“Δεν μπορείς να αλλάξεις το Αφγανιστάν. Ακόμα και αν μπορούσες, δεν σου επιτρέπεται να το κάνεις. Δεν έχεις το ηθικό δικαίωμα, δεν έχεις τη συνταγματική εξουσιοδότηση”, Ron Paul, από ομιλία του στην Γερουσία το 2011.
Φωνές στην Αμερική που προειδοποιούσαν πως πρέπει να αποχωρήσει από το Αφγανιστάν υψώνονταν συχνά, όπως αυτή του τέως Γερουσιαστή Ron Paul, που προειδοποιούσε για την αποτυχία της επέμβασης, το οικονομικό φιάσκο εις βάρος των Αμερικανών φορολογουμένων και την βέβαιη άκαρπη κατάληξη μιας ακόμα απόπειρας ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΕΘΝΟΥΣ και ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.
Το μοτίβο είναι πάντα το ίδιο. Οι Η.Π.Α. ‘πηγαίνουν’ σε μέρη όπου δεν είναι καλοδεχούμενοι, λένε στον κόσμο πως μπορούν να λύσουν με στρατιωτικά μέσα ένα κατ’ εξοχήν πολιτικό πρόβλημα και επιχειρούν να συγκαλύψουν τα πραγματικά κίνητρα της εισόδου, της εισβολής και κατοχής μιας ξένης χώρας με τη ΜΠΟΤΑ.
Μετά διαλέγουν μια ΜΑΡΙΟΝΕΤΑπου νομοτελειακά αποδεικνύεται ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΗ και ΑΝΙΚΑΝΗ, εντείνοντας έτσι την αντίδραση στην Αμερικανική παρουσία. Στην αύξηση της αντίδρασης αρχίζουν και δίνουν περισσότερα χρήματα, ενισχύουν την πολιτική και την στρατιωτική δέσμευση στην αποστολή, κινήσεις που με τη σειρά τους κορυφώνουν το επίπεδο της αντίστασης και προκαλούν ακόμα περισσότερες απώλειες ανθρώπων και από τις δύο πλευρές και εκροές κονδυλίων.
Και όσο ο φαύλος κύκλος κλείνει ασφυκτικά, συστηματικά επιδίδονται σε περισσότερα ψέματα και άλλα ψέματα στην κοινή της γνώμη για το επίπεδο “προόδου” της αποστολής.
Στο μεταξύ διαβεβαιώνουν τους τοπικούς πληθυσμούς πως “όλα βαίνουν καλώς” τόσο “καλώς” που είναι μαθηματικά εγγυημένο πως θα καταλήξουν είτε πρόσφυγες ή κινούμενοι στόχοι ως ΔΟΣΙΛΟΓΟΙκαθώς θα προσπαθούν να αποφύγουν την εκτέλεση ως συνεργάτες των ξένων.
Και στο μεταξύ πάνε και έρχονται τα οικονομικά κίνητρα για τα μονοπώλια κατασκευής έργων και υποδομών ενώ τα πολιτικά ΑΝΤΙΚΙΝΗΤΡΑπαραδοχής της αποτυχίας, αναγκαστικά διαιωνίζουν την παρουσία.
Όλο αυτό συνεχίζεται ώσπου τα ψέματα να γίνουν θεσμός που τα πιστεύουν ακόμα και οι γραφειοκράτες που τα επινόησαν.
Η πλήρης αποτυχία της ανωτέρω αμερικανικής στρατηγικής όπως αναπτύχθηκε στο Αφγανιστάν και την βιώνουμε δια ζώσης εκτός του ότι συνιστά κίνδυνο για τις Η.Π.Α. και για όλους τους άλλους, δηλώνει πλήρη απουσία ΕΠΙΓΝΩΣΗΣ εκ μέρους των ΗΠΑ.
Αν και στους μηχανισμούς του βαθέος αμερικανικού κράτους είναι βέβαιο πως η πληροφορία φθάνει ωμή, αφιλτράριστη και αμείλικτη, καταχωρούμενη ως ‘άκρως απόρρητη’ χωρίς αφήνει κανένα περιθώριο αμφιβολίας πως η Καμπούλ θα έπεφτε στο πρώτο φύσημα, η κοινή γνώμη ακόμα υφίσταται μυθοπλασίες.
Που σημαίνει ότι η ιστορία θα επαναληφθεί και θα ξαναεπαναληφθεί, και πιθανότατα σύντομα και όχι αργότερα.
Δεν είναι μόνο όμως ο Ron Paul.
To βαρύ πυροβολικό των Συντηρητικών, ο Pat Buchanan δεν μασάει τα λόγια του: “Με την ουρά στα σκέλια αποχωρήσαμε“.
