Ο χρόνος είναι μια έννοια πολύπλοκη. Άλλοτε εμφανίζεται ως γιατρός και επουλώνει πληγές, άλλοτε ως δικαστής και αποδίδει δικαιοσύνη, άλλοτε ως τιμωρός γι’ αυτούς που τον διαχειρίζονται με απρέπεια και αχαριστία. Στον έβδομο χρόνο της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων πια, είδαμε πολλά, ζήσαμε ακόμη περισσότερα και είμαστε ακόμη ζωντανά παραδείγματα πολιτών που πληρώνουν ακριβά μια λάθος επιλογή.
Η δικαιοσύνη, καθυστερημένα μεν αλλά χωρίς καμία αμφιβολία δε, απάλλαξε την κυβέρνηση Καραμανλή από το σκηνοθετημένο σκάνδαλο του Βατοπεδίου και κατέδειξε ως ένοχο τον Γεωργίου για την παραποίηση των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ. Στοιχεία που χρησιμοποιήθηκαν (με τις ευλογίες της Eurostat και των εταίρων μας στην Ευρωζώνη) για να μπει η χώρα σε οικονομική επιτήρηση και να βυθιστεί στο σκοτάδι των μνημονίων και των διεθνών κερδοσκόπων. Τα χρόνια που ακολούθησαν, οι κυβερνήσεις μας τα επένδυσαν με φτώχεια, ανεργία, μειώσεις συντάξεων και μισθών, με υπερφορολόγηση και πολιτικές που η ανθρώπινη φύση ,δεν μπόρεσε να αντέξει.
Από το πρώτο μνημόνιο που φέρει την υπογραφή του Γιώργου Παπανδρέου και ΠΟΥ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣΤΗΚΕ στην Ελληνική Βουλή, η Ελλάδα ήταν καταδικασμένη σε οικονομική κατοχή. Εξηγείστε μου, με ποιο σκεπτικό Έλληνας βουλευτής, ψήφισε ότι η χώρα μας δεν μπορεί να δανειστεί από χώρα εκτός ευρωζώνης και ότι δεν επιτρέπεται συμψηφισμός στις οικονομικές συναλλαγές μεταξύ Ελλάδας και δανειστών. Στην γλώσσα του λαού και των απλών ανθρώπων, αυτό λέγεται ΕΘΝΙΚΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ. Κι όμως όλοι αυτοί, εξακολουθούν να κάνουν πολιτική καριέρα κι έχουν το θράσος να μας προτείνουν λύσεις για να βγει η χώρα από το οικονομικό αδιέξοδο.
Η συνέχεια του δράματος, περνάει από το Ζάππειο και περιλαμβάνει άλλη μια εξαπάτηση του ελληνικού λαού. Η Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά όχι μόνο δεν προσπάθησε με την πολιτική της να ξεσκεπάσει την προδοσία, αλλά την κάλυψε κιόλας. Στο τέλος συνεργάστηκε με το ΠΑΣΟΚ μόνο και μόνο για να κρατηθεί στην εξουσία.
Σήμερα η Νέα Δημοκρατία είναι ένα κόμμα καθαρά μνημονιακό, με προτεραιότητα την άψογη συνεργασία με τους δανειστές. Ουδόλως ενδιαφέρεται για ότι συμβαίνει στην ελληνική κοινωνία. Έχει ξεκάθαρα κίνητρα και ξεκάθαρους στόχους. Ο παράγοντας άνθρωπος έχει διαγραφεί και από το λόγο και από το πρόγραμμα του κόμματος. Δυστυχώς, η μεγάλη παράταξη της κεντροδεξιάς, αυτή που συσπείρωνε γύρω της μεγάλες πλειοψηφίες του εκλογικού σώματος, έπαψε να υπάρχει. Στη θέση της, αυτοσυστήθηκε ένα σύνολο πολιτικών με ιδεολογία τυχοδιωκτισμού, με παγκοσμιοποιημένο περιτύλιγμα και κορδέλα με τα χρώματα της διαπλοκής. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, οπαδός του άκρατου νεοφιλελευθερισμού και της καρτελοποίησης της οικονομίας, έβαλε την σφραγίδα του σε μια παράταξη, με την οποία δεν δέθηκε ποτέ, ούτε ιδεολογικά, ούτε ιστορικά. Η στελέχωση της ηγετικής ομάδας του νέου κόμματος (γιατί αυτό που βλέπει σήμερα ο κόσμος δεν μπορεί να λέγεται Νέα Δημοκρατία) έγινε με κριτήρια μηδενικής αντίστασης και ουδεμίας αμφισβήτησης της γραμμής και των πολιτικών που χάραξε ο νέος αρχηγός. Το πολιτικό βάρος στελεχών σαν τον Λευτέρη Αυγενάκη (νέος γραμματέας του κόμματος) ή του Κώστα Κυρανάκη (αναπληρωτής εκπρόσωπος Τύπου) είναι τέτοιο που προσδίδει σιγουριά και βεβαιότητα στον Κυριάκο Μητσοτάκη, ότι ακόμη και τα λάθη του θα χειροκροτούνται και θα βαφτίζονται (χωρίς αντιρρήσεις) μεταρρυθμίσεις και αναπτυξιακή πολιτική.
