Από τον Λάζαρο Κυρίζογλου*
από την εφημερίδα «δημοκρατία»
Το κακό -ή, αν θέλετε, το λάθος- ξεκίνημα έγινε με τη σύνθεση της συσταθείσας Επιτροπής «Ελλάδα 2021», αλλά και με το έμβλημά της. Η επιτροπή συστάθηκε με το Π.Δ. 96/24.10.19 «Συγκρότηση και Οργάνωση Λειτουργίας της Επιτροπής «Ελλάδα 2021″ (ΦΕΚ 163Α’), εν όψει της συμπλήρωσης 200 ετών από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, και υπάγεται στον
πρωθυπουργό. Οπως αποδεικνύεται, μέχρι στιγμής, από τα ίδια τα πράγματα η επιλογή για τη θέση του προέδρου της Γιάννας Αγγελοπούλου δεν ήταν, κατ’ επιεική άσκηση κριτικής, η καλύτερη.
Πρόκειται για ατυχή έως κακή επιλογή. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για ορισμένα μέλη της επιτροπής. Δεν μπορούμε επίσης να αποφύγουμε την παρατήρηση-επισήμανση ότι από την επιτροπή απουσιάζουν εκκωφαντικά το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (πλην μιας καθηγήτριας Παραγωγής και Διεύθυνσης Παραγωγής στο Τμήμα Κινηματογράφου της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης), το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, το Πανεπιστήμιο Πατρών, το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και άλλα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας.
Μια πολύ καλύτερη επιλογή από κάθε άποψη, επιλογή κύρους για τη θέση του προέδρου της επιτροπής, θα μπορούσε να είναι η Αννα Μπενάκη – Ψαρούδα, πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών, πολιτικός, π. πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, καθηγήτρια Ποινικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Μεταξύ των μελών της επιτροπής είναι και κάποιος Αριστείδης Χατζής, καθηγητής Φιλοσοφίας Δικαίου και Θεωρίας Θεσμών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, ο οποίος χαρακτήρισε τον Ιωάννη Καποδίστρια, τον πρώτο κυβερνήτη της Ελλάδας, δικτάτορα και «αποφάνθηκε» ότι ο Καποδίστριας κήρυξε «ουσιαστικά δικτατορία», κάτι που σήμανε «το τέλος της Α’ Ελληνικής Δημοκρατίας». Είναι γνωστά ο σάλος και οι αντιδράσεις που προκλήθηκαν. Η κυρία Αγγελοπούλου, με
ανακοίνωση που εξέδωσε η επιτροπή, κάλυψε το μέλος της επιτροπής Α. Χατζή, ο οποίος στη συνέχεια, «καλυφθείς» για όσα είπε για τον Καποδίστρια, αποθρασύνθηκε περαιτέρω και προχώρησε σε προσβολή της μνήμης του Γεωργίου Καραϊσκάκη, ασχολούμενος με την προσωπική του ζωή και όχι με την τεράστια εθνική προσφορά του στον Αγώνα του 1821. Αυτό που ταιριάζει στον κ. Χατζή, ο οποίος προσπαθεί με τον τρόπο του, ως «νέος ιστορικός», ως «φιλελεύθερος», ως αναθεωρητής και τελικά ως εθνοαποδομητής της ιστορικής αλήθειας, είναι το του Πλάτωνος «Πάσα τε επιστήμη χωριζομένη δικαιοσύνης και της άλλης αρετής πανουργία, ου σοφία φαίνεται» (Πλάτωνος «Μενέξενος», 246 Ε ).
Δηλαδή, «κάθε είδος γνώσης, που χωρίζεται από τη δικαιοσύνη και τις άλλες αρετές, αποτελεί απάτη, όχι σοφία». Και, ναι, κ. Χατζή, δεν είστε δίκαιος και δεν λέτε την αλήθεια. Είστε άδικος και στερείστε στην προκειμένη περίπτωση την
υψίστη των αρετών, που είναι η δικαιοσύνη.
Ο Καποδίστριας υπήρξε ο εντιμότερος και ο επιφανέστερος Ελληνας πολιτικός διεθνούς κύρους, πρώην υπουργός Εξωτερικών της τσαρικής Ρωσίας, διακεκριμένος διπλωμάτης, πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας. Τιμάται στην Ελβετία ως ευεργέτης και ήρωας, γιατί ήταν ο εμπνευστής και δημιουργός του ουδέτερου κράτους της Ελβετίας, με πανίσχυρο τραπεζικό σύστημα. Στην Ελλάδα, όμως, δολοφονήθηκε άδικα.
