H Γαλλική εφημερίδα Le Figaro με άρθρο της παρεμβαίνει σε αυτά που συμβαίνουν στην Ανατολική Μεσόγειο. Στο πρωτοσέλιδό της με τίτλο: «Πιέζεται η Ευρώπη από τις προκλήσεις του Ερντογάν», στέλνει δυναμικό μήνυμα προς την Άγκυρα, την ώρα που ο Εμανουέλ Μακρόν βρέθηκε και στη Βαγδάτη προκειμένου να στηρίξει την κυριαρχία του Ιράκ στην περιοχή.
Η εφημερίδα, στην ίδια έκδοση φιλοξενεί άλλο ένα άρθρο με τίτλο: «Όταν βρίσκονται αντιμέτωποι οι στόλοι της Γαλλίας και της Τουρκίας», στο οποίο η εφημερίδα αναφέρεται στο ελικοπτεροφόρο Le Tonnerre το οποίο προσφάτως έχει φθάσει στην Ανατολική Μεσόγειο και ήδη συμμετείχε σε ναυτικά γυμνάσια με ελληνικές και κυπριακές δυνάμεις.
Ο συντάκτης Philippe Gelie στο πρωτοσέλιδο άρθρο της Le Figaro αναρωτιέται: «Μη ικανοποιημένος με την ανάκτηση της Αγίας Σοφίας για να τη μετατρέψει σε τζαμί, ο νεοσουλτάνος Ταγίπ Ερντογάν θέλει τώρα να εκδικηθεί τη ναυμαχία της Ναυπάκτου;».
«Το ναυτικό του παρελαύνει στην Ανατολική Μεσόγειο κανονιοβολώντας, σε μια εποχή που οι εντάσεις με την Ελλάδα βρίσκονται στο αποκορύφωμά τους» προσθέτει, εξηγώντας ακολούθως τις διαφορές των δύο χωρών που τις έχουν φέρει αντιμέτωπες στην Ανατολική Μεσόγειο.
Επιπλέον αναρωτιέται αν «πρόκειται να γίνουμε μάρτυρες του πρώτου πολέμου, δύσκολα νοητό, μεταξύ δύο μελών του ΝΑΤΟ;», τονίζοντας ότι «ο Τούρκος πρόεδρος προκαλεί τους Ευρωπαίους να είναι έτοιμοι να “θυσιάσουν” όσους “μάρτυρες” είναι έτοιμος να “θυσιάσει” και ο ίδιος». Παράλληλα σε μια προσπάθεια να εξηγήσει τις ενέργειες του Τούρκου προέδρου αναφέρει ότι «ο εθνικιστικός λαϊκισμός ισλαμιστικού τύπου τον ωθεί συνεχώς να κάνει νέους εχθρούς, μεταξύ των οποίων οι Έλληνες και Γάλλοι “άπληστοι και ανίκανοι ηγέτες” εμφανίζονται τώρα σε εξέχουσα θέση».
Ο Gelie θυμίζει ότι όσα γίνονται αυτό το διάστημα στη Μεσόγειο δεν είναι η μόνη κακή, λανθασμένη κίνηση του Ερντογάν υπενθυμίζοντας: «Ο κατάλογος των κακών του κινήσεων αυξάνεται: μεταναστευτικός εκβιασμός εναντίον της Ευρώπης, κατοχή της Βόρειας Συρίας εναντίον των Κούρδων, ένοπλη παρέμβαση στη Λιβύη, αγορά ενός ρωσικού αντιπυραυλικού συστήματος κάτω από τη μύτη των Αμερικανών… Χωρίς να ξεχνάμε την εσωτερική καταστολή, η οποία οδήγησε χιλιάδες Τούρκους στη φυλακή και κόστισε τη ζωή της δικηγόρου Ebru Timtik, μετά από απεργία πείνας 238 ημερών».
Επιπλέον επισημαίνει ότι «για τη Γαλλία, δεν μπορεί να υπάρξει ισοδυναμία μεταξύ των τουρκικών αδικημάτων και των θαλάσσιων αξιώσεων, ενίοτε υπερβολικών, της Ελλάδας».
