Η κρίση της αμερικανικής ισχύος έχει αρχίσει. Η οικονομία των ΗΠΑ στροβιλίζεται και οι δυτικές χρηματοπιστωτικές αγορές πανικοβάλλονται.
Με την αύξηση των επιτοκίων, οι τίτλοι που υποστηρίζονται από στεγαστικά δάνεια και τα ομόλογα των ΗΠΑ χάνουν την αξία τους.
Οι παροιμιώδεις «δονήσεις» της αγοράς υποδηλώνουν ότι μια σκοτεινή στροφή βρίσκεται σε εξέλιξη στο εσωτερικό της αμερικανικής οικονομίας.
Η αμερικανική ισχύς μετριέται τόσο από την αμερικανική στρατιωτική ικανότητα όσο και από τις οικονομικές δυνατότητες και επιδόσεις.
Η αυξανόμενη συνειδητοποίηση ότι η αμερικανική και ευρωπαϊκή στρατιωτική-βιομηχανική ικανότητα δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις ουκρανικές απαιτήσεις για πυρομαχικά και εξοπλισμό είναι ένα δυσοίωνο μήνυμα που πρέπει να σταλεί κατά τη διάρκεια ενός πολέμου αντιπροσώπων που η Ουάσιγκτον επιμένει πως ο ουκρανικός δορυφόρος της κερδίζει, επισημαίνει σε άρθρο του ο Αμερικανός απόστρατος συνταγματάρχης Douglas MacGregor.
Οι ρωσικές επιχειρήσεις στη νότια Ουκρανία φαίνεται να έχουν αποτρέψει επιτυχώς τις επιτιθέμενες ουκρανικές δυνάμεις με την ελάχιστη δαπάνη ρωσικών ζωών και πόρων.
Ενώ η εφαρμογή του πολέμου φθοράς από τη Ρωσία λειτούργησε θαυμάσια, η Μόσχα κινητοποίησε τα αποθέματα ανδρών και εξοπλισμού της για να αναπτύξει μια δύναμη αρκετά μεγαλύτερη και σημαντικά πιο θανατηφόρα από ό,τι πριν από ένα χρόνο.
Το τεράστιο οπλοστάσιο συστημάτων πυροβολικού της Ρωσίας, συμπεριλαμβανομένων ρουκετών, πυραύλων και μη επανδρωμένων αεροσκαφών μετέτρεψαν σε στόχους τους Ουκρανούς στρατιώτες στο Donbass.
Πόσοι Ουκρανοί στρατιώτες έχουν σκοτωθεί είναι άγνωστο, αλλά μια πρόσφατη εκτίμηση τους τοποθετεί μεταξύ 150.000-200.000 ενώ μια άλλη τους ανεβάζει σε περίπου 250.000.
Δεδομένης της έκδηλης αδυναμίας των επίγειων, αεροπορικών και αεροπορικών δυνάμεων των μελών του ΝΑΤΟ, ένας ανεπιθύμητος πόλεμος με τη Ρωσία θα μπορούσε εύκολα να φέρει εκατοντάδες χιλιάδες ρωσικά στρατεύματα στα πολωνικά σύνορα, τα ανατολικά σύνορα της βορειοατλαντικής συμμαχίας.
Αυτό δεν είναι ένα αποτέλεσμα που υποσχέθηκε η Ουάσιγκτον στους Ευρωπαίους συμμάχους της, αλλά τώρα είναι μια ρεαλιστική πιθανότητα.
Παταγώδης αποτυχία οι κυρώσεις
Σε αντίθεση με την ιδεολογικά καθοδηγούμενη εξωτερική πολιτική της Σοβιετικής Ένωσης, η σύγχρονη Ρωσία έχει επιδέξια καλλιεργήσει την υποστήριξη για την υπόθεση της στη Λατινική Αμερική, την Αφρική, τη Μέση Ανατολή και τη Νότια Ασία.
Το γεγονός ότι οι οικονομικές κυρώσεις της Δύσης έπληξαν τελικά τις οικονομίες των ΗΠΑ και της Ευρώπης, ενώ μετέτρεψαν το ρωσικό ρούβλι σε ένα από τα ισχυρότερα νομίσματα του διεθνούς συστήματος, εξασθενεί παγκόσμια θέση της Ουάσιγκτον.
Η πολιτική του Biden για βίαιη ώθηση του ΝΑΤΟ στα σύνορα της Ρωσίας σφυρηλάτησε μια ισχυρή κοινότητα ασφάλειας και εμπορικών συμφερόντων μεταξύ Μόσχας και Πεκίνου που προσελκύει στρατηγικούς εταίρους στη Νότια Ασία, όπως η Ινδία, και εταίρους όπως η Βραζιλία στη Λατινική Αμερική, σημειώνει ο MacGregor.
