Ο Σεθ Φράντζμαν συνθλίβει τον κατευνασμό προς την Τουρκία και το «επιχείρημα» ότι ο Ερντογάν τα κάνει για «εσωτερική κατανάλωση»

Ολοκληρωτική αποδόμηση εκείνων που προτρέπουν σε κατευνασμό απέναντι στην Τουρκία, ή δικαιολογούν την τουρκική επιθετικότητα πως δεν είναι πραγματική και αποσκοπεί σε «εσωτερική κατανάλωση» και προτείνουν «να τα βρούμε με την Τουρκία» -τώρα τελευταία έχουν επιστρέψει και στο Ισραήλ τέτοιες φωνές, έκανε σε μακρύ νήμα του στο Twitter ο δημοσιογράφος και αναλυτής της Jerusalem Post Σεθ Φράντζμαν. Έχει ενδιαφέρον ότι η ρητορική υπεράσπισης της Τουρκίας που χρησιμοποιείται στην Ελλάδα από φιλογερμανούς εκσυγχρονιστές και λοιπούς της παρέας του ΕΛΙΑΜΕΠ, την ίδια ακριβώς «απαντά» ο Φράντζμαν στο Ισραήλ, που σημαίνει ότι εκπορεύεται από το ίδιο κέντρο.

«Έχω δει κάποια ανάλυση των ενεργειών της Άγκυρας που τείνει να έχει μια λογική που πάει ως εξής:

»Η Άγκυρα κάνει το “Χ” και το “Χ” είναι προβληματικό, αλλά είναι απλώς τοπική πολιτική [για εσωτερική κατανάλωση] και λαϊκισμός, πρέπει να συνεργαστούμε με την Άγκυρα και να συνεργαστούμε πιο στενά με την Άγκυρα τώρα.

»Η λογική υποστηρίζει πάντα ότι όποια κακή ενέργεια κάνει η Άγκυρα, είτε απειλεί με εισβολές, βομβαρδισμούς, εκδιώκει πρεσβευτές, απαγάγει και κρατά ομήρους ανθρώπους με πλαστές κατηγορίες κ.λπ… η αντίδραση είναι πάντα “ας δουλέψουμε ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ με την Άγκυρα”.

»Η λογική [αυτή] λέει ότι αν “εμείς” δεν κάνουμε ό,τι είναι δυνατό για να κατευνάσουμε την Άγκυρα και να κάνουμε μια “συμφωνία” ή να δώσουμε έμφαση στα «κοινά συμφέροντα», τότε η Άγκυρα θα μπορούσε να κάνει ακόμη χειρότερα.

»Είναι πάντα μονόδρομος… Η Άγκυρα κάνει το “Χ”, δεν μας αρέσει αυτό, αλλά πρέπει να βελτιώσουμε τις σχέσεις για να δώσουμε στην Άγκυρα τα πάντα… και να περιμένουμε την επόμενη φορά που η Άγκυρα θα κάνει το “Χ” ή το “Υ” ή το “Ζ”.

»Υπάρχει πάντα κάποια αναφορά στο “ΝΑΤΟ” και μερικές φορές ακόμη και κάποιο αφήγημα για “γεωπολιτική” και ότι η Άγκυρα εξισορροπεί τη Ρωσία ή οτιδήποτε άλλο.

»Αυτή η λογική δεν έχει νόημα.

»Βασικά λέει ότι η Άγκυρα δεν έχει καμία ευθύνη, δεν χρειάζεται ποτέ να κάνει αυτό που θέλουν οι άλλοι, παίρνει τα πάντα, άλλοι δεν παίρνουν τίποτα, εκτός από το να περιμένει τις επόμενες απειλές, το επόμενο “Χ”.

»Αυτή είναι κάπως η ίδια λογική που σχετίζεται με την πολιτική [απέναντι] στο Ιράν… “να είστε ευγενικοί με το Ιράν, αλλιώς θα αναλάβουν οι σκληροπυρηνικοί… όταν αναλάβουν, είναι δικό μας λάθος… και [θα] πρέπει να τους κατευνάσουμε περισσότερο…”. Το Ιράν Το καθεστώς δεν χρειάζεται ποτέ να κάνει τίποτα για τους άλλους.

»Υπάρχει ένα θεμελιώδες παράλογο με την Άγκυρα, γιατί όλη η παρωδία του “ΝΑΤΟϊκού συμμάχου” τοποθετείται δίπλα στο “ξέρουμε ότι η Άγκυρα κάνει “Χ” για ψήφους και λαϊκισμό και είναι λάθος, αλλά πρέπει να υποχωρήσουμε αλλιώς η Άγκυρα θα είναι ακόμα χειρότερη”.

