Ο αλχημιστής Άδωνις και η απάντηση του Documento

Η επίκληση της κλειστής φαρμακευτικής δαπάνης είναι επίσης ένα μεγάλο θέμα. Αν αποδεικνύεται πως η δαπάνη μπορούσε να είναι και μικρότερη, τότε οι προσπάθειες να φτάσει στα επίπεδα της «προβλεπόμενης» με αλχημείες, απλώς αποδεικνύει πως κάποιοι διασπάθησαν δημόσιο χρήμα με ταβάνι μια εικονική κλειστή δαπάνη.

Ο Άδωνις Γεωργιάδης μεταπηδά κατά το γνωστό του τρόπο από θέση σε θέση, δικαιολογία σε δικαιολογία και ανακυβίστηση σε ανακυβίστηση. Όταν όμως τον καλέσαμε να απαντήσει στα στοιχεία του ρεπορτάζ, απαιτούσε να μιλήσει για τον Αναπληρωτή Υπουργό Παύλο Πολάκη. Περιμένουμε ακόμη και τώρα μια απάντηση. Γιατί καταργήθηκε η έκπτωση 13%; Στις πρωινές του αναρτήσεις στο τουίτερ ενοχοποιούσε τον συνάδελφό του Μάκη Βορίδη. Επιμένει ακόμη;
Νωρίτερα ο Άδωνις Γεωργιάδης, στην ανακοίνωση του, με την οποία επιχειρεί να απαντήσει στα ερωτήματα του Μεγάρου Μαξίμου και το ρεπορτάζ του Documento, αναφέρει τα εξής:
«Είναι πραγματικά λυπηρό, που ο πρωθυπουργός και η Κυβέρνηση, στην αγωνία τους να παραμείνουν γαντζωμένοι στην εξουσία, έχουν στήσει έναν τέτοιο παρακρατικό μηχανισμό λάσπης με τον Κώστα Βαξεβάνη. Ο Τσίπρας παραγγέλνει τη λάσπη και ο Βαξεβάνης την ρίχνει εναντίον οποιουδήποτε θεωρούν επικίνδυνο αντίπαλο. Σήμερα στόχος ήμουν εγώ, χθες κάποιος άλλος, αύριο κάποιος τρίτος.

Επί της ουσίας, όχι 65.000.000 ευρώ αλλά ούτε 1 ευρώ ζημιά υπέστη το Ελληνικό Δημόσιο από την συγκεκριμένη τιμολόγηση των Φαρμάκων Υψηλού Κόστους (Φ.Υ.Κ.) και συνεπώς κανένα δώρο δεν υπήρξε ούτε στη Novartis ούτε σε καμία άλλη εταιρεία.

Ο πρωθυπουργός οφείλει να γνωρίζει ότι γενικά η φαρμακευτική δαπάνη και ειδικά τα Φ.Υ.Κ. της λίστας 3816 όπως είναι γνωστά στον ΕΟΠΥΥ, ότι βρίσκονται σε καθεστώς κλειστού προϋπολογισμού (Claw Back). Πώς θα μπορούσε λοιπόν όχι από την συγκεκριμένη Υπουργική Απόφαση, αλλά από την οποιαδήποτε να προκληθεί μεγαλύτερη δαπάνη του Δημοσίου, αφού ό,τι ξεπερνά τον κλειστό προϋπολογισμό διαγράφεται;

Η μόνη περίπτωση κατά την οποία η άνοδος της τιμής των φαρμάκων μπορεί να ωφελήσει τις φαρμακοβιομηχανίες είναι στο σκέλος της συμμετοχής των ασθενών, όμως στα Φ.Υ.Κ. (3816) η συμμετοχή των ασθενών είναι μηδέν (0%). Αντιθέτως δώρο μεγάλο προς τις φαρμακοβιομηχανίες υπήρξε η μη έκδοση νέου δελτίου τιμών για το έτος 2015, διότι οι εταιρείες κέρδισαν εκατομμύρια όχι από το Κράτος, που λόγω κλειστού προϋπολογισμού δεν μπορεί να πληρώσει παραπάνω, αλλά από τη συμμετοχή των ασθενών, που υπολογιζόταν σε ακριβότερες τιμές. Το θέμα αυτό ο Υπουργός αναπληρωτής Υγείας το δικαιολόγησε λέγοντας ότι “είχαμε το μυαλό μας στη διαπραγμάτευση”… Εδώ, πράγματι, πρέπει να επέμβει Εισαγγελέας και να κινηθεί ο νόμος περί ευθύνης Υπουργών για τους διατελέσαντες Υπουργούς Υγείας και αναπληρωτές του 2015.

Με την Υπουργική Απόφαση που καθόριζε τον τρόπο με τον οποίον τα Φ.Υ.Κ. θα έβγαιναν στα ιδιωτικά φαρμακεία, φαινομενικά το κράτος δηλ. ο ΕΟΠΥΥ χάνει την ειδική χονδρική και τούτο διότι βγαίνοντας τα Φ.Υ.Κ. από τα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ και τα νοσοκομεία χάνουν την επιπλέον 13% έκπτωση της νοσοκομειακής χονδρικής και πηγαίνουν στην χονδρική πώληση, όπως και όλα τα άλλα φάρμακα της θετικής λίστας. Όμως παράλληλα μπαίνοντας στη θετική λίστα υφίστανται rebate, δηλαδή επιστροφή ποσού το οποίο αθροιστικά υπερβαίνει το 13%, καθώς οι εταιρείες υποχρεώθηκαν να πληρώνουν αυτές το κέρδος των φαρμακοποιών. Αυτό καθορίστηκε με την Υπουργική Απόφαση που εξέδωσε ο διάδοχός μου κ. Βορίδης όταν και τελικά με την τρόικα συμφωνήθηκε, στο πλαίσιο των μνημονιακών μας υποχρεώσεων, το ποσοστό κέρδους των φαρμακοποιών. Το rebate δεν μπήκε για να προστατεύσει το Δημόσιο, το Δημόσιο ήδη δεν θα μπορούσε να πληρώνει παραπάνω λόγω του κλειστού προϋπολογισμού, αλλά για να επιμερίζεται η δαπάνη όχι σε όλες τις εταιρείες εξ αδιαιρέτου, αλλά τελικά σε εκείνες που έκαναν τις συγκεκριμένες πωλήσεις. (Υπουργική Απόφαση ΔΥΓ3/Γ.Π οικ. 70519 18-8-2014 Παρ 2 “…από 01/07/2014 στην περίπτωση των φαρμάκων της παρ. 2 του άρθρου 12 του Ν. 3816/2010 τα οποία χορηγούνται από τα ιδιωτικά φαρμακεία ο ΕΟΠΥΥ επιβάλλει πέραν του rebate της παραγράφου 1 του παρόντος rebate τέτοιο ώστε η τελική τιμή αγοράς για τον ΕΟΠΥΥ να είναι αντίστοιχη με εκείνη που επιτυγχάνεται όταν προμηθεύεται το φάρμακο αυτό από τα φαρμακεία του”…).

Με αυτές μας τις αποφάσεις, τις οποίες συνέχισαν όλοι οι διάδοχοί μου και όχι μόνον ο κ. Βορίδης, αλλά και η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και οι οποίες ισχύουν μέχρι σήμερα, προστατεύεται απολύτως το δημόσιο συμφέρον, επεκτείνεται η προσβασιμότητα των ασθενών σε φάρμακα για τα οποία ορισμένοι έπρεπε να κάνουν ταξίδι για να τα βρουν, μοιράζεται η αγορά με κόστος των εταιρειών και στα ιδιωτικά φαρμακεία και προστατεύεται με το rebate η εύρυθμη λειτουργία της αγοράς.

Είναι πραγματικά όμως ντροπή που ένας πρωθυπουργός, αγνοώντας όλα όσα γνωρίζουν καλά άπαντες οι ασχολούμενοι με την φαρμακευτική πολιτική, ενδίδει στον πειρασμό της λάσπης, φθάνοντας στο σημείο να υιοθετήσει και συνωμοσιολογίες περί δήθεν όρων κατά την αποχώρησή μου από το Υπουργείο Υγείας στον τότε πρωθυπουργό κ. Αντώνη Σαμαρά για το ποιος θα είχε και ποιος όχι την φαρμακευτική πολιτική στη συνέχεια. Ντροπή!

Έχω όμως και εγώ μερικά ερωτήματα για τον κ. Τσίπρα:

1. Γνώριζε ο ίδιος ότι η Κυβέρνηση του το έτος 2015 δεν εξέδωσε νέο δελτίο τιμών φαρμάκων έτσι ώστε να μειωθούν οι τιμές σε χιλιάδες φάρμακα επιτρέποντας στις φαρμακοβιομηχανίες να εισπράττουν περισσότερα χρήματα (συνολικά πολλά εκατομμύρια), από την συμμετοχή των ασθενών σε φάρμακα που αν είχε εκδοθεί το δελτίο σύμφωνα με το νόμο θα πλήρωναν λιγότερα; Αυτό έγινε με την έγκρισή του ή είχε και αυτός το μυαλό του στην διαπραγμάτευση;

2. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση καταψήφισε όλες τις σχετικές με τις μειώσεις των τιμών των φαρμάκων διατάξεις παίρνοντας το μέρος της φαρμακοβιομηχανίας;

3. Τι απαντά στις καταγγελίες προ καιρού του κ. Δημητρίου Γιαννακόπουλου, ο οποίος με ανακοινώσεις του ισχυρίστηκε ότι βοήθησε την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ στην εξουσία αλλά εξαπατήθηκε; Πώς βοήθησε;

4. Μπορεί να μας πει ο πρωθυπουργός πόσο μειώθηκε η φαρμακευτική δαπάνη επί πρωθυπουργίας του και πώς εξηγεί ότι τα κέρδη της εταιρείας Novartis αυξήθηκαν μεταξύ 2014 και 2015 κατά 20.000.000 ευρώ;