Απειλές
Οι παγκόσμιες οικονομικές επιπτώσεις από τον αναδυόμενο ρωσο-κινεζικό άξονα και τη σχεδιαζόμενη βιομηχανική τους επανάσταση για περίπου 3,9 δισεκατομμύρια ανθρώπους στον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO) είναι βαθιές. Εν ολίγοις, η στρατιωτική στρατηγική της Ουάσιγκτον να αποδυναμώσει, να απομονώσει ή ακόμα και να καταστρέψει τη Ρωσία είναι μια κολοσσιαία αποτυχία και η αποτυχία θέτει τον πόλεμο αντιπροσώπων της Ουάσιγκτον με τη Μόσχα σε έναν πραγματικά επικίνδυνο δρόμο.
Το να συνεχίσει, απτόητη μπροστά στην κάθοδο της Ουκρανίας προς τη λήθη, αγνοεί τρεις απειλές που προκαλούν μεταστάσεις:
1. Επίμονα υψηλός πληθωρισμός και αυξανόμενα επιτόκια που σηματοδοτούν οικονομική αδυναμία. (Η πρώτη χρεοκοπία αμερικανικών τραπεζών από το 2020 είναι μια υπενθύμιση της οικονομικής ευθραυστότητας των ΗΠΑ.)
2. Η απειλή για τη σταθερότητα και την ευημερία στο εσωτερικό των ευρωπαϊκών κοινωνιών που ήδη ταλαντεύονται από πολλά κύματα προσφύγων/μεταναστών.
3. Η απειλή ενός ευρύτερου ευρωπαϊκού πολέμου. Μέσα στις προεδρικές διοικήσεις, υπάρχουν πάντα ανταγωνιστικές φατρίες που προτρέπουν τον πρόεδρο να υιοθετήσει μια συγκεκριμένη πορεία δράσης. Οι παρατηρητές στο εξωτερικό σπάνια γνωρίζουν με βεβαιότητα ποια φατρία ασκεί τη μεγαλύτερη επιρροή, αλλά υπάρχουν στοιχεία στην κυβέρνηση Biden που επιδιώκουν να ξεφύγουν από την εμπλοκή στην Ουκρανία.
Διαφωνίες Blinken – Πόλεμος φατριών στην Ουάσιγκτον
Ακόμη και ο υπουργός Εξωτερικών Antony Blinken, ένας μανιώδης υποστηρικτής του πολέμου με τη Μόσχα, αναγνωρίζει ότι η απαίτηση του Ουκρανού προέδρου Volodymyr Zelensky να τον βοηθήσει η Δύση να ανακαταλάβει την Κριμαία είναι μια κόκκινη γραμμή για τον Putin που μπορεί να οδηγήσει σε δραματική κλιμάκωση από τη Μόσχα, υπογραμμίζει ο MacGregor.
Η υποχώρηση από τις απαιτήσεις της κυβέρνησης Biden για μια ταπεινωτική ρωσική απόσυρση από την ανατολική Ουκρανία προτού συγκληθούν οι ειρηνευτικές συνομιλίες είναι ένα βήμα που αρνείται να κάνει η Ουάσιγκτον. Ωστόσο, πρέπει να ληφθεί.
Όσο περισσότερο αυξάνονται τα επιτόκια και όσο περισσότερα ξοδεύει η Ουάσιγκτον στο εσωτερικό και στο εξωτερικό για να κερδίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία, τόσο πιο κοντά η αμερικανική κοινωνία κινείται προς την εσωτερική πολιτική και κοινωνική αναταραχή.
Στην Ανατολική Ευρώπη, οι ανοιξιάτικες βροχές γεμίζουν τόσο τις ρωσικές όσο και τις ουκρανικές χερσαίες δυνάμεις με μια θάλασσα από λάσπη που εμποδίζει σοβαρά την κίνησή τους.
Αλλά η ρωσική Ανώτατη Διοίκηση προετοιμάζεται να διασφαλίσει ότι όταν το έδαφος στεγνώσει και οι ρωσικές χερσαίες δυνάμεις επιτεθούν, οι επιχειρήσεις θα πάρουν μία σαφή κατεύθυνση.
Θα καταστεί σαφές ότι η Ουάσινγκτον και οι υποστηρικτές της δεν έχουν καμία πιθανότητα να σώσουν το ετοιμοθάνατο καθεστώς στο Κίεβο.
Από εκεί και πέρα, οι διαπραγματεύσεις θα είναι εξαιρετικά δύσκολες, αν όχι αδύνατες.