Ο κόσμος ψήφισε δυο φορές Μητσοτάκη για να αποφύγει τρικυμίες στην πολιτική ζωή. Αλλά όλα τα πράγματα έχουν ένα τέλος. Είναι η ώρα που η σταθερότητα φεύγει και η αστάθεια έρχεται και όχι μόνο στη χώρα μας. Έχουν συσσωρευθεί σχεδόν όλα τα στοιχεία που οδηγούν σε ισχυρό πλήγμα στο κλίμα της σημερινής νηνεμίας.
Στην Ελλάδα το πιο φανερό είναι η ακρίβεια. Το υπνωτικό μπαίνει στα ελληνοτουρκικά. Μία δημόσια εκδήλωση της ανησυχίας των ελίτ είναι η “στρογγυλή τράπεζα” που οργάνωσε η εφημερίδα “Καθημερινή”, όπου ποικίλοι εγκέφαλοι ψηλάφησαν το “σώμα” της χώρας, από τι πάσχει, πόσο αντέχει (ακόμα), τι χρειάζεται ώστε, όπως λένε, “να αλλάξουν όλα για να μείνουν τα ίδια”.
Έχουν ήδη φύγει από τα νησιά μας πολύτιμα όπλα για την άμυνά μας για να σώσουμε την Ουκρανία από τους κακούς Ρώσους. Ταυτόχρονα διαβάζουμε ότι ούτε η Γαλλία έχει απόθεμα όπλων αρκετό για να πολεμήσει έστω μερικές μέρες, αν χρειαστεί, την ώρα που ο Μακρόν μιλάει για πόλεμο εναντίον της Ρωσίας! Εμείς για πόσες μέρες έχουμε οπλισμό αν η Τουρκία μας απειλήσει έμπρακτα; Κανείς δε θέτει, ούτε φυσικά απαντά, σε τέτοια ερωτήματα. Ο λόγος; Κυβέρνηση και αντιπολίτευση συμπλέουν σε ένα κλίμα εφησυχασμού, ότι όλα πλέον ρυθμίζονται ειρηνικά. Ωστόσο, αν κάποιος ανησύχησε μήπως ο πρωθυπουργός κινδύνευσε στην Ουκρανία, Έλληνας κάτοικος της Οδησσού κι αυτόπτης μάρτυρας λέει ότι η ρωσική οβίδα έπεσε τουλάχιστον δυο χιλιόμετρα μακριά τους!
Τελικά πρέπει να εθελοτυφλεί όποιος δεν βλέπει ότι η βάρκα γέρνει. Την πρώτη τετραετία δεν υπήρχαν φήμες ότι ο πρωθυπουργός πάει Ευρώπη. Τώρα (και όχι μόνο στην Ελλάδα) τα συστημικά (δεξιά) κόμματα παραπαίουν, μαζί και ο Μητσοτάκης με τη ΝΔ. Θέση εκτός Ελλάδας βρήκε πρώτος ο Τσίπρας που τον διόρισαν (η Ευρωπαϊκή Ένωση) επίτροπο Δυτικών Βαλκανίων, ανταμοιβή για τις Πρέσπες.
Η διαφορά είναι ότι τα ελληνοτουρκικά απαιτούν πολλαπλάσιου μεγέθους και βάρους απώλειες, μας το λέει ολοκάθαρα ο Ερντογάν. Υπάρχει ανησυχία για τις αντιδράσεις όχι (μόνο) από τους πατριώτες αλλά και από όσους θα θέλουν να εμφανιστούν εκ των υστέρων σαν άσπιλοι σωτήρες-τιμωροί. Συνεπώς ο κ. Μητσοτάκης προετοιμάζει μεν το έδαφος, αλλά θέλει άλλος να βάλει την υπογραφή του. Επειδή όλοι ξέρουν ότι τα αφεντικά εκεί στις Βρυξέλλες και στην Ουάσιγκτον δεν θα είναι η πρώτη φορά που υπόσχονται θέσεις διαφυγής, αλλά δεν κρατάνε το λόγο τους.
Τα προβλήματα έχουν συσσωρευθεί από την Ουκρανία ως τη Γάζα και ήδη έχουν μεταφερθεί στις Μητροπόλεις, στην Ουάσιγκτον, στο Λονδίνο, στο Παρίσι και ιδίως στο Βερολίνο. Οι ηγεμονικές ελίτ αγωνίζονται με νύχια και με δόντια να καθυστερήσουν το ξέσπασμα των υποτελών, αλλά το κύμα φουσκώνει. Οι εξελίξεις στην Ουκρανία και στη Γάζα είναι ρωγμές που οφείλονται και ταυτόχρονα αποκαλύπτουν αδυναμίες στο κέντρο της Αυτοκρατορίας.
