Κεντροαριστερή ελληνική εφημερίδα πανηγύριζε χθες με πρωτοσέλιδο τίτλο της, γιατί ο Γάλλος επικεφαλής της ευρωπαϊκής υπηρεσίας Frontex Φαμπρίς Λετζέρι επέρριψε εμμέσως στον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη την ευθύνη για τις επαναπροωθήσεις μεταναστών στον Έβρο και στο Αιγαίο από τον Φεβρουάριο του 2020 και έπειτα.
- Από τον Μανώλη Κοττάκη
Θα προσπεράσω το γεγονός ότι στους καιρούς που ζούμε -με την Τουρκία να εργαλειοποιεί τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, προκειμένου να παίξει άθλια παιχνίδια εις βάρος της εδαφικής μας ακεραιότητας- αυτό για τους Έλληνες δεν αποτελεί κατηγορία εις βάρος του πρωθυπουργού τους, αλλά μάλλον εύσημα προς τον αυτόν. Για τον εξής απλό λόγο: Αν έχουν μηδενιστεί σήμερα οι μεταναστευτικές ροές στον Εβρο και στο Αιγαίο σε αυτή την αποφασιστική πολιτική οφείλεται, την οποία απέρριπτε με «κεντρώες» ομιλίες του τον Οκτώβριο του 2019 και ο ίδιος ο κύριος Μητσοτάκης, έως ότου ανακαλύψει την εθνική χρησιμότητά της. Όμως το μείζον εν προκειμένω δεν είναι τι συνέβη στο παρελθόν, αλλά τι θα συμβεί στο μέλλον.
Και κατά τούτο είναι κρίσιμες τόσο η αλλαγή στάσης του κυρίου Λετζέρι απέναντι στην Ελλάδα όσο και η αλλαγή της μεταναστευτικής πολιτικής της Ένωσης από τη νέα επίτροπο, πρώην υπουργό της Σουηδίας, Ίλβα Γιόχανσον, η οποία είναι «δικαιωματίστρια» και δεν δείχνει καμία ιδιαίτερη διάθεση να κατανοήσει τις ελληνικές ευαισθησίες. Δυστυχώς, η πατρίδα μας τα έδωσε όλα για να κερδίσει τη σινιέ θέση κύρους του αντιπροέδρου της Κομισιόν, με τις θολές αρμοδιότητες, παρά να διασφαλίσει ότι θα συνεχίσει να έχει λόγο στη χάραξη της μεταναστευτικής πολιτικής της Ένωσης, όπως συνέβαινε επί των ημερών του Δημήτρη Αβραμόπουλου ο οποίος ήταν εκείνος που επέλεξε και τοποθέτησε στη θέση του τον Γάλλο επικεφαλής της Frontex. Με τη ρητή εντολή να μην ξεχνά ποτέ ότι τα ελληνικά σύνορα είναι τα ευρωπαϊκά σύνορα.
Γιατί κινδυνεύουμε, λοιπόν, από τις αλλαγές προσώπων και πολιτικής στην Ένωση, σε μια εποχή που η Τουρκία μεταφέρει σε οικισμούς της Συρίας 3.000.000 πρόσφυγες και μόνη οδός προς τη Δύση για τα μελλοντικά μεταναστευτικά κύματα (μετά την «αχρήστευση» της Αφρικής λόγω κορωνοϊού) είναι το έδαφος της πατρίδας μας; Κινδυνεύουμε, πρώτον, γιατί η επίτροπος Γιόχανσον απειλεί τον Γάλλο επικεφαλής της Frontex με «καρατόμηση» αν δεν ακολουθήσει τη δικαιωματική πολιτική της. Έχει διατάξει, μάλιστα, και εσωτερική έρευνα για τη συμμετοχή συνοροφυλάκων σε παράνομες επαναπροωθήσεις, προκειμένου να του αποσπάσει ομολογίες κατά ηγετών κρατών-μελών.
