Νίκος Ταμουρίδης
Σύγχρονη Ελλάς! Σωρός ερειπίων! Αγνώριστη η χώρα η παινεμένη! Ερείπια πολιτικά, εθνικά, πνευματικά, ηθικά, κοινωνικά, οικονομικά, πάσης φύσεως ερείπια!
Η ελλαδική κομματοκρατία πνέει πλέον τα λοίσθια! Οι υπάρχουσες δυνάμεις στην πολιτική γεωγραφία της χώρας σωροί ερειπίων, απλοί όγκοι άμορφοι, ασχημάτιστοι, άνευ συνειδήσεως, άνευ παλμών και άνευ ζωής, σέρνονται επί των συντριμμάτων του εθνικού οικοδομήματος.
Αισθάνονται ότι η απαξίωσή τους απειλεί αυτή την ύπαρξή τους και γι αυτό προσπαθούν να διασωθούν με κρύφιους ή και φανερούς μηχανισμούς, επενδύοντας στο ψέμα, στον φόβο και στην τρομοκρατία.
Η Ελλάδα μας βρίσκεται στην πιο κρίσιμη περίοδο της πολυχιλιόχρονης ιστορίας της. Η παλαιόθεν Ελληνίς χώρα μας απειλείται με αφανισμό των γηγενών κατοίκων της, με επιπλέον ακρωτηριασμό και συρρίκνωση και με απώλεια της δύναμης της θάλασσας του ελληνικότατου Αιγαίου.
Μοιραία η αγωνιώδης εθνική ερώτηση: Ποιος φταίει;
«Καί τις πταίει, η γλαυξ η θρηνούσα επί των ερειπίων; Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια. Και τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδος», έγραφε το 1896 ο πάντα επίκαιρος σεβάσμιος Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης. Και συνέχιζε για την φίλτατη πατρίδα: «Εκ της παρούσης ημών γενεάς τις ημύνθη περί πάτρης; Άμυνα περί πάτρης θα ήτο η ευσυνείδητος λειτουργία των θεσμών, η εθνική αγωγή, η χρηστή διοίκησις, η καταπολέμησις του ξένου υλισμού και του πιθηκισμού, του διαφθείραντος το φρόνημα και του εκφυλίσαντος σήμερον το έθνος, καθώς και η πρόληψις της χρεοκοπίας».
«Τα πολλά λόγια είναι φτώχια», λέγει ο θυμόσοφος λαός. Ο εχθρός της Ελλάδας βρίσκεται εντός των τειχών. Και είναι αυτοί που έπλασαν τα ερείπια. Όλοι αυτοί οι γόνοι των πολιτικών τζακιών, οι ανεπάγγελτοι επαγγελματίες της πολιτικής, τα αλαλάζοντα κύμβαλα της λαϊκής παραπλάνησης και του ψεύδους.
Ήρθε λοιπόν η ώρα να απαλλαγεί η Ελλάδα από την αλαζονική πολιτική νομενκλατούρα και να επενδύσει σε πρόσωπα που είναι βαπτισμένα εντός της εθνικής κιβωτού.
Ήρθε η ώρα να σταματήσει η καταστροφή και η Ελλάδα μας, το οικοδόμημα αυτό που κλυδωνίζεται και παραπαίει, να οικοδομηθεί από την αρχή!
Όλοι εμείς, η τεράστια πλειοψηφία των υγιώς σκεπτομένων Ελλήνων, να απλώσουμε τα χέρια μας και να σχηματίσουμε την μεγάλη λυτρωτική αλυσίδα. Να γείρουμε όμως πρώτα, να ταπεινωθούμε. Άρχοντες να γίνουμε της ψυχής και της βούλησής μας, και εξουσιαστές των παθών αυτών που μας οδήγησαν σ’ αυτή την τρομερή αλλοτρίωση τα τελευταία χρόνια. Και έτσι λυτρωμένοι, ο καθένας από εμάς να γίνει ένας από τους αμέτρητους στύλους του μεγάλου του έργου του ενωτικού.
Όλοι ενωμένοι, έξω από τα χαρακώματα της εξυπηρέτησης κομματικών και ατομικών συμφερόντων, να δουλέψουμε μαζί για να στεριώσουμε το εθνικό οικοδόμημα, να δώσουμε νέα πνοή στη χώρα μας, να διαμορφώσουμε το μέλλον που οφείλουμε στη νέα γενιά, να παλινορθώσουμε την Ελλάδα!
Να κάνουμε πράξη για την πατρίδα μας την ρήση του Ν. Καζαντζάκη: «Να αγαπάς την ευθύνη. Να λες, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δεν σωθεί, εγώ θα φταίω»!
Η ιστορία δεν μας παρέχει επιπλέον χρόνο! Ή τώρα ή ποτέ!