Είχαμε τους «αριστερούς» εθνοαποδομητές (Φίλης για Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού, Ρεπούση για «συνωστισμό» στην παραλία της Σμύρνης, Ψιμούλη για Σουλιώτες κ.λπ.). Και τώρα μας προέκυψαν οι «φιλελεύθεροι» και «νεοφιλελεύθεροι» (φιλελέδες και νεοφιλελέδες) αναθεωρητές – εθνοαποδομητές, οι λεγόμενοι – τρομάρα τους!- «νέοι ιστορικοί», οι οποίοι
εζήλωσαν δόξαν ιστορικού. Αγνοούν, όμως, ότι η Ιστορία γράφτηκε και δεν ξαναγράφεται. Η ιστορική αλήθεια δεν παραχαράσσεται, δεν παραγράφεται.
Περιορίζομαι στον Ι. Καποδίστρια, παραθέτοντας μόνον τα εξής: Ο Μέτερνιχ, Αυστριακός μισέλληνας υπουργός Εξωτερικών, είπε ότι «Ο μόνος αντίπαλος, που δύσκολα ηττάται, είναι ο απόλυτα έντιμος άνθρωπος. Και τέτοιος είναι ο Καποδίστριας». Το μεγαλείο του ανδρός, όμως, αναδεικνύεται από αυτό που εφήρμοσε ως κυβερνήτης διακηρύσσοντας: «Εφόσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν διά να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν». Αυτός ήταν ο πρώτος κυβερνήτης της
Ελλάδος. Κατά δε τον Κύκκου Νικηφόρο: «Το έθνος φέρει το άγος της δολοφονίας του Ιωάννη Καποδίστρια. Θα το αποπλύνει όταν το αποκαταστήσει, αναλαμβάνοντας ως συνείδηση ελληνικού βίου τις αξίες για τις οποίες εκείνος έζησε και εθυσιάσθη».
Αλήθεια, γιατί τόσο εκκωφαντική αφωνία των κομμάτων; Γιατί δεν έλαβε θέση το κυβερνών κόμμα για τις αθλιότητες του Α. Χατζή και την κάλυψή του από την κυρία Αγγελοπούλου; Γιατί απουσιάζει από το έμβλημα της επιτροπής το εθνικό μας σύμβολο, η σημαία μας, και άρα ο Σταυρός, όταν όλες οι επαναστατικές προκηρύξεις και όλες οι σημαίες των επαναστατημένων Ελλήνων αναφέρονται στην πίστη του Χριστού την αγία και της πατρίδος την ελευθερία, και έχουν τον
Σταυρό; Αναφέρομαι μόνο στον «Θούριο» του Ρήγα, στον «Υμνο εις την Ελευθερίαν» του Διονυσίου Σολωμού και στην επαναστατική προκήρυξη του αρχηγού της Φιλικής Εταιρείας και της Επανάστασης του ’21 Αλέξανδρου Υψηλάντη («Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος», Ιάσιο Μολδοβλαχίας, 24 Φεβρουαρίου 1821). Χωρίς σημαία, χωρίς Σταυρό, προσβάλλοντας τη μνήμη των αγωνιστών του 1821 και τη μνήμη του πρώτου κυβερνήτη, όλοι πλέον αντιλαμβανόμαστε τον προσανατολισμό, την κατεύθυνση, τον χαρακτήρα των εκδηλώσεων που θα γίνουν. Είδαμε την ούγια, γνωρίζουμε πλέον το ύφασμα.
Η μόνη, η καλύτερη υπηρεσία, την οποία θα μπορούσαν πλέον να προσφέρουν οι Α. Χατζής και Γ. Αγγελοπούλου, είναι να παραιτηθούν ή να αποπεμφθούν άμεσα. Πριν είναι αργά. Πριν προκαλέσουν μεγαλύτερη ζημιά.
*Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, δήμαρχος Αμπελοκήπων – Μενεμένης, α΄ αντιπρόεδρος Κεντρικής Ενωσης Δήμων Ελλάδος (ΚΕΔΕ)