. Γραφική είναι η Σαντορίνη το ηλιοβασίλεμα. Ο Γεωργιάδης είναι επικίνδυνος και προσπαθεί να κάνει την πολιτική και το δημόσιο λόγο, αυτό που είναι ο ίδιος, επικρατώντας μέσα από την ανοχή αυτών που τον έχουν ανάγκη επειδή λέει φωναχτά όσα οι ίδιοι ψιθυρίζουν κάνοντας τη βρώμικη δουλειά.
Το Documento της Κυριακής 2 Ιουλίου, έχει ως πρωτοσέλιδο τον Άδωνη Γεωργιάδη και τον αδελφό του Λεωνίδα. Το θέμα- αφιέρωμα, αναφέρεται σε δύο πράγματα. Στο γεγονός πως ο Λεωνίδας Γεωργιάδης εμφανίζεται ως προμηθευτής του αμαρτωλού Νοσοκομείου Ερρίκος Ντυνάν, σύμφωνα με τους καταλόγους που έχει παραδώσει το ίδιο το Ντυνάν στην Επιτροπή της Βουλής. Παρότι ο προμηθευτής είναι ο Λεωνίδας, στο τουίτερ, ο Άδωνης κάνει παραδοχή πως πρόκειται και για τον ίδιο. Ρωτήσαμε τον Άδωνη Γεωργιάδη κατ επανάληψη γιατί εμφανίζονται ως προμηθευτές. Απάντησε πως το 2008 πούλησαν 2.000 ημερολόγια στο Ντυνάν. Τα ημερολόγια του Αδώνιδος είναι έτσι και αλλιώς ένα θέμα, δηλαδή γιατί επέλεξε το Ντυνάν να αγοράσει ημερολόγιο από ένα εκδοτικό Οίκο που πουλάει βιβλία με το κιλό αλλά τέλος πάντων.
Οι κατάλογοι που στάλθηκαν στη Βουλή, είναι 14 και αντιπροσωπεύουν ο καθένας μία χρονιά από το 2000 έως το 2014. Και στους 14 καταλόγους που ο καθένας έχει την ένδειξη «οικονομικό έτος τάδε» ανάλογα με τη χρονιά, υπάρχει η επιχείρηση «Λεωνίδας Γεωργιάδης».
Το δεύτερο στο οποίο αναφέρεται το αφιέρωμα είναι η λογοκλοπή του Άδωνη. Έχει εκδώσει βιβλίο το οποίο εμφανίζει στο βιογραφικό του ως ένα από τα τρία που έχει συγγράψει με τίτλο «Θεοδώρα Φραντζή η Άλωσις». Όπως έχει αποκαλύψει ο «Ιός της Ελευθεροτυπίας» και έχει επίσης δημοσιεύσει η Εφημερίδα των Συντακτών, το συγκεκριμένο βιβλίο αποτελεί λογοκλοπή του βιβλίου του Βρετανού ,Τζον Μέισον Νηλ (έκδοση 1857) με τίτλο «Theodora Phrantza or the fall of Constantinople” το οποίο μετέφρασε και εξέδωσε στην Ελλάδα ο Χρήστος Παρμενίδης το 1860. Ο Γεωργιάδης αφού έκανε διάφορες εθνικοπατριωτικές και λαϊκότροπες παρεμβάσεις στο βιβλίο, το εξέδωσε ως δικό του γράφοντας στον πρόλογο πως η πρώτη ύλη έμπνευσής του ήταν ένα βιβλίο «αγνώστου» που βρήκε στο πατάρι της μητέρας του και το οποίο τον ενέπνευσε. Η σύγκριση του βιβλίου του Νηλ και του βιβλίου του Αδώνιδος που κάνουμε στο Documento οδηγεί πέρα από κάθε αμφιβολία στο συμπέρασμα πως πρόκειται για καραμπινάτη λογοκλοπή που γίνεται με τον πιο αισχρό τρόπο από ένα δημόσιο πρόσωπο.
