Άκουσα πριν από λίγες ημέρες παρουσιαστή τηλεοπτικής εκπομπής να… αναρωτιέται πώς γίνεται, ενώ όλοι, δικαίως, διαμαρτυρόμαστε για τις τιμές των καυσίμων, «οι δρόμοι να είναι γεμάτοι από αυτοκίνητα, το ίδιο και τα πλοία για το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος»!
- Από τον ΒΑΣΙΛΗ ΒΕΡΓΗ
Με εντυπωσίασε η «λογική» του! Κανονικά έπρεπε να συμπληρώσει: «Πού πάτε, ρε Καραμήτροι; Δεν φτάνει που σας έχουν επιτρέψει να ζείτε, έχετε την απαίτηση να φύγετε και τριήμερο;»
Επίσης, δεν… κατέθεσε πρόταση να πηγαίνουν άπαντες με τα ΜΜΜ τώρα που υποτίθεται ότι «έφυγε» ο κορονοϊός (λόγω καλοκαιριού οι κυβερνώντες τον «έστειλαν» διακοπές μαζί με τις μάσκες!), άσχετα αν τα κρούσματα είναι χιλιάδες. Μάλλον δεν θα έχει μπει τα τελευταία 30 χρόνια σε λεωφορείο, δεν θα έχει «στριμωχτεί» σαν σαρδέλα, ούτε θα νιώθει πως σε αυτά έχει πάρει αγκαλιά τον Covid.
Τέλος, δεν έκανε πρόταση ούτε να μετακινούμεθα με ταξί, προφανώς γιατί έμαθε τα νέα κόμιστρα (πώς θα βγουν, αλήθεια, και οι επαγγελματίες με τις τιμές του πετρελαίου στον ουρανό;).
Η «απορία», πάντως, την οποία αρκετοί εκφράζουν –«πώς γίνεται και οι δρόμοι είναι “πήχτρα” με αυτές τις τιμές των καυσίμων;»– αποτελεί έναν σύγχρονο ορισμό ανοησίας. Δηλαδή, αυτός που δουλεύει και ΠΡΕΠΕΙ να πάει στην εργασία του τι θα κάνει; Θα περιμένει να… ρίξουν ο Μητσοτάκης και ο Αδωνις τις τιμές της βενζίνης μέχρι να εμφανιστεί στους εργοδότες του; Θα πηγαίνει στη δουλειά του με τα πόδια; Θα καβαλήσει ποδήλατο και… όποτε φτάσει;
Υποχρεωμένος είναι ο Ελληνας να πάρει το αυτοκίνητο και να μετακινηθεί στα «πρέπει» του. Για τη δουλειά, για τα ψώνια, για να πάει το παιδί στο φροντιστήριο, για, για, για… Απειρα «για» μπορώ να σας βρω μέσα στην ημέρα, όχι το… ψώνιο να οδηγήσει.
Επίσης, να του ρίξουμε… πρόστιμο γιατί θέλησε να αφήσει για δυο τρεις μέρες πίσω του τη «σκοτεινιά» και αποφάσισε να χαρεί μια αργία; Πού ακριβώς είναι το έγκλημά του; Εκτός αν η ζωή επί κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι να τρώμε όσα μας επιτρέπουν οι τιμές του σούπερ μάρκετ, να περπατάμε (μόνο) λόγω των τιμών στα καύσιμα, ώστε να διατηρούμε σιλουέτα, και να ζεσταινόμαστε με την… ανάσα τον χειμώνα, καθώς για πετρέλαιο ούτε λόγος. Και όσο… ζήσουμε!
Προφανώς, έτσι όπως τα έχουν καταφέρει, η επιβίωση έχει γίνει ο Νο1 στόχος της συντριπτικής πλειονότητας των Ελλήνων. Όχι η ποιότητα ζωής, αλλά η επιβίωση. Όχι το χτίσιμο μιας καλύτερης μέρας, αλλά να βγει κι αυτό το 24ωρο και βλέπουμε. Έχει ο Θεός…
Αντί λοιπόν τα ΜΜΕ να στηλιτεύουν αυτή την κατάσταση, αντί να αναφέρουν διαρκώς ότι μιλάμε για κόσμο που από το 2010 ΥΠΟΦΕΡΕΙ μονίμως, αντί να «κυνηγάνε» την κυβέρνηση για όσα ΔΕΝ ΠΡΑΤΤΕΙ, υπάρχουν αρκετές φορές που κουνάνε το δάχτυλο στον κόσμο επειδή τόλμησε να μπει στο αυτοκίνητό του! Λες και πρόκειται για επίδειξη πλουτισμού!
Μετά αναρωτιόμαστε για ποιον λόγο ο Ελληνας έχει απολέσει παντελώς την εμπιστοσύνη του στα ΜΜΕ. Γιατί θεωρεί -και το τεκμηριώνει με επιχειρήματα- ότι τα περισσότερα εξ αυτών δεν λειτουργούν για τον πολίτη, αλλά για τον «ισχυρό».
Καλό είναι, προτού μιλήσουμε ή γράψουμε, να βουτήξουμε τη γλώσσα και το πληκτρολόγιο στο μυαλό. Να θυμόμαστε σε ποιους απευθυνόμαστε. Σε ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. Όχι σε… ψηφοδέλτια της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Όσοι δεν το καταλαβαίνουν ας πάνε να «δημοσιογραφήσουν» στο Μαξίμου. Χώρος πάντοτε (θα) υπάρχει…