Του Γιώργου Λακόπουλου
Είναι κανόνας στην πολιτική και δεν παραβιάσθηκε ποτέ: το αποτέλεσμα των εκλογών κρινεται από τα συμφραζόμενα της συγκυρίας που διεξάγονται και από το δίλημμα στο οποίο καλούνται να απαντήσουν οι πολίτες. Αυτό το δίλλημα -πρέπει να- αφορά το μέλλον.
Διανύοντας τη δεύτερη διετία της συνταγματικής τετραετίας, το περιβάλλον στο οποίο θα στηθούν οι επόμενες κάλπες, στο τέλος της τετραετίας ή λίγο νωρίτερα, αρχίζει να προδιαγράφεται.
Εκ παραλλήλου προδιαγράφεται το εκλογικό δίλημμα: με το παλιό ή με το νέο. Θα επιστρέψει η χώρα στην παλαιότερη κατάσταση που έφερε την κρίση, ή θα την υπερβεί οριστικά και θα περάσει σε νεα ιστορική περίοδο; Τόσο απλό.
Το παρελθόν με τις ψευδείς περιόδους ευδαιμονίας έκρυβε τις αιτίες που οδήγησαν στο δημοσιονομικό αδιέξοδο του 2009 επί Καραμανλή, το οποίο μετέτρεψε σε καθεστώς χρεοκοπίας ο Γ. Παπανδρέου το 2010 οδηγώντας τη χώρα σε κρίση χρέους, στο ΔΝΤ και τον διεθνή οικονομικό έλεγχο, με αποφάσεις για τις οποίες δεν ειχε λαϊκή εντολή.
Το παρελθόν είναι το καθεστώς της διαπλοκής ανάμεσα στην οιικονομική και πολιτική εξουσία, που κατέστησε το πολιτικό σύστημα υπόδουλο σε οικονομικά συμφέροντα που ορίζαν τα δεδομένα του δημοσίου βίου, με την ισχύ του χρήματος και της τηλεόρασης που κατέλαβαν παράνομα.
Είναι η φρίκη το Χρηματιστηρίου που απέληξε σε βίαιη αναδιανομή εισοδήματος υπέρ των εχόντων και κατεχόντων και δημιούργησε μια νέα πολυπληθή κάστα νεόπλουτων με τα λεφτά των απλών ανθρώπων που παρασυρθήκαν.
Είναι οι μίζες, η διαφθορά, η σήψη και η δυσωδία που αναδεύεται ακόμη και από τις αλληλοκατηγορίες των κομμάτων που κυβερνούσαν και έριξαν συχνά την πολιτική ζωή στο βόθρο.
Είναι η ατιμωρησία και η προκλητική συμπεριφορά των κατόχων του «αγροίκου πλούτου» που συμπεριφέρονταν σαν να είχαν στο τσεπάκι την πολιτική τάξη, τη Δικαιοσύνη, τους θεσμούς, τη διοίκηση, ακόμη και τη Βουλή- , καθώς είχαν οριζόντιες ΙΧ «κοινοβουλευτικές ομάδες».
Είναι ο αθέμιτος πλουτισμός πολιτικών, δημοσιογράφων, μανδαρίνων του κράτους, παραγόντων των κομμάτων από την κορυφή ως την περιφέρεια, διαμεσολαβητών και ενδιαμέσων στη διανομή του κρατικού, του τραπεζικού κα του κοινοτικού χρηματος.
Είναι ο ευτελισμός του πολίτη με τη συναλλαγή για την ψήφο του και η κατάλυση των θεσμών και των νόμων ανάλογα με το κομματικό συμφέρον, χωρίς καμία συνέπεια για τους δράστες.
Είναι η κληρονομικότητα στην πολιτική, στη βουλευτική έδρα και την πρωθυπουργία, ο νεποτισμός στη διοίκηση, η οικογενειοκρατία στα κόμματα.
Είναι η ευκολία με τον οποία όποιος αποκτούσε δημόσιο αξίωμα άλλαζε σύντομα γειτονιά, ντύσιμο, τρόπο ζωής, σπίτι αυτοκίνητο και χώρους που σύχναζε, χωρίς να το δικαιολογούν οι επίσημες αποδοχές του.
Είναι η αξιοθαύμαστη ικανότητα των τέκνων των πολιτικών ταγών να γίνονται δεκτά στα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου.
Είναι η δημιουργία τεχνητής ευημερίας που στηρίχθηκε στην φαύλη διαχείριση των εθνικών και κοινοτικών πόρων, στη λειτουργία των τραπεζών ως σαράφικα, στην κακοπληρωμένη εργασία των μεταναστών και στον αλόγιστο δανεισμό…
Είναι λεηλασία του δημοσίου χρήματος από πάσης φύσεως τρωκτικά, από τους μεγαλοπρομηθευτές του δημοσίου μέχρι τους λαδωμένους πολιτικούςκαι κομματικούς,παράγοντες τους γραφειοκράτες και τις προεκλογικές καμπάνιες των παροχών.
Χρειάζονται κι άλλα, όταν αυτά βρίσκονται πάντα μπροστά μας, με ονόματα και διευθύνσεις, με συμπεριφορές που φέρουν αηδία και με θράσος αναπαραγωγής και επιβίωσης πέρα από νόμους κοινωνική κατακραυγή, και ηθική .
Αυτό το παρελθόν εκπροσωπεί η σημερινή ΝΔ με απροσχημάτιστο τροπο, ώστε γίνεται κατανοητό γιατί προ ετών οι δυνάμεις που νέμονταν η χώρα και λεηλατούσαν τους πόρους της στράφηκαν χωρίς φραγμούς ακόμη και εναντίον ενός Πρωθυπουργού που ανήκε στη ΝΔ, αλλά έκανε το «λάθος» να μην δέχεται οδηγίες από τους «νταβατζήδες».
Η σημερινή ηγεσία της ΝΔ ψιμυθιώνει την πολιτική της για να υπηρετήσει το ίδιο σύστημα, τους ίδιους μιντιάρχες, την ίδια διαπλοκή που ανέτρεψαν στη Βουλή μια δική της κυβέρνηση.
Και το μέλλον; Ποιο είναι το μέλλον; Εφόσον αυτή είναι η περιγραφή του παρελθόντος η περιγραφή το μέλλοντος είναι απλούστατη: να μην ξανασυμβούν όλα αυτά. Αρκεί αυτό. Είναι απλό και εφικτό, εφόσον υπάρχει πολιτική βούληση.
Όποιος καταφέρει στις επόμενες εκλογές να πείσει γι’ αυτό, θα είναι ο νικητής στην κάλπη. Αυτό είναι πεδίο δόξης λαμπρό για τον Αλέξη Τσίπρα. Γιατί μπορεί να ξεκινήσει με γκολ από τα αποδυτήρια…
Πηγή: anoixtoparathyro.gr