Η παγκόσμια πολιτική σκηνή έχει αλλάξει. Οι έννοιες Αριστερός – Δεξιός, έχουν κάνει τον κύκλο τους και έχουν χαθεί στη ροή της πολιτικής ιστορίας. Τώρα μπορεί να είναι κάποιος αριστεροδεξιός, σοσιαλοφιλελεύθερος, νεοπατριώτης της παγκοσιοποίησης εποχής, διεθνοποιημένος πατριώτης, κλπ, φρούτα νέας εποχής, όλοι τους όμως πιστοί λειψανολάτρες νεοεποχίτες της αγωγής του homo globalismus.
Έτσι και αλλιώς ο μπαξές της νέας εποχής στεφανώνει όλες τι έλξεις φτάνει να δείχνουν πίστη στην υβριδική αποδόμηση της πολιτικής, του πολιτισμού και της καινοφανούς ανθρωπολογία.
Οι εξουσίες της νέας εποχής μας, ζήλεψαν πολύ τα προνόμια και τις διαιτησίες των Ρωμαίων και απαιτούν με πείσμα αδιάλυτο όρκο υποταγής (homgium), παραχώρηση δικαιωμάτων (beneficium) και υποτέλεια (vassalavgium). Με μια διαφορά, οι Ρωμαίοι την ποσοτική τιμή της εξουσίας την έβαζαν ως μετρική αναλογία με τις πολιτιστικές στάθμες. Δηλαδή κάθε πολιτισμός στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία κρατούσε τους φυσικούς νόμους του και τα υποβλητικά σύμβολά του.
Αντιθέτως σήμερα τα πολιτιστικά σύμβολα στη στερεοτυπική τους διαδρομή ομογενοποιούνται και εξελίσσονται ως φολκλόρ σχήματα μιας λαθρόβιας επιβίωσης και μιας ιδιώτευσης πνιγμένη σε πολυσυλλεκτικές θνητές φλυαρίες.
Οι νταβατζηδες του πολιτισμού, της πολιτικής, της άποψης, θα προβάλλουν και θα βοηθήσουν όχι το αυθεντικό, το γηγενές, αλλά τις φαιδρές αβελτηρίες, τις παρωδίες του προοδευτικού μηδενισμού, τα σαρδανάπαλα της κοινωνικής απελπισίας που προωθούνται ως μοντέρνα, παθολογικοποιώντας παράλληλα πρότυπα ζωής που έτρεξαν στην ιστορία και άντεξαν.
Τι θα πρέπει να διεκδικήσουν εκείνοι που αρνούνται τη διορθωτική μηχανή της παγκοσμιοποιημένης εποχής; Ένα άλλο παράδειγμα, ένα άλλο μοντέλο της πραγμάτωσης του κόσμου, με τα υλικά που έχουμε και μας διευκολύνουν. Δηλαδή δεν αρνείσαι την εποχή της ψηφιακής λειτουργίας, την κατανεύεις σταθερά και την ενθαρρύνεις σε ανθρωπολογική διάσταση.
Με άλλα λόγια φτιάχνεις δίκτυα, πλατφόρμες, αποφεύγοντας εκείνα των αυτόκλητων νταβατζήδων, Ζάκερμπεργκ, Κεβιν Σίστρομ, Jack Dorsey και λοιπά πρωτοπαλίκαρα της εξουσιοφρένειας, που λογοκρίνουν κάθε τι που στέκεται διαφορετικό στην παγκοσμιοποιημένη απολυταρχία. Εξοπλίζεις τα νέα δίκτυα με ελευθερία και με ορμή πλήρωσης που θα πλειοδοτεί το λόγο της τόλμης και της ευφυούς σκέψης.
Φιλοσοφείς με θάλος, με ακμή, επάνω στην αντεστραμμένη συνήθεια της εργαλειοποιημένης ηθικής που έφτιαξε η παγκοσμιοποίηση.
Ξεπερνάς τα συμπλέγματα μεταξύ προοδευτισμού και συντηρητισμού, τις συμπερασματικές ερμηνευτικές της ζωοτεχνικής κοινωνιολογίας όπως θα έλεγε και ο Ζαν Μπωντριγιάρ, των ολιγογράμματων πιθηκανθρώπων με τα μίζερα της υπερβολής που βλέπουν μια ενιαία πορεία του πλανήτη. Την πορεία που ορίζουν τα βαμπίρ του πλούτου, δηλαδή οι ελίτ, που επιτάσσουν τις τιμές της αποκατάστασης και σιδέρωσης του κόσμου.
Αναζητάς να συναντήσεις την ιστορία όχι στις άπειρες διασταλτικές ερμηνείες που ρέουν στις επιφάνειες μιας τεχνητής ζώνης ενός χρόνου ισοπεδωτικού, χωρίς τις αντιθέσεις, αλλά στο βάθος της θέασης και του θαυμασμού.
Να γυρίσουμε στο αντίστροφο μιας εθελούσιας απόφασης που θα αρνηθούμε τον μικροπρεπή κομφορμισμό της παγκοσιοποιημένης συνήθειας, τις πολιτικές γραφικότητες που κάνουν καριέρα στο αιματοσυγγενικό σύστημα της εξουσίας (πατέρας πολιτικός, πατέρας πανεπιστημιακός, πατέρας μεγαλο-επιχειρηματικός παράγοντας). Να μάθουμε να βγάζουμε γλώσσα στους χαρτογιακάδες των Think Tank και στα βλακόμετρα τους, στους σπουδαιοφαιδρούς και στην αυταρχική τους προσωπικότητα. Να υποψιαστούμε την αποστολή της εκβιομηχάνισης του θεάματος και να αρνηθούμε τους διαπραγματεύσιμους ρόλους που θέλει να μας επιβάλλει.
Για όλα αυτά χρειάζονται θαρραλέοι λοξίτες που θα διασώζουν τα σταθερά και παράλληλα θα αντιπαρατεθούν στις συγκροτημένες ομάδες ιδιωτικών συμφερόντων, δηλαδή στα κάθε είδους λόμπι, όχι μόνο καταγγελτικά και με εικασιολογίες, αλλά με άποψη. Εξάλλου το τέλος τους είναι κοντά, τα βαμπίρ του ναρκισσισμού τελειώσουν. Θα τελειώσουν όμως μόνο όταν δεν είμαστε έτοιμοι να τους ακολουθήσουμε στη μεγάλη τους νύχτα και στην ολοκληρωτική τους καμπή. Γιατί υπάρχει πάντα μια οικονομία της ζωής με αξιώματα και με περιγράμματα ευθύνης και ελευθερίας.
Απόστολος Αποστόλου Δρ. Φιλοσοφίας