Η ανακοίνωση του πρωθυπουργού για την προαιρετική χρήση της σαρία από τους πολίτες της μειονότητας καταγράφεται ως μια από τις πλέον σημαντικές στιγμές της πρόσφατης ιστορίας της μειονότητας της Θράκης
Η στιγμή που ο Αλέξης Τσίπρας ανακοίνωνε την de facto κατάργηση της σαρία (ιερός ισλαμικός νόμος), στο 6ο Περιφερειακό Αναπτυξιακό Συνέδριο στην Κομοτηνή, καταγράφηκε ως η πιο σημαντική συμβολικά στιγμή του συνεδρίου.
Ήταν η στιγμή που το χειροκρότημα των πολιτών, είτε ανήκαν στην πλειονότητα είτε στη μειονότητα, ήταν συνεχές και έντονο.
Η ανακοίνωση εκ μέρους του πρωθυπουργού για την προαιρετική χρήση της σαρία από τους πολίτες της μειονότητας καταγράφεται ως μια από τις πλέον σημαντικές στιγμές της πρόσφατης ιστορίας της μειονότητας της Θράκης.
Επί σειρά δεκαετιών οι πολίτες της μειονότητας κατέφευγαν στον μουφτή αναγκαστικά για όλες τις υποθέσεις που αφορούσαν κληρονομιές, άλλες αστικές υποθέσεις, διαζύγια, διατροφές.
Τα ελληνικά δικαστήρια ουσιαστικά είχαν κηρύξει εαυτά αναρμόδια και μετά μάλιστα και από απόφαση του Αρείου Πάγου αποδεκτές γινόντουσαν μόνο οι αποφάσεις του μουφτή.
Έτσι, χιλιάδες πολίτες ήταν συνεχώς εγκλωβισμένοι στις αποφάσεις ενός μονοπρόσωπου κέντρου δικαστικής εξουσίας, οι αποφάσεις της οποίας δεν επιδέχονταν καμία έφεση, παρά μόνο στα ευρωπαϊκά δικαστήρια.
Ήταν μάλιστα άμεσα ορατός ο κίνδυνος καταδίκης της χώρας μας εξαιτίας του γεγονότος ότι μια μουσουλμάνα πολίτης είχε προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
«Λυτρωθήκαμε»
Η χώρα μας ήταν η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα που εφάρμοζε σε ένα κομμάτι του πληθυσμού της τη σαρία, στο όνομα δήθεν της θρησκευτικής ιδιαιτερότητας της μειονότητας και του σεβασμού της ταυτότητάς της.
Πλην όμως, η σαρία εγκλώβιζε και ανθρώπους όχι κατ’ ανάγκην θρήσκους.
Εγκλώβιζε νέους ανθρώπους αλλά εκείνους που η σχέση τους με τη θρησκεία τους ήταν από χαλαρή έως ανύπαρκτη.
Το αντίστοιχο, θα λέγαμε, στον χριστιανικό πληθυσμό θα ήταν ο επίσκοπος να αποφασίζει για το σύνολο των αστικών υποθέσεών τους χωρίς να υπάρχει το δικαίωμα προσφυγής.
Η Αυγή μίλησε με πολλούς ανθρώπους της μειονότητας και προσπάθησε να καταγράψει τι σημαίνει αυτή η απόφαση της κυβέρνησης για την προαιρετική χρήση της σαρία.
Κοινή ήταν η άποψη: «Λυτρωθήκαμε». Και εξηγούσαν ότι και οι διαθήκες τώρα θα έχουν ισχύ, δεδομένου ότι το Ισλάμ δεν αναγνωρίζει διαθήκες, και επιτέλους θα έχουν να κάνουν και εκείνοι με τον φυσικό τους δικαστή όπως όλοι οι πολίτες.
Με τη ρύθμιση αυτή πλέον το ελληνικό αστικό δίκαιο, όπως και το ευρωπαϊκό, θα ισχύει και για τους πολίτες της μειονότητας αν αυτοί το επιλέξουν.
Αυτό που δεν τόλμησαν άλλοι, το έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ
Οι πολίτες με τους οποίους μίλησε η Αυγή δεν ήταν οι «επώνυμοι» της μειονότητας.
Ήταν άνθρωποι όμως που πολλοί από αυτούς είχαν εμπλακεί σε αυτή τη διαδικασία με τον μουφτή εξαιτίας της ανάγκης, γιατί δεν υπήρχε άλλη λύση.
Σήμερα τους δίνεται πλέον διέξοδος. Αυτό κρατούν και αξιολογούν ως σημαντικό.
Και τονίζουν ότι αυτό που δεν τόλμησε να κάνει ούτε η παντοδύναμη Ν.Δ. ούτε το παντοδύναμο ΠΑΣΟΚ, το έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας.
Μέχρι στιγμής αρνητικές αντιδράσεις δεν υπάρχουν, εκτός από όσα έγραψε η εφημερίδα «Milliet», η οποία ουσιαστικά εγκαλεί την κυβέρνηση για το γεγονός ότι δεν συζήτησε με τη μειονότητα το ζήτημα αυτό.
Αλλά σχεδόν η παμψηφία της κοινωνίας έκρινε ότι αυτό το βήμα κινείται προς θετική κατεύθυνση, ακόμα και αν απέχει από την πάγια θέση της Αριστεράς για την πλήρη κατάργηση της σαρία.
Μεγάλη σημασία πλέον από εδώ και πέρα έχει η διατύπωση του νόμου, που θα ολοκληρώνει τη σημαντική εξαγγελία του πρωθυπουργού.
Έχει σημασία να πιάνει όλη την γκάμα των αστικών υποθέσεων των πολιτών όπως π.χ. την επιμέλεια των παιδιών και άλλα συναφή.
Σε κάθε περίπτωση βέβαια από εδώ και πέρα υπάρχουν και άλλα ζητήματα που είναι υπερώριμα για ουσιαστική επίλυση, όπως είναι η εκλογή διαχειριστικής επιτροπής για τα βακούφια της Ξάνθης και της Κομοτηνής.
Αλλά, όπως λένε και οι πολίτες εδώ, «γιαβάς γιαβάς», γιατί, όπως λένε, έχουν εμπιστοσύνη στον Τσίπρα, μια εμπιστοσύνη που την έδειξαν και με την προσέλευσή τους στην ομιλία του στην Κομοτηνή. Άλλωστε πολλοί ακόμη ήθελαν να έρθουν αλλά για διάφορους λόγους δεν μπόρεσαν.