Από κανέναν εδώ και περίπου 25 χρόνια. Παλιότερα κάτι υπήρχε (ΕΛΒΟ, ΕΒΟ, ΠΥΡΚΑΛ κ.λπ.). Ομως η στρατιωτική βιομηχανία αφέθηκε στην τύχη της. Και βαθμηδόν άρχισε να φθίνει… Δυνατότητες υπάρχουν. Απόδειξη, τα Ναυπηγεία Ελευσίνας. Αυτό που λείπει είναι το μελετημένο σχέδιο. Οχι από αυτά που αφθονούν στις προεκλογικές εξαγγελίες. Σχέδιο σαν κι αυτά που εκπονούν χώρες που νοιάζονται για την παραγωγική βάση και το οικονομικό μέλλον τους. Οπως η Τουρκία. Ναι, ναι, η Τουρκία, όπως γνωρίζει και ο ημέτερος υπουργός Αμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος, προς τον οποίο απευθύνεται η σημερινή επιστολή.
Κύριε υπουργέ,
Το εξοπλιστικό πρόγραμμα που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός επαναφέρει μετ’ επιτάσεως ένα κρίσιμο θέμα. Θα το θέσω υπό μορφήν ερωτήματος: υπάρχει συγκροτημένο σχέδιο για την ανάπτυξη εγχώριας στρατιωτικής/αμυντικής βιομηχανίας; Δυστυχώς η απάντηση είναι αρνητική. Καμία κυβέρνηση εδώ και 25 χρόνια δεν ασχολήθηκε σοβαρά με τον συγκεκριμένο τομέα. Οχι μόνο δεν υπήρξε σχέδιο, αλλά όποια υποδομή προϋπήρχε αφέθηκε στην τύχη της, μαράζωσε και φυτοζωεί. Στα χρόνια των μνημονίων ήταν δύσκολο. Προείχε η προσπάθεια να σταθεί στα πόδια της η πτωχευμένη οικονομία.
Ομως εσείς ως αντιπολίτευση με σύνθημα την ανάπτυξη –και καθώς βγαίναμε από τα μνημόνια– είχατε τη δυνατότητα να μελετήσετε σοβαρά και να ετοιμάσετε πρόγραμμα για τη στρατιωτική βιομηχανία. Δυστυχώς δεν είχατε ασχοληθεί.
Δεν μεριμνήσατε, δεν προετοιμαστήκατε ούτε καν για το στοιχειώδες. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Κραυγαλέο. Και ενδεικτικό της έλλειψης σχεδίου: τον Σεπτέμβριο του 2019 προκλήθηκε θόρυβος για τα drones. Οτι υπάρχει σκέψη να προμηθευτούμε από την Τουρκία.
Οργίλη διάψευση από εσάς και διαβεβαίωση ότι «η ενίσχυση της αμυντικής βιομηχανίας είναι βασική στρατηγική επιλογή». Ταυτόχρονα, με αφορμή τα drones είπατε ότι βρίσκεστε σε επικοινωνία με τον υπουργό Ερευνας και Τεχνολογίας για να διαπιστωθεί κατά πόσο μπορούμε να παράγουμε δικά μας drones με χρήματα από την Ενωση.
Συγγνώμη, αλλά η δήλωσή σας αυτή καταδεικνύει προχειρότητα και έλλειψη σχεδιασμού, γεγονός που οδηγεί σε βιαστικές κινήσεις για να αντιμετωπιστεί ένα θέμα που ήρθε ξαφνικά στην επικαιρότητα. Η επιτομή του «βλέποντας και κάνοντας» δηλαδή. Η ευθύνη δεν είναι δική σας. Βαρύνει την κυβέρνησή σας συνολικά. Και προσωπικά τον πρωθυπουργό που ομνύει στην ανάπτυξη, αλλά όπως αποδεικνύεται ούτε ενδιαφέρθηκε ούτε μερίμνησε για τη συγκρότηση στρατιωτικής βιομηχανίας. Με δυο λόγια, δεν ήταν βασική στρατηγική επιλογή σας ο κρίσιμος αυτός τομέας.
Οι σοβαρές χώρες, κύριε υπουργέ, ανεξαρτήτως του κόμματος που κυβερνά, κάθονται κάτω και εκπονούν σχέδιο μακράς πνοής με εξαντλητική μελέτη κάθε πτυχής. Καταγράφουν υφιστάμενες ανάγκες, ερευνούν για πιθανές εξαγωγές, έρχονται σε επαφή με ξένες εταιρείες για πιθανή συμπαραγωγή.
Αυτά θέλουν χρόνο. Δεν γίνονται στο πόδι. Προετοιμάζονται όταν τα κόμματα βρίσκονται στην αντιπολίτευση. Διότι όταν κυβερνάς ο χρόνος είναι πιεστικός, τα προβλήματα πολλά και οι διαχειριστικές ανάγκες άμεσες. Και αν δεν έχεις σχέδιο, είναι αδύνατο να το συγκροτήσεις υπό καθεστώς πιέσεως. Το πολύ πολύ να τρέχεις ασθμαίνοντας πίσω από τα γεγονότα για να καλύψεις με μπαλώματα τις απαιτήσεις της συγκυρίας.
Δεν ξέρω αν υπάρχει δυνατότητα να γίνει κάτι τώρα με το εξοπλιστικό πρόγραμμα. Κάτι παραγωγικό, με στέρεη βάση και αναπτυξιακό ορίζοντα. Πολύ φοβάμαι πως θα χαθεί κι αυτή η ευκαιρία που παρουσιάστηκε εκτάκτως λόγω των γεγονότων με την Τουρκία.
Πάντως ρίξτε μια ματιά στη γείτονα. Εχει συγκροτήσει πανίσχυρη στρατιωτική βιομηχανία. Παράγει σχεδόν τα πάντα. Από φρεγάτες μέχρι οχήματα, ενώ ετοιμάζει δικό της μαχητικό. Ταυτόχρονα έχει εγκαταστήσει μια «δυναμική πλατφόρμα τεχνολογιών» για να παρακολουθεί τις εξελίξεις σε διεθνές επίπεδο και φυσικά εξάγει πολλά προϊόντα της.
Η χώρα μας έχει δυνατότητες. Αυτό που λείπει –να το ξαναπώ;– είναι ένα μελετημένο σχέδιο μακράς πνοής. Ελπίζω έστω και τώρα να ασχοληθείτε σοβαρά ως κυβέρνηση. Και πόσο μάλλον ο ΣΥΡΙΖΑ, που διαθέτει χρόνο για να προετοιμαστεί και φιλοδοξεί να επανέλθει στην εξουσία.
Η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρθηκε –δεν είχε σχέδιο– για τη συγκρότηση στρατιωτικής βιομηχανίας. Δεν ήταν βασική στρατηγική επιλογή της ο κρίσιμος αυτός τομέας