Καθώς η πανδημία κερδίζει καθημερινά έδαφος στη χώρα μας, παρά τα μέτρα και τις προφυλάξεις που λαμβάνουμε σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, αυξάνεται μέρα με τη μέρα η ανησυχία για το πώς θα βγάλουμε τους επόμενους μήνες. Θα υπάρξει μεγάλη διάδοση της ασθένειας; Θα κινδυνεύσουμε εμείς και οι δικοί μας; Θα πρέπει να κλειστούμε πάλι στα σπίτια μας; Θα κλείσουν ξανά μαγαζιά και επιχειρήσεις; Πόσο μπορούμε να το αντέξουμε αυτό;
Οι ίδιες ανησυχίες στοιχειώνουν τις σκέψεις των ανθρώπων σε όλον τον κόσμο. Παντού οι επιστήμονες ψάχνουν θεραπείες και εμβόλια, παντού οι κυβερνήσεις λαμβάνουν μέτρα, παντού οι πολίτες είναι αναστατωμένοι. Όλη η υφήλιος είναι με κομμένη την ανάσα.
Όλη; Όχι ακριβώς.
Υπάρχει μία χώρα όπου το ρολόι που μετρά την εξέλιξη της πανδημίας μοιάζει να έχει σταματήσει εδώ και πολλούς μήνες. Δεν είναι μία μικρή χώρα ξεχασμένη στην άκρη του χάρτη, απομονωμένη από τον κόσμο, δεν είναι ένα μέρος όπου ο κορονοϊός δεν έφτασε ακόμη. Είναι η χώρα από όπου ξεκίνησαν όλα!
Η Κίνα κατά ένα απολύτως ανεξήγητο τρόπο μοιάζει να μην ανήκει στον κόσμο που ζούμε οι υπόλοιποι, τραβάει τις δικές της διαδρομές, εντελώς αντίθετα στο ρεύμα που μας παρασύρει όλους. Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους. Αν δεν έχετε ασχοληθεί με τα στατιστικά της υγειονομικής κρίσης, τα νούμερα που θα σας παραθέσω από τις επίσημες αναφορές όλων των Κρατών της Γης στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (WHO) για την πανδημία, θα σας αφήσουν άναυδους.
Την ώρα λοιπόν που οι ΗΠΑ μετρούν πάνω από 7 εκατομμύρια κρούσματα, η Ινδία περίπου 6,5 εκατομμύρια, η Βραζιλία κοντά στα 5 εκατομμύρια και υπάρχουν σχεδόν 40 χώρες με πάνω από 100.000 κρούσματα η κάθε μία, η Κίνα με πληθυσμό ένα δισεκατομμύριο τετρακόσια σαράντα εκατομμύρια (1.440.000.000) ανθρώπους, μετρά μόλις 90.000 κρούσματα. Ναι, δεν είναι λάθος, μόλις ένας στους 16.000 Κινέζους έχει ασθενήσει από τον κορονοϊό, όταν στις ΗΠΑ και στην Βραζιλία έχει ασθενήσει ένας στους 44, στην Ισπανία ένας στους 60, στη Γαλλία και τη Ρωσία ένας στους 120. Για να καταλάβετε καλύτερα την αναλογία, στη χώρα μας όπου η διασπορά παραμένει ακόμη εξαιρετικά μικρή, έχει ασθενήσει ένας στους 560 συμπολίτες μας. Στην Κίνα, μόλις ένας στις 16.000.
