Δεν μπορεί να καταλάβει κανείς την κατάσταση του αμερικανικού έθνους, εάν δεν ζει από κοντά αυτό που πραγματικά συμβαίνει. Διαβάζω κείμενα σημαντικών Ευρωπαίων αναλυτών που περιγράφουν με φρικτό τρόπο αυτή την κατάσταση από μακριά. Είναι όμως η πραγματικότητα.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι μία πολύ διχασμένη χώρα και η υπερδύναμη θα διχαστεί περισσότερο όταν πραγματοποιηθεί η δίκη του Ντόναλντ Τραμπ, στη Γερουσία. Ο Αμερικανός Πρόεδρος παρουσίασε ξανά τον αλλοπρόσαλλο εαυτό του, πυροδοτώντας περαιτέρω τα μίση και πάθη.
Έφτασε στο σημείο να τα βάλει και με τους …νεκρούς, με τον ισχυρισμό για ένα βουλευτή, ο οποίος βρίσκεται στην …κόλαση, που προκάλεσε τους δικούς του οπαδούς, τους φανατικούς χριστιανούς του νότου, που τον εξέλεξαν Πρόεδρο της Αμερικής. Σε ότι αφορά την Ελλάδα και την Κύπρο και γενικά τη γειτονιά της Ανατολικής Μεσογείου, ο κ. Τραμπ -ως ένας απρόβλεπτος ηγέτης με εμμονές- δεν είναι ο Πρόεδρος στον οποίο μπορεί να έχει κανείς εμπιστοσύνη.
Οι Αμερικανοί διπλωμάτες σε διάφορες πρωτεύουσες προσπαθούν απεγνωσμένα να εξηγήσουν ότι οι ΗΠΑ σέβονται και τιμούν τις συμμαχίες τους, αλλά η δράση του κ. Τραμπ -ιδιαίτερα σε ότι αφορά την Τουρκία- δυσκολεύει πολύ το έργο τους. Ακούνε συχνά την ίδια δικαιολογημένη ερώτηση: Είναι όλα καλά και ωραία όσα μας λέτε, αλλά τι λέει ο Πρόεδρος σας; Και αυτή η ερώτηση είναι το ίδιο ενοχλητική και για τους Αμερικανούς διπλωμάτες, διότι στην ουσία υπονομεύεται το έργο τους. Χωρίς να φταίνε…
Πολύ σοβαροί άνθρωποι, κυρίως εκτός πολιτικής, εκφράζουν μεγάλη ανησυχία για την πορεία των Ηνωμένων Πολιτειών, υπό τον κ. Τραμπ. Όποιοι έχουν ελάχιστη γνώση της διεθνούς πολιτικής, εύκολα αντιλαμβάνονται ότι η σημερινή Αμερική είναι περίγελος σε όλο τον κόσμο. Εκτός μερικών εκ των αυταρχικών ηγετών, ουδείς την υπολήπτεται.
Βεβαίως, ο σημερινός πρόεδρος της Αμερικής, εκμεταλλεύθηκε τα άπειρα λάθη των νεοφιλελεύθερων, που χρησιμοποίησαν τις προηγούμενες δεκαετίες την Αμερική, αλλά και λαούς σε πολλές χώρες του κόσμου. Δυστυχώς, όσο και να μην το παραδέχονται, η ακροδεξιά ανδρώθηκε διότι μπόρεσε να αποδείξει -με λανθασμένο τρόπο- την εκμετάλλευση των πολιτών από μία νεοφιλελεύθερη κάστα πολιτικών, που δυστυχώς ξεκινά από τη Δεξιά αλλά καταλήγει στις παρυφές της Αριστεράς.
Το ζήσαμε και στη χώρα μας. Το ΠΑΣΟΚ, που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου έφτασε στο σημείο να υποστηρίζει αποτυχημένες πρακτικές της Δεξιάς, ενώ και στον ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα επικράτησε κάποια στιγμή, επειδή η εξουσία είναι γλυκιά, μία τάση «αμερικανοποίησης» των αριστερών ριζοσπαστών, μερικοί εκ των οποίων ακούνε για την Πατρίδα και βγάζουν …σπυριά.
Αυτές τις περίεργες πρακτικές και τάσεις, σε διεθνές επίπεδο, εκμεταλλεύθηκαν ο Ντόναλντ Τραμπ και οι όμοιοί του και εγκαθιστούν καθεστώτα που αγγίζουν τον αυταρχισμό. Τι νομίζετε ότι θα συμβεί εάν επανεκλεγεί ο σημερινός πρόεδρος των ΗΠΑ, με δεδομένη την ύπαρξη του «Πατριωτικού Νόμου», που προσφέρει υπερεξουσίες στο πολιτικό σύστημα;
Η Αμερική, λοιπόν, έχει διχαστεί στον υπερθετικό βαθμό και η επόμενη χρονιά θα είναι ακόμα πιο δύσκολη για το λαό της. Η ψηφοφορία στη Βουλή των Αντιπροσώπων απέδειξε ότι οι Αμερικανοί νομοθέτες παρέμειναν οχυρωμένοι στις αποφάσεις των κομμάτων τους, κάτι που αναμένουμε να συμβεί και στη Γερουσία, όπου την πλειοψηφία έχουν οι Ρεπουμπλικάνοι.
Δεν πρόκειται να αποδοθεί Δικαιοσύνη και μάλιστα σε μία εκλογική χρονιά όπου τα μίση και τα πάθη είναι στο ζενίθ. Αυτό σημαίνει ότι θα αθωωθεί ο πρόεδρος Τραμπ, διότι οι Ρεπουμπλικάνοι γερουσιαστές θα ψηφίσουν υπέρ του, ακόμα και αν δεν τον αντέχουν. Και δεν τον αντέχουν καθόλου:
- Διότι τους έχει προσβάλει άπειρες φορές…
- Διότι δεν αξίζει στην Αμερική ένας πρόεδρος, ο οποίος -σύμφωνα με τον σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας, που επέλεξε ο ίδιος, τον Τζόν Μπόλτον, πολιτεύεται ανάλογα με τα προσωπικά και επιχειρηματικά συμφέροντά του.
Ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρεται ο κ. Τραμπ έναντι της Τουρκίας και της Ρωσίας, είναι όνειδος για την μεγαλύτερη Δημοκρατία του κόσμου… Και αυτό δεν πρέπει να το ξεχάσουν οι ομογενείς ψηφοφόροι στην Αμερική.
Σε μία εποχή που ο Ταγίπ Ερντογάν έχει εξευτελίσει την Αμερική, είναι τραγικό ο Λευκός Οίκος να επιμένει να τον καλύπτει και να τον στηρίζει.
Μπορεί να υπέγραψε τα νομοσχέδια που περιέχουν πρόνοιες εναντίον της Τουρκίας, αλλά συνεχίζει και σήμερα να παρακαλεί -φτάνοντας και σε «εκβιασμό»- να καλεί τη Γερουσία να μην ψηφίσει τις κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας. Η επιστολή του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την Τουρκία, που εστάλη σε συγκεκριμένους γερουσιαστές, αποτελεί ντροπή για την υπερδύναμη.