Γι’ αυτό και ο Λετζέρι προέβη σε αυτές τις δηλώσεις στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Για να σώσει τη θέση του. Ιδού τι είπε, και κρίνατε εσείς αν αυτό -που σίγουρα εξυπηρετεί την κυρία Γιόχανσον να στραφεί εναντίον μας- πολιτικώς είναι ψόγος ή έπαινος προς τον πρωθυπουργό. Αντιγράφω από το ρεπορτάζ της κεντροαριστερής εφημερίδας: «Την αλλαγή της πολιτικής κατάστασης στην Ελλάδα επικαλέστηκε ο διευθυντής της Frontex Φαμπρίς Λετζέρι, για να εξηγήσει την αλλαγή επιχειρησιακής πρακτικής της ευρωπαϊκής υπηρεσίας στο Αιγαίο, δείχνοντας την κυβέρνηση της Ν.Δ. και την αντιπροσφυγική πολιτική της σε όσους στην Ευρώπη έχουν βάλει στο στόχαστρο τη Frontex για συμμετοχή ή ανοχή σε παράνομες επιχειρήσεις επαναπροώθησης του Ελληνικού Λιμενικού, για υποβάθμιση και συγκάλυψη κατηγοριών, για υπονόμευση του ανεξάρτητου μηχανισμού επιτήρησης των θεμελιωδών δικαιωμάτων της υπηρεσίας και για πρακτικές κακοδιαχείρισης.
Απαντώντας στις ερωτήσεις ευρωβουλευτών της νεοσύστατης Ομάδας Εργασίας του Ευρωκοινοβουλίου για τον Έλεγχο της Frontex, ο κ. Λετζέρι αναφέρθηκε στις αποφάσεις της συνεδρίασης του ΚΥΣΕΑ τον περασμένο Μάρτιο, υπό την προεδρία του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, για επαναπροωθήσεις προσφύγων στην Τουρκία ακόμη και μέσα από τα ελληνικά χωρικά ύδατα».
Η μεταβολή της στάσης αυτής του επικεφαλής της Frontex δεν είναι τυχαία. Στρώνει το χαλί στην eπίτροπο Γιόχανσον να πιέσει την κυβέρνηση για χάρη της χώρας της και των λοιπών βόρειων χωρών να μην απωθεί, αλλά να δέχεται τα νέα στίφη των μεταναστών που θα εισρεύσουν στην μετά Covid εποχή.
Να τους παρέχει με το ζόρι πολιτικό άσυλο και να τα εγκαθιστά στην Ελλάδα, στο όνομα του ανθρωπισμού.
Όπως λένε αυτοί που γνωρίζουν, η νέα μεταναστευτική πολιτική της Ένωσης (pack) όχι απλώς εντελλείται τις χώρες υποδοχής να κρατούν στο έδαφός τους τους μετανάστες από πρωτογενείς ροές, αλλά τις υποχρεώνει να δέχονται πίσω «συστημένους» τους μετανάστες που πέρασαν λάθρα από το έδαφός μας, αλλά κατάφεραν να φθάσουν έως τον Βορρά. Είναι ξεκάθαρο. Μετά τη σύλληψή τους θα απελαύνονται στις χώρες υποδοχής! Δηλαδή, σε εμάς. Πρακτικά αυτό σημαίνει, όπως μου εξηγούσε άριστος γνώστης της υποθέσεως, ότι «όποιος μπαίνει θα μένει!» Και ότι το αρμόδιο υπουργείο Μετανάστευσης επιχειρεί να δημιουργήσει υπερδομές σε διάφορα μέρη της επικράτειας, για να εναρμονιστεί με τις νέες πολιτικές της κυρίας Γιόχανσον!
Το γράφω ξανά, για να γίνει κατανοητό. Στη μετά Covid εποχή και με δεδομένο ότι, πρώτον, η Τουρκία «διώχνει» τους πρόσφυγες στις 100.000 οικίες που κατασκεύασε στην ουδέτερη ζώνη μέσα στη Συρία και, δεύτερον, η Yποσαχάρια Αφρική παύει να είναι ασφαλής οδός προς την Ε.Ε. λόγω κορoνοιού, η Ελλάς καθίσταται (η γειτονική Βουλγαρία δεν είναι στη ζώνη Σένγκεν) η μοναδική πύλη εισόδου προς την Eνωση. Και πολύ φοβούμεθα, και ο τελικός προορισμός χιλιάδων μεταναστών. Δεν ξεμπερδέψαμε. Δυστυχώς.
To «pack» της Κομισιόν δεν έχει υιοθετηθεί ακόμη από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τη Σύνοδο Κορυφής. Πρέπει να είναι η επόμενη εθνική μάχη. Στις 25 Μαρτίου. Ας μην ξεχνάμε ότι μπορεί άλλες χρονιές να χάνουμε, αλλά το ’21 πάντα νικάμε!