«Ο Εμανουέλ Μακρόν θέλει το ΝΑΤΟ να έχει το θάρρος να μιλήσει στον αυτοκράτορα της Άγκυρας και η ΕΕ να επιδείξει αρκετή αυστηρότητα για να τον συμμορφώσει. Στο ντουέτο του με την καγκελάριο, ο Γάλλος παίζει το χαρτί ενός επιδεικτικού μιλιταρισμού, ενώ η Άνγκελα Μέρκελ υποστηρίζει έναν νηφάλιο διάλογο. Το σχέδιό τους για έξοδο από μία επικίνδυνη κλιμάκωση είναι τερματισμός χωρίς καθυστέρηση των στρατιωτικών προκλήσεων και θέσπιση ενός μορατόριουμ για την εξερεύνηση σε αμφισβητούμενα ύδατα. Κανείς δεν τα έχει πει καλύτερα μέχρι τώρα» αναφέρει τέλος.
Στο δεύτερο άρθρο, του Νικολά Μπαρό, για τα όσα συμβαίνουν στη Μεσόγειο, το οποίο τιτλοφορείται: «Εντάσεις στη Μεσόγειο: Όταν το γαλλικό και το τουρκικό ναυτικό βρίσκονται αντιμέτωπα, μεταφέρεται ένα επεισόδιο μεταξύ του γαλλικού πλοίου Tornerre και ενός τουρκικού στην Ανατολική Μεσόγειο, που, κατά τον αρθρογράφο, αντικατοπτρίζει τις κακές σχέσεις που έχουν αναπτυχθεί το τελευταίο διάστημα μεταξύ Γαλλίας και Τουρκίας. «Κατευθυνόμενο προς τον Λίβανο, για να μεταφέρει γαλλική βοήθεια στη Βηρυτό, που καταστράφηκε από την έκρηξη της 4ης Αυγούστου, το Tonnerre επιτέλους έφτασε, αφού, μετά από μία κοινή ναυσιπλοΐα με το ελληνικό Ναυτικό, η γαλλική φρεγάτα συνοδεύτηκε ευέλικτα από ένα τουρκικό πλοίο».
Επιπρόσθετα περιγράφει τα όσα παρατήρησε το γαλλικό πλοίο Tonnerre καθώς περνούσε στην Ανατολική Μεσόγειο, όταν το Oruç Reis έριξε καλώδια για να διεξαγάγει έρευνες.
«Η απόσταση μεταξύ του Oruç Reis και των πολεμικών πλοίων ενδέχεται να μην επιτρέπει τεχνικά επιχειρήσεις γεωτρήσεων» και σε κάθε περίπτωση η αξιοποίηση αυτών των πόρων θα πάρει χρόνια ακόμα. Επομένως, η τουρκική επίδειξη δύναμης στη θάλασσα είναι πρωτίστως πολιτική και η Γαλλία, στο όνομα της ελευθερίας της ναυσιπλοΐας και του σεβασμού του διεθνούς δικαίου, αντιτίθεται και παίρνει θέση υπέρ της Ελλάδας.
Μετά την παράταση της αποστολής του Oruç Reis, το τουρκικό ναυτικό αποφάσισε να πραγματοποιήσει αυτή την εβδομάδα ασκήσεις με πραγματικά πυρά, ειδοποιώντας να αποφεύγουν την περιοχή τα ξένα πλοία. «Αυτός ο τύπος στρατιωτικής άσκησης δεν είναι ασυνήθιστος a priori. Όμως στο πλαίσιο αυτό, φέρει ένα πολιτικό σήμα» εξηγεί ο Hugo Decis, ερευνητής και ειδικός στην Ανατολική Μεσόγειο του IISS. Η πολεμική προειδοποίηση είναι ξεκάθαρη, αλλά υπάρχει μια διαφορά με την Ελλάδα, η οποία πραγματοποίησε επίσης μια άσκηση στη θάλασσα την περασμένη εβδομάδα. Η Τουρκία είναι μόνη, ενώ η Αθήνα μπόρεσε να εμπλέξει τη Γαλλία, την Ιταλία και την Κύπρο» τονίζει τέλος ο ερευνητής.