Το μεγαλύτερο λάθος της νέας ηγεσίας της Νέας Δημοκρατίας είναι ότι αντιμετωπίζουν το εκλογικό σώμα με κομπασμό. Έχουν την εντύπωση, ότι οι ψηφοφόροι υπέγραψαν μνημόνιο με την παράταξη κι εγκλωβίστηκαν σ’ αυτή. Έχουν την εντύπωση ότι με τον ίδιο τρόπο που «σώπασαν» όλους τους βουλευτές, που διαφωνούν με τις τακτικές του Μητσοτάκη θα σωπάσουν και το λαό.
Για τον ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό – και τον Καραμανλή- μπορεί να μιλήσει οποιοσδήποτε πολίτης και οποιοδήποτε έντυπο(αν και μόνο η ΄΄Δημοκρατία΄΄ απέμεινε) που πιστεύει σ αυτόν. Φτάσαμε στο σημείο, οι μοναδικοί υποστηριχτές του Καραμανλισμού, -χωρίς φίμωτρο- να ανήκουν πλέον σε άλλους πολιτικούς χώρους όπως ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Καμένος.
Έχουν την εντύπωση, ότι οι πρώην ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας περιμένουν πως και πως τις εκλογές για να ανακηρύξουν πρωθυπουργό τον Μητσοτάκη. Τους πληροφορώ ότι το 80% των οπαδών της παράταξης διαφωνεί και με τις νεοφιλελεύθερες τακτικές Μητσοτάκη και με την μετάλλαξη του κόμματος. Το πάθημα του καταποντισμού του ΠΑΣΟΚ δεν έγινε μάθημα για τη Νέα Δημοκρατία. Δεν μπορείς πάντα να εξαπατάς το λαό. Κάποια στιγμή θα σε τιμωρήσει για τις επιλογές σου.
Ο Νεοδημοκράτης έχει πολλούς λόγους να αισθάνεται προδομένος από την σημερινή ηγεσία της παράταξης.
– Βλέπει τη συνεργάτιδα του κ. Μητσοτάκη, την κα Ξαφά να είναι βασικός μάρτυρας υπεράσπισης του Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ και να προσπαθεί να κουκουλώσει ένα σκάνδαλο.
– Βλέπει να μένουν ανυπεράσπιστα τα μεγάλα ΟΧΙ και οι μεγάλες εθνικές επιτυχίες του Κώστα Καραμανλή και της Νέας Δημοκρατίας (Σχέδιο Ανάν, Μπουργκάς, Βουκουρέστι, Βασικός Μέτοχος κ.λ.π.).
– Βλέπει να παραχαράσεται η ιστορία της παράταξης και να επιχειρείται η δαιμονοποίηση του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού που ήταν άμεσα συνδεδεμένος με την εφηρμοσμένη πολιτική της οικογένειας Καραμανλή. Αυτός είναι και ο λόγος που ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν ψήφισε τον Προκόπη Παυλόπουλο για πρόεδρο της Δημοκρατίας.
– Βλέπει ότι ακόμη και η σκευωρία του Βατοπεδίου αποκαλύφθηκε , όχι από προηγούμενες γαλάζιες κυβερνήσεις, αλλά από αυτήν των Τσίπρα-Καμένου.
ΥΓ : Η κα Μπακογιάννη υιοθέτησε τη φράση του Λένιν και χαρακτήρισε πεισματάρα την πραγματικότητα. Την παραβατική πραγματικότητα (λέγε με Uber) όμως. Της υπενθυμίζω ότι : ΄΄Φωνή λαού, Οργή Θεού΄΄.
ΥΓ 1 : H επιρροή του Λευτέρη Αυγενάκη –και μάλιστα στη γενέτειρά του- είναι ενδεικτική της απήχησης που έχει η νεοφιλελεύθερη πλευρά τηςπαράταξης. Η προσπάθειά του να πείσει τους Ηρακλειώτες ταξιτζήδες να δημιουργήσουν μια νέα Ομοσπονδία (απέναντι στον Λυμπερόπουλο) βρήκε εφτά (7) υποστηρικτές σε σύνολο 650 αυτοκινητιστών. Καληνύχτα…