Θέλετε να δούμε λίγο την εξέλιξη του λεγόμενου δεύτερου κύματος; Στην Ισπανία, από τις αρχές Αυγούστου μέχρι σήμερα έχουν καταμετρηθεί 445.000 κρούσματα. Στη Γαλλία το ίδιο διάστημα μετρήθηκαν πάνω από 375.000 νέοι ασθενείς. Στην Ελλάδα μας, αυτούς τους 2 τελευταίους μήνες έχουν προσβληθεί από τον κορονοϊό πάνω από 14.000 άνθρωποι. Στην Κίνα του σχεδόν ενάμιση δισεκατομμυρίου ανθρώπων, από τις αρχές Μαρτίου έως σήμερα, δηλαδή τους τελευταίους 7 μήνες, έχουν προσβληθεί, δείτε το καλά, λιγότεροι από 10.000 άνθρωποι…
Στις ΗΠΑ αυτήν τη στιγμή ασθενούν πάνω από 2.500.000 Αμερικανοί. Οι Ινδοί ασθενείς COVID-19 είναι κοντά στο 1.000.000. Σε εννέα χώρες του κόσμου οι ασθενείς ξεπερνούν τις 100.000 στην κάθε χώρα. Στην Ελλάδα οι ασθενείς είναι τώρα σχεδόν 9.000. Στην Κίνα οι ασθενείς είναι 189, πιο λίγοι από την Κύπρο (381 ενεργοί ασθενείς), τη Γαλλική Πολυνησία (341) και το Κουρακάο (213).
Αν πάμε τώρα στους αριθμούς και στα ποσοστά θανάτων από κορονοϊό, τα πράγματα είναι ακόμη πιο απίστευτα. Στις ΗΠΑ οι θάνατοι από κορονοϊό ξεπερνούν τις 200.000. Στη Βραζιλία έχουν πλησιάσει τις 145.000. Αν αθροίσουμε τους θανάτους στο Μεξικό, τη Μ. Βρετανία, την Ιταλία, το Περού, τη Γαλλία, την Ισπανία, το Ιράν, την Κολομβία και τη Ρωσία, που όλες μαζί έχουν κατά τι λιγότερο από το μισό πληθυσμό της Κίνας, το σύνολο είναι 325.000 νεκροί. Στην Κίνα οι νεκροί είναι 4.746. Ναι, καλά διαβάσατε, τέσσερις χιλιάδες επτακόσιοι σαράντα έξι.
Όταν στο Περού έχουν χάσει τη ζωή τους 984 άνθρωποι ανά εκατομμύριο κατοίκων, στο Βέλγιο 863 στην Ισπανία 684, στις ΗΠΑ 641, στην Μ. Βρετανία 621 και στην Ιταλία 594 ανά εκατομμύριο, στην Κίνα έχουν πεθάνει από κορονοϊό μόλις 3 άνθρωποι ανά εκατομμύριο κατοίκων.
Το εύλογο ερώτημα λοιπόν είναι: πώς καταφέρνουν οι Κινέζοι και παρουσιάζουν αυτήν την απίστευτα καλή επίδοση;
Κάποιοι λένε ότι είναι πιο πειθαρχημένοι. Καλά από εμάς τους απείθαρχους, αλλά και από όλους τους υπόλοιπους; Και από τους Γερμανούς; Ότι το καθεστώς είναι πολύ αυστηρό. Πιο αυστηρό από τη Σ. Αραβία, το Ιράν και το Κατάρ;
Ότι τηρούν τις αποστάσεις, τα μέτρα κλπ. Ρίξτε μία ματιά στις φωτογραφίες από τα πάρτυ που έγιναν τον Αύγουστο στην Wuhan, την πηγή της πανδημίας, με συμμετοχή 15.000 κόσμου καθημερινά, όταν εμείς καθόμασταν τέσσερις ανά τραπέζι για να φάμε και σε δύο μέτρα απόσταση το ένα τραπέζι από το άλλο, και μετά το συζητάμε πάλι.
Άλλοι λένε ότι είναι τεράστια χώρα και ο πληθυσμός διάσπαρτος. Αλλά, με έξι πόλεις που η κάθε μία έχει πληθυσμό μεγαλύτερο από ολόκληρη την Ελλάδα και περίπου σαράντα πόλεις με πληθυσμό η κάθε μία μεγαλύτερο από αυτόν της Αθήνας, δεν θα τη λέγαμε και αραιοκατοικημένη γενικά, τουλάχιστον όχι περισσότερο από εμάς.