Αν υπάρξει τελικά ρήξη αυτή φαίνεται θα ξεκινήσει από το Κέντρο προς την περιφέρεια κι όχι το αντίστροφο. Η σκληρή πειθαρχία που έχει επιβληθεί απαγορεύει τοπικές εξεγέρσεις. Κανείς δεν τολμάει να ξεφύγει από το μαντρί – οι ΗΠΑ είναι πλέον επικίνδυνες για τους φίλους, έλεγε ο Κίσινγκερ. Παραμένει το ερώτημα για τη στάση του Βερολίνου. Σε ένα μικρό προτεκτοράτο, όπως η Ελλάδα, λίγοι θα μπορούσαν έγκυρα να απαντήσουν.
«Θάψιμο» των προβλημάτων με σόου και ΤikΤok
Οι ευρωεκλογές ουδέποτε υπήρξαν εκλογικό γεγονός ανάλογου μεγέθους με τις εθνικές εκλογές. Κυβερνήσεις, κόμματα και υποψήφιοι, αλλά και οι ψηφοφόροι, αντιμετωπίζουν τις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ως έναν «ενδιάμεσο», προεκλογικό σταθμό, που δείχνει τις τάσεις, την αποδοχή ή όχι του κυβερνητικού έργου και του κοινοβουλευτικό έργου της αντιπολίτευσης, ώστε να εξαχθούν κατ’ αναλογία τα εθνικά ποσοστά των κομμάτων, λαμβανομένης υπ’ όψιν και της αυξημένης αποχής.
Τούτη τη φορά όμως οι Ευρωπαίοι πολίτες έχουν κάθε δικαίωμα και συμφέρον να αναζητήσουν -εις μάτην- τους υπευθύνους για την πανευρωπαϊκή κρίση στην ενέργεια, στον πληθωρισμό, στην ακρίβεια, στη μείωση του βιοτικού επιπέδου, στις καταστροφικές επιπτώσεις της πολιτικής τους στην ευρωπαϊκή αγροτική αλυσίδα και τόσα άλλα θέματα, που δυσκολεύουν τη ζωή των Ευρωπαίων πολιτών. Και φυσικά δεν θα πάρουν απάντηση από τους Ευρωπαίους ταγούς ούτε και από τις κυβερνήσεις των κρατών-μελών.
Χωρίς καμία έκπληξη και πρωτοτυπία, η κυβέρνηση Μητσοτάκη και τα κόμματα της αντιπολίτευσης σπεύδουν να εκμεταλλευτούν το διάστημα ως τις ευρωεκλογές του Ιουνίου προκειμένου να διασφαλίσουν την ψήφο μάλλον αδιάφορων πολιτών, απέναντι σε επιλεγμένους από τα κόμματα γνωστών ή και άγνωστων υποψήφιων ευρωβουλευτών.
Η κυβέρνηση έχει βαλθεί να αποδείξει εσπευσμένα ότι έχει παραγάγει έργο, για το οποίο πρέπει να ανταμειφθεί σε έδρες στο Ευρωκοινοβούλιο. Μόνο που σκοντάφτει όλο και πιο συχνά στο ίδιο το κομματικό επιτελικό κράτος που διαμόρφωσε και το οποίο αποδεικνύεται όλο και πιο αναιμικό, κατώτερο των περιστάσεων, ακόμα και στην εξυπηρέτηση των κομματικών και κυβερνητικών σκοπών που υποτίθεται ότι εξυπηρετεί.
Τα τρέχοντα προβλήματα αρχίζουν να παίρνουν μορφή χιονοστιβάδας και αυτό αποτυπώνεται στις συνεχείς πτώσεις ποσοστών της Ν.Δ., που όμως ουδόλως απειλείται από τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Η κυβέρνηση δεν χειρίστηκε την τραγωδία των Τεμπών με την αρμόζουσα ευλάβεια και αυστηρότητα, ενώ έστω και αν δεν φταίει για τα γενεσιουργά αίτια της τραγωδίας αυτής, το κομματικό επιτελικό κράτος της Ