«Η Καμπύλη της Μεταπολίτευσης» είναι το γενικό θέμα του συνεδρίου που διοργανώνει ο Κύκλος Ιδεών στις 12,13 και 14 Μαΐου 2024, τιμώντας την επέτειο των πενήντα ετών από την Μεταπολίτευση.
Το συνέδριο διεξάγεται στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία που γιορτάζει φέτος την επέτειο των 150 ετών από την έναρξη της λειτουργίας του.
Το συνέδριο διοργανώνεται σε συνεργασία με το Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών.
Τι είπε ο Βενιζέλος
Ερωτηθείς για τον εάν είναι ακόμα υπαρκτός ο υπαρξιακός διχασμός ανάμεσα στην Ελλάδα της Δύσης και την Ελλάδα της Ανατολής, ο κ. Βενιζέλος ήταν σαφής: “Αυτό το δίπολο είναι έντονο και ενεργό από τη στιγμή που αρχίζει η επανάσταση της ανεξαρτησίας, είναι παρών εδώ και 200 χρόνια και δε σταμάτησε ποτέ”.
Χαρακτήρισε μάλιστα “γενετικό στοιχείο του ελληνικού κράτους” τον ταυτοτικό διχασμό, λέγοντας πως πρόκειται για στοιχείο της εθνικής ταυτότητας και ιδεολογίας.
Επισήμανε ωστόσο πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος πλην της Δύσης.
Για τον Ευάγγελο Βενιζέλο, ο διχασμός “καταστέλλεται οριστικά με τις εξελίξεις του καλοκαιριού του 2015”.
Όπως σημείωσε, “η οριστική απάντηση δίνεται πολύ αργά και με επώδυνο τρόπο, αλλά αυτό είναι το τέλος του μεγάλου εθνικού αταβισμού, η λήξη της παλινωδίας μεταξύ Ανατολής και Δύσης”.
“Μπορεί να μην ξεμπερδεύει ποτέ κανείς με τα γενετικά του χαρακτηριστικά, αλλά το 2015 έχει συντελεστεί μία τομή που σημαίνει το τέλος των ψευδαισθήσεων – γιατί αυτό το φλερτ με την ανατολική εκδοχή είναι μία ψευδαίσθηση που δεν έχει συνείδηση του νέου ελληνικού κράτους”, τονίζει.
Αναφερόμενος στη μεταπολίτευση, υπενθύμισε πως αυτή γεννήθηκε υπό συνθήκες φόβου και στρατιωτικής απειλής.
Ως εκ τούτου, “το καταγωγικό τραύμα είναι έντονο, βαθύ και ενεργό”. Χαρακτήρισε την τότε πρόθεση του Κωνσταντίνου Καραμανλή περί αποχώρησης από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ ως το παράδειγμα της “κορυφαίας στιγμής της επιβολής του λαϊκού φρονήματος επί της εθνικής στρατηγικής”, ενώ ρωτήθηκε και για τα δύο διαφορετικά στυλ ηγεσίας των Κωνσταντίνου Καραμανλή και Ανδρέα Παπανδρέου.
“Πρόκειται για δύο διαφορετικά στυλ πολιτικού λόγου.
Και οι δύο όμως λειτουργούσαν περισσότερο συλλογικά απ’ ότι νομίζουμε.
Είχαν ισότιμους συνομιλητές και συνεργάτες που λάμβαναν πολύ σοβαρά υπόψη. Πράγματι, ο λόγος του Κ. Καραμανλή είναι σαφής και δωρικός, αν και κινείται σε ασφαλή νερά.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι πιο ριψοκίνδυνος.
Αλλά είναι άλλο ο Παπανδρέου της 3ης Σεπτεμβρίου και άλλο ο Παπανδρέου του 48% που γίνεται πρωθυπουργός – είναι πλέον Ευρωπαίος, εταίρος των ΗΠΑ και υπεύθυνος συνεταίρος του Κ. Καραμανλή στη διαμόρφωση της μεταπολιτευτικής στρατηγικής”, απάντησε.
Ο κίνδυνος νέας δημοσιονομικής κρίσης
Στη συνέχεια, κάνοντας αναφορά στους λόγους που οδήγησαν στη δημοσιονική κρίση και τη χρεοκοπία, ο Ευάγγελος Βενιζέλος υπογράμμισε ως βασικό τέτοιον το ότι το “πολιτικό σύστημα λειτούργησε σε συνενοχή με την κοινωνία”.
“Χρεοκοπήσαμε γιατί δεν είχαμε καμία αίσθηση του μέλλοντος και της αλληλεγγύης των γενεών, παραβιάσαμε τη θεμελιώδη υποχρέωση μας να φροντίσουμε για τις επόμενες γενεές”, σχολίασε.
Συνεχίζοντας, είπε πως το δημόσιο χρέος είναι στην πραγματικότητα ένας δανεισμός της παρούσας γενιάς εις βάρος των επόμενων – οι οποίοι θα παραμείνουν οι οφειλέτες, κάνοντας έναν παραλληλισμό με τη λειτουργία του ασφαλιστικού συστήματος: “Έτσι λειτουργεί και το ασφαλιστικό σύστημα – ένα αναδιανεμητικό σύστημα το οποία δε διαμορφώνει τις προϋποθέσεις για τη μακροχρόνια βιωσιμότητας του, θέτει σε κίνδυνο τους επόμενους”.