Οι περισσότεροι λένε ότι απλώς οι Κινέζοι “μαγειρεύουν” τα νούμερα. Ότι κρύβουν τα κρούσματα. Πράγματι, αυτό πρέπει να ισχύει, αλλά σε τι ποσοστό επηρεάζει τους τελικούς αριθμούς; Κρύβουν τα μισά περιστατικά; Τα τρία τέταρτα; Όλα; Και τους αρρώστους τι τους κάνουν, τους νοσηλεύουν σε κρυφά νοσοκομεία; Και τους νεκρούς τι τους κάνουν; Τους εξαφανίζουν; Τους διαγράφουν και από τα Μητρώα σαν να μην υπήρξαν ποτέ; Και τους συγγενείς των νεκρών, και αυτούς στο πηγάδι τους ρίχνουν για να μην διαμαρτυρηθούν; Δύσκολα τέτοια εγχειρήματα, που βγαίνουν στη φόρα πάρα πολύ γρήγορα. Και αν το κάνουν αυτό τόσο καλά οι Κινέζοι, γιατί δεν το κάνουν και άλλοι; Δεν υπάρχουν άλλα αυταρχικά και ανελεύθερα καθεστώτα στον Κόσμο να κρύβουν με την ίδια επιτυχία τους αριθμούς;
Και αν ακόμη δεχτούμε ότι πράγματι οι Κινέζοι κάνουν τη δουλειά εκατό φορές πιο σωστά από όλες τις άλλες κυβερνήσεις στον Κόσμο, για αυτό και έχουν τόσο μοναδικά αποτελέσματα, γιατί δεν τους αντιγράφουν όλοι οι υπόλοιποι; Γιατί οι Αμερικανοί, Ινδοί, Γερμανοί, Ισπανοί, Γάλλοι, Βέλγοι, Νοτιοαφρικάνοι, Ισραηλινοί και λοιποί Υπουργοί Υγείας και Πολ. Προστασίας δεν ζητούν από την Κίνα να περάσουν ένα σεμινάριο πώς να εξαλείψουν τη μετάδοση του ιού; Γιατί ζητούν μόνο μάσκες; Αν η λύση έχει βρεθεί στην Κίνα, γιατί οι άλλοι δεν την εφαρμόζουν;
Μετά από όλα τα παραπάνω παραμένει αναπάντητο το ερώτημα: Τι είναι αυτό που συμβαίνει στην Κίνα, αλλά δεν συμβαίνει πουθενά αλλού στον κόσμο;
Λυπάμαι, αλλά δεν έχω απάντηση…
Αν προσπαθήσω να δώσω απάντηση, θα μπω στη σφαίρα της συνωμοσιολογίας και δεν είναι αυτό που επιθυμώ. Όμως, λογική εξήγηση που να δικαιολογεί τους παραπάνω αριθμούς (αν οι αριθμοί είναι έστω και λίγο κοντά στην αλήθεια), δεν υπάρχει.
Το περίεργο είναι ότι κανείς “ειδικός” από αυτούς που μιλούν κάθε μέρα στα ΜΜΕ ή έστω ένας απλός “μαϊντανός” δεν έχει θίξει μέχρι τώρα το θέμα. Ίσως στο εξωτερικό να γίνεται μία τέτοια συζήτηση. Στην Ελλάδα πάντως, δεν θυμάμαι να άκουσα κάποιο δημόσιο πρόσωπο να αναρωτιέται πώς γίνεται αυτό το θαύμα στην Κίνα.
Αυτός ήταν και ο λόγος που αποφάσισα να γράψω το συγκεκριμένο κείμενο. Για να ανοίξω έστω και σε μικρή κλίμακα μία συζήτηση για αυτό το παράδοξο. Ελπίζω κάποιος να έχει να δώσει μερικές καλύτερες απαντήσεις, αλλιώς θα πρέπει να αρχίσουμε να πιστεύουμε στα θαύματα.
Γιώργος Δραζινάκης
Αναλυτής Πληροφοριακών Συστημάτων