Από το βράδυ της Παρασκευής, ο Άδωνης Γεωργιάδης, με το σύνηθες ύφος και τους χαρακτηρισμούς «αστοιχείωτε», «μπούφο», κλπ, έχει περάσει στην επίθεση την οποία συνοδεύουν το σύνολο των τρολς του, οπαδοί της χυδαιότητας και στην πολιτική και στο διαδίκτυο. Απειλεί με αγωγές, προσπαθεί να εκβοφίσει, προαναγγέλλει την κόλαση την ίδια. Και από εδώ του απαντώ πως τα ίδια έκανε και ο Βγενόπουλος.
Ο Άδωνης προσπαθεί να δημιουργήσει την εντύπωση πως η συναλλαγή του με το Ντυνάν έγινε μία φορά και μόνο γιατί υπάρχουν τιμολόγια μόνο αυτής της χρονιάς και άλλοτε ως «μπούφος» άλλοτε ως συκοφάντης με δόλο (πρέπει να αποφασίσει τελικά), παρουσιάζω τον συγκεντρωτικό κατάλογο 14 χρόνων ως συναλλαγή για 14 χρόνια. Δεν πρόκειται για κατάλογο αλλά για καταλόγους , για 14 καταλόγους στους οποίους είναι μέσα. Η πιθανή ύπαρξη τιμολογίου μιας χρονιάς, δεν αποδεικνύει συναλλαγή για μία χρονιά, αλλά πως για μία χρονιά υπάρχει συναλλαγή με νόμιμη έκδοση τιμολογίου. Τα υπόλοιπα πρέπει να ερευνηθούν και ο ίδιος ο Άδωνης να απαντήσει επίσημα και χωρίς παραπλανητικές χυδαιότητες που έχουν σκοπό να ενεργοποιήσουν τα αντανακλαστικά των φανατικών. Τις απαντήσεις του οφείλει να τις διαβιβάσει και στην Επιτροπή της Βουλής.
Στο θέμα του βιβλίου που αντέγραψε, με την ίδια κουτοπονηριά, ο Νομπελίστας της λογοκλοπής (464 σελίδες ο αθεόφοβος), προσπαθεί να μας βγάλει τρελούς γιατί όπως λέει, στο βιβλίο γράφει πως είναι άλλο βιβλίο η βάση του πονήματός του. Αλήθεια ποιο βιβλίο; Ποιανού; Γιατί δεν το αναφέρει αλλά μιλάει για κάποιο βιβλίο στο πατάρι; Τόσο καιρό το κράτησε στα χέρια του για να το αντιγράψει, δεν θυμάται καν το συγγραφέα; Και γιατί βάζει την υπογραφή του φαρδιά πλατειά;
Δεν μπορεί η κοινωνία να υποχωρήσει στην δικαιολόγηση όσων συμβαίνουν στη δημόσια σφαίρα με τη λογική του «έλα μωρέ είναι ο Άδωνης,ποιος ασχολείται». Ο Άδωνης Γεωργιάδης δεν είναι γραφικός, είναι επικίνδυνος. Μεταφέρει στην πολιτική, πέρα από τις ακραίες θέσεις του, τον κανόνα πως ο πολιτικός μπορεί να χυδαιολογεί, να λέει ψέματα και να πετάει σαν κακιά χρυσόμυγα από καβαλίνες σε απορρίμματα γιατί αυτό είναι η πολιτική. Φυσικά ο Γεωργιάδης είναι πλέον ένα προσωπικό πρόβλημα για τον Κυριάκο Μητσοτάκη ο οποίος δεν τον έχει απλώς Αντιπρόεδρο του κόμματος, αλλά του έχει παραδώσει και το κόμμα.
Αυτά και εύχομαι στον Άδωνη Γεωργιάδη να συγγράψει και το «ο Αγών μου». Αλλά εκεί θα υπάρξουν πολλοί που δικαιολογημένα θα πιστέψουν πως είναι δικό του.
Πηγή: documentonews.gr