Aπό patbuchanan.org:
Buchanan: Who Lost America’s Longest War? Ποιος έχασε τον μακροβιότερο πόλεμο της Αμερικής;
“Τον περασμένο Απρίλιο, ο Πρόεδρος Biden είπε στους Αμερικανούς ότι την 11η Σεπτεμβρίου 2021, ημερομηνία της 20ης ‘επετείου’ της επίθεσης της Αλ Κάιντα στους Δίδυμους Πύργους θα απέσυρε όλα τα στρατεύματα των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν.
Με την ραγδαία τροπή που πήραν τα γεγονότα αυτή η επέτειος θα εορταστεί από τους θριαμβεύσαντες Ταλιμπάν ως μια κραταιά νίκη τους επί των Αμερικανών και των Αφγανών συνεργατών και συμμάχων τους, με δημόσιες εκτελέσεις των συνθηκολογημένων και παραδοθέντων εχθρών τους. Μέσα σε μόλις μία εβδομάδα οι Ταλιμπάν κατέλαβαν όλες τις πρωτεύουσες των 34 επαρχιών του Αφγανιστάν ελέγχοντας όλη την επικράτειά του.
Ελάχιστοι Αφγανοί στρατιώτες στάθηκαν να πολεμήσουν. Οι περισσότεροι αποσύρθηκαν στις βάσεις τους, παραδόθηκαν ή δραπέτευσαν σε γειτονικές χώρες, όπως Ιράν, Τατζικιστάν, Ουζμπεκιστάν και Πακιστάν. Ολόκληρος ο Αφγανικός στρατός με τον αμερικανικό οπλισμό, εξοπλισμό και οχήματά του περικυκλώθηκε στην Κουντούζ και έπεσε στα χέρια των Ταλιμπάν.
Οι Η.Π.Α. επίσημα διατείνονταν πως η πτώση της Καμπούλ θα αργούσε περί τις 90 ημέρες και ανεπίσημα έκαναν λόγο για ένα μήνα.
“Η ολοκληρωτική αδυναμία του Αφγανικού Εθνικού Στρατού χωρίς καν να μιλάμε για την δική μας υποστήριξη, να υπερασπιστούν την πατρίδα τους είναι η απόλυτη απόδειξη της αποτυχημένης 20ετούς στρατηγικής μας στο Αφγανιστάν που θεωρούσε πως τα δισεκατομμύρια των φορολογουμένων Αμερικανών πολιτών θα μπορούσαν να κατασκευάζουν μια επιτυχημένη δημοκρατική κεντρική κυβέρνηση σε ένα Έθνος το οποίο ουδέποτε κυβερνήθηκε δημοκρατικά.” Ο ρεαλισμός που εμπερικλείουν αυτά τα λόγια ενός Γερουσιαστή των Δημοκρατικών δημιουργεί πολλά ερωτηματικά.
Ποιος ευθύνεται για την κολοσσιαία αποτυχία των Η.Π.Α. στο Αφγανιστάν; Ποιος ευθύνεται για την συντριπτική ήττα της Αμερικής στον μακροβιότερο πόλεμο τον οποίο διεξήγαγε;
Για περισσότερα από 20 χρόνια οι Η.Π.Α. είχαν 2.500 νεκρούς, 20.000 τραυματίες και ξόδεψαν $1 τρις για να δημιουργήσουν έναν Αφγανικό “στρατό” μόνο και μόνο και μόνο για να τον δουν να παραδέρνει και να διαλύεται εις τα εξ ων είχε συντεθεί, αμέσως μόλις οι Η.Π.Α. αποσύρθηκαν και αποχώρησαν.
Ο Joe Biden το παραδέχθηκε:
“Ξοδέψαμε πάνω από $1 τρισ. δολάρια για πάνω από 20 χρόνια, εκπαιδεύσαμε και εξοπλίσαμε πάνω από 300,000 Αφγανούς στρατιωτικούς. Πλέον ας συνεχίσουν μόνοι τους.”
Στο Αφγανιστάν οι Η.Π.Α. έχουν να διαγράψουν από τους “προϋπολογισμούς” τους την αποτυχημένη ‘επένδυση’ μίας ολόκληρης γενεάς στην απόπειρα μετατροπής του Αφγανιστάν σε δημοκρατία ικανή να διατηρεί την κοινωνική συνοχή και να εμπνέει τον αφγανικό λαό να αμύνεται για και να πολεμά.
Γιατί απέτυχε η Αμερική;
Όλο αυτοί οι στρατηγοί, οι πολιτικοί, οι γερουσιαστές, οι αξιωματούχοι, οι δημοσιογράφοι στις Η.Π.Α. που περιόδευαν αμέριμνα στο Αφγανιστάν επί μία 20ετία και ερχόμενοι πίσω επιβεβαίωναν την επιτυχία του εγχειρήματος “κατασκευής έθνους” ήταν ηλίθιοι ή σκέτοι απατεώνες;
Πόσοι στρατηγοί γνώριζαν τι συνέβαινε εκεί κάτω αλλά απέφευγαν να θέσουν σε κίνδυνο τις καριέρες τους ενημερώνοντας τη Γερουσία ή την κοινή γνώμη ότι ο Αφγανικός στρατός και το καθεστώς το οποίο στηρίζαμε θα κατέρρεε σαν χάρτινος πύργος μόλις θα αποχωρούσαν οι Αμερικανοί και θα έμεναν μόνοι τους για να αντιμετωπίσουν τους Ταλιμπάν;
Ο ειδικός απεσταλμένος των Η.Π.Α. για το Αφγανιστάν, ο Zalmay Khalilzad, ευρίσκεται στο Κατάρ και απειλεί τους Ταλιμπάν πως εάν καταλάβουν τη χώρα και επιβάλλουν την “Ειρήνη του Νικητού” θα ρισκάρουν την διπλωματική τους αναγνώριση από τις Η.Π.Α. και τους Συμμάχους τους της Δύσης αλλά και την συνέχιση της αποστολής βοήθειας.
Είναι δυνατόν να νομίζει στ’ αλήθεια πως Ταλιμπάν τρομοκράτες και παρίες θα πτοηθούν από βερμπαλισμούς όταν αυτό που επιδιώκουν είναι κάτι για το οποίο έχουν αποδείξει πως είναι ικανοί να πεθάνουν;
Ο στόχος τους είναι να επαναφέρουν στο Αφγανιστάν το καθεστώς Ταλιμπάν, στόχος τους είναι η δημιουργία του Ισλαμικού Εμιράτου την οποία και επέτυχαν, όπου αυτοί θα είναι οι ηθικοί, κοινωνικοί και πολιτικοί φορείς ενός καθαρά Ισλαμικού Αφγανιστάν.
Ο στόχος τους είναι να απαλλαγούν από τους ξένους και τις αξίες που είναι ξένες προς αυτούς.
Θέλουν να μπορούν να απευθυνθούν στους Μουσουλμάνους σε όλον τον κόσμο και να πουν: “Σας δείξαμε πως να το κάνετε. Πολεμήσαμε την Αμερική, την παγκόσμια υπερδύναμη, για 20 χρόνια και κατορθώσαμε να την εκδιώξουμε από την χώρα μας με την ουρά στα σκέλια, και τώρα θα στήσουμε τις μαριονέτες της στον τοίχο.”
Η στρατηγική ήττα που υπέστη η Αμερική στο Αφγανιστάν θα αποτρέψει στο άμεσο τους Αμερικανούς από το να θελήσουν να ξαναδοκιμάσουν την τύχη τους σε μελλοντικές ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.
ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΜΕ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ
Οι ερωτήσεις που πρέπει να απαντηθούν:
Ήταν ή δεν ήταν ανόητη εξ αρχής η απόπειρα μεταφύτευσης Μαντισονιανής δημοκρατίας στα εδάφη της Μέσης και Εγγύς Ανατολής (όπου Madisonian, το σύγχρονο σύστημα διαχωρισμού των εξουσιών που διακρίνει το Αμερικανικό Σύνταγμα, του οποίου πρωτεργάτης ήταν ο 4ος Αμερικανός Πρόεδρος, Madison);
Πόσοι άλλοι σύμμαχοι των Η.Π.Α. με χάρτινους στρατούς θα καταρρεύσουν εάν δεν έχουν τους Αμερικάνους εκεί για τα βαρέα και ανθυγιεινά;
Αυτό που εμείς προτείνουμε ως δημοκρατία – ένας άνθρωπος – μία ψήφος- είναι πράγματι ελκυστικό σε ένα κομμάτι της γης όπου η δημοκρατία δεν υπήρξε ποτέ, από το Μαγκρέμπ ως την Μέση Ανατολή και την Κεντρική Ασία, όπου προσπαθούμε να ξεριζώσουμε τις βαθειά διαφορετικές ρίζες αυτών των ανθρώπων;
Ο θεός των Ταλιμπάν είναι ο Αλλάχ, το χρυσό μοσχάρι που προσφέρουμε εμείς ήταν η δημοκρατία.
Στο Χίντου Κους ο θεός τους αποδείχθηκε ισχυρότερος.” Pat Buchanan.
Πηγή: Zerohedge