του Κώστα Βαξεβάνη
Νέο ήθος επαγγέλλεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Και νέα πολιτική και νέα αντίληψη και νέα Νέα Δημοκρατία. Το κακό είναι πως σε καμιά εκδήλωση της πολιτικής του πρακτικής δεν το αποδεικνύει κιόλας. Όταν επιλέγεις τον Άδωνη Γεωργιάδη ως Αντιπρόεδρο να εκπροσωπεί όσα προφανώς ονειρεύεσαι για τη Νέα Δημοκρατία, έχεις δηλώσει και ποιός είσαι και ποιοί σε εκφράζουν.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αρχίζει να μοιάζει πλέον με τον Άδωνη. Αντιγράφει το πολιτικό του ήθος, φαίνεται πως ζηλεύει την ακραία λαϊκίστικη ρητορική που εξασφαλίζει πελατεία στις παρυφές της Χρυσής Αυγής και είναι έτοιμος να κατασκευάσει πολιτικά σχήματα και αφηγήσεις ανυποχώρητου πολιτικού προκειμένου να ακουστεί. Από ποιόν όμως; Γιατί ο Άδωνης είναι ικανός τη μία μέρα να βρίζει τους εβραίους και την άλλη μέρα να κάνει δημόσια περιτομή, ο Μητσοτάκης όμως; Ποιό είναι το ακροατήριό του;
Ο Μητσοτάκης δεν έχει επιλέξει με πολιτικά κριτήρια ακροατήριο. Βγάζει προσωπικό μένος γι αυτούς που του στερούν την εξουσία ενώ ταυτόχρονα καθίσταται όμηρος των συμβούλων του που έχουν την ίδια βιασύνη με αυτόν να γίνουν υπουργοί και χαλίφηδες,βιώνοντας καθημερινά το δράμα του Ιζνογκούντ. Τα κριτήριά του είναι προσωπικά και ιδιοτελή.
Το πιο δύσκολο για τον Μητσοτάκη, είναι ότι προσπαθεί να αποποιηθεί την πραγματικότητα που τον θέλει τρυφερό γόνο των καλοπληρωμένων Κολλεγίων και του μπαμπά του, εμφύτευμα στη πολιτική κληρονομική αδεία, φίλο του Χριστοφοράκου και ανώριμο πολιτικά και να δείξει αποφασιστικός και σκληρός αρχηγός. Τραγικό, δεν προσπαθεί να πείσει γι’ αυτό μόνο το κόμμα και την κοινωνία αλλά την ίδια του την οικογένεια. Στην αγωνία του αυτή συναντά και αγκαλιάζει περισσότερο τον λαϊκότροπο και ειδικό των ανακυβιστήσεων Άδωνη, από τους συμμαθητές του Κολλεγίου, αν και για έναν από αυτούς, τον άλλο Γεωργιάδη, το Νίκο, με τις γνωστές κατηγορίες για παιδεραστία φαίνεται πως του έχει ιδιαίτερη αδυναμία.
Ο Μητσοτάκης έφτασε στο σημείο, να αποκαλέσει τον έλληνα πρωθυπουργό στη Βουλή «κούφιο μεγάφωνο του Βαξεβάνη», γιατί του ζήτησε εξηγήσεις για το δάνειο του Κήρυκα Χανίων. Αυτή η προσπάθεια απαξίωσης του Τσίπρα, η εμφάνισή του δηλαδή πως είναι φερέφωνο κάποιων, προφανώς δεν είναι πεποίθησή του. Το να επιλέγει όμως να τα εκφράσει ως κοινοβουλευτικό λόγο, αυτό είναι πρόβλημα. Πρόκειται πέρα από Αδωνοποίηση και για Βενιζελοποίηση του Μητσοτάκη. Ο Βενιζέλος έλεγε τα ίδια ακριβώς πράγματα όταν αποκαλύφθηκε η σχέση του με τη λίστα Λαγκάρντ και τις προμήθειες των γερμένων υποβρυχίων. Οι δηλώσεις Μητσοτάκη δεν κάνουν τον Αλέξη Τσίπρα φερέφωνο κάποιων αλλά τον ίδιο τενεκέ ξεγάνωτο, χωρίς κοινοβουλευτικούς τρόπους, αναστολές και πολιτικό ήθος.
Αυτή η απεγνωσμένη προσπάθεια του Μητσοτάκη, έχει ένα ιδιαίτερο λόγο. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης γνωρίζει πως την Κυριακή το Documento, θα προχωρήσει σε αποκαλύψεις για την περιουσία της οικογένειάς του, η οποία δεν δηλώνεται (παρανόμως) στο Πόθεν Έσχες με το πρόσχημα της «διάστασης». Δεν ξέρω αν αυτό που φοβάται τελικώς είναι οι αποκαλύψεις για την περιουσία ή επαφή με πράγματα που και ο ίδιος αγνοεί. Σε κάθε περίπτωση όμως, προσπαθεί να οργανώσει τις άμυνές του και να ενοχοποιήσει προκαταβολικά την κυβέρνηση, ώστε να μην ζητήσει εξηγήσεις για τις αποκαλύψεις, αφού έτσι θα γίνει «φερέφωνο του Βαξεβάνη». Με τον τρόπο αυτό ο Μητσοτάκης φιλοδοξεί να αποφύγει τον έλεγχο του Πόθεν Έσχες που μπορεί να μπει ως αίτημα της κυβέρνησης. Αλλά γιατί τόση ταλαιπωρία και άγχος; Για να αποφύγει όλα αυτά θα μπορούσε απλώς να αντιγράψει τον θαυμαστό Βενιζέλο και να αρχίσει να μιλά για προίκα. Υπομονή ως την Κυριακή.