Από τη μια η παραδοχή ότι οι ενέργειες της Άγκυρας είναι τέτοιες ενός είδους εγκληματικής επιχείρησης… όπως η κράτηση [ομηρία] ανθρώπων για να επιτευχθεί “συμφωνία”… αλλά από την άλλη είναι “τοπική πολιτική” και “σύμμαχος του ΝΑΤΟ”. Καλά πως γίνεται [να ισχύουν] και τα τρία;

»Δεν υπάρχουν στοιχεία ότι όλες οι ενέργειες και οι γελοιότητες της Άγκυρας γίνονται για καλύτερα ποσοστά στις δημοσκοπήσεις… και ούτως ή άλλως η εξωτερική πολιτική δεν μπορεί να δημιουργηθεί με βάση το “ας κατευνάσουμε την Άγκυρα ώστε το ακροδεξιό κυβερνών κόμμα να κερδίσει τις εκλογές κακοποιώντας μας”.

»Αν λοιπόν είναι “τοπική πολιτική” [για εσωτερική κατανάλωση] και η Άγκυρα ξεσπά στους ξένους μόνο για ψήφους… τότε γιατί να το κατευνάζετε και να το ενθαρρύνετε περισσότερο και να μπείτε σε αυτόν τον κύκλο όπου η εσωτερική πολιτική να είναι πάντα εξωτερική πολιτική.

»Από την άλλη, εάν οι ενέργειες της Άγκυρας είναι αυτές ενός είδους εγκληματικής επιχείρησης της μαφίας, χρησιμοποιώντας ανθρώπους ή εισβολές ως διαπραγματευτικά χαρτιά… τότε η Άγκυρα θα πρέπει να θεωρείται αντίπαλος και μέρος των αυταρχικών κρατών (δηλαδή Ιράν, Ρωσία κλπ). ..γιατί λοιπόν να το δουλέψετε *περισσότερο*.

»Από την άλλη, αν είναι “μέλος του ΝΑΤΟ”, τότε γιατί καθυβρίζει άλλες χώρες για εσωτερικές ψήφους… και εκμεταλλεύεται τον εθνικισμό… και ενεργεί χρησιμοποιώντας εκβιασμό και απειλές;

»Άρα δεν μπορεί να είναι και τα δύο, δεν μπορεί να συμπεριφέρεται όπως το καθεστώς του Ιράν ΚΑΙ επίσης να είναι και σύμμαχος.

»Αυτός είναι η θεμελιώδης παραλογισμός που ενσωματώνεται σε πολλές αναλύσεις περί του καθεστώτος της Άγκυρας.

»1. Δεν είναι αλήθεια ότι ο αρχηγός της Άγκυρας παίρνει πολλές ψήφους για όλες αυτές τις γελοιότητες… γιατί λοιπόν να τροφοδοτεί αυτή την ιδέα.

»2. Γιατί να “ασχολούμαστε” περισσότερο όταν απειλούμαστε, γιατί όχι να υποχρεώσουμε την Άγκυρα να κάνει πράγματα και αυτή.

»Δεν μπορεί μια χώρα να είναι υπεύθυνος “σύμμαχος” και να απειλεί διαρκώς τους εταίρους και τους “συμμάχους” της… δεν λειτουργεί έτσι.

»Κανένας άλλος σύμμαχος του ΝΑΤΟ δεν το κάνει αυτό… όπως δεν ακούτε ότι το Ηνωμένο Βασίλειο απειλεί τις ΗΠΑ για εσωτερική κατανάλωση υπέρ του κυβερνώντος κόμματος… ή συλλαμβάνει Αμερικανούς κ.λπ.

»Είναι απλό: η Άγκυρα μπορεί να κρατηθεί στα ίδια πρότυπα με τις υπόλοιπες χώρες του ΝΑΤΟ… καμία από τις οποίες δεν υβρίζει τους “συμμάχους” της για να πάρει ψήφους στο εσωτερικό της.

»Το γεγονός ότι η Άγκυρα μετέτρεψε τους συμμάχους της σε εσωτερικούς πολιτικούς εχθρούς λέει πολλά.

»Και νομίζω ότι πρέπει να αμφισβητήσουμε αυτόν τον ισχυρισμό ότι οι γελοιότητες του κυβερνώντος κόμματος στην Άγκυρα [γίνονται για να] κερδίσει πραγματικά περισσότερες ψήφους σε μια λιτανεία ύβρεων… ούτως ή άλλως γιατί να τροφοδοτεί τον λαϊκισμό με “σύμπλεξη”… τότε απλώς γίνεται κάποιος εταίρος στο καταχρήσεις και στον αυταρχισμό.

»Είναι σημαντικό να αμφισβητήσουμε πολλά από την αποδεκτή σοφία σχετικά με το καθεστώς της Άγκυρας και τις πολιτικές του.

»Όλη η θεωρία του “πρέπει να δουλέψουμε με αυτό γιατί απλώς μας απειλεί λόγω εγχώριας ψηφοθηρίας” είναι μια καταχρηστική σχέση φθίνουσας απόδοσης».