Είναι ο άνθρωπος που εξελέγη πρόεδρος, παρότι είναι πιο γραφικός και από την Σαντορίνη, επειδή εξήγγειλε ότι θα καταστήσει το αμερικανικό δολάριο ως εθνικό νόμισμα της Αργεντινής.
Με το που έγινε πρόεδρος, η πρώτη του απόφαση ήταν να υποτιμήσει το πέσο. Ετοιμάζει μάλιστα και δεύτερη υποτίμηση, ώστε να το καταστήσει κουρελόχαρτο.
Έπειτα από την διπλή υποτίμηση, αφήνει ελεύθερες τις πολυεθνικές εταιρίες να αγοράσουν την Αργεντίνικη Γη για ψίχουλα. Με δολάρια φυσικά. Χωρίς νομικούς περιορισμούς, με τον απαραίτητο εκσυγχρονισμό, που έλεγε ο Σημίτης και λέει και ο Κυριάκος.
Είχαμε εξηγήσει το λόγο που η κυβέρνηση Μπάιντεν και τα συστημικά ΜΜΕ των ΗΠΑ, δεν πετσόκοψαν προεκλογικά τον Μιλέι όπως έκαναν με τον Μπολσονάρο. Παρότι ο άνθρωπος είναι επικίνδυνος και διαταραγμένος, τα αμερικανικά ΜΜΕ έδειξαν πρωτοφανή ανοχή. Ο λόγος είναι απλός. Την εποχή της αποδολαριοποίησης, βρέθηκε ένας τύπος για να δώσει αντίκρυσμα στο αμερικανικό νόμισμα. Και τι αντίκρισμα; Εκχωρώντας μία από τις πιο παραγωγικές οικονομίες της υφηλίου.
Τώρα, ο λαός της Αργεντινής που εμπιστεύτηκε έναν νεοφιλελεύθερο κλόουν πιστεύοντας ότι θα «διασκεδάσει», Θα νιώσει στο πετσί της τι σημαίνει Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, όπως ένιωσε πρώτος τι σημαίνει ΔΝΤ. Αλλά το λησμόνησε.
Η Αργεντινή δεν θα έχει τίποτα… και θα είναι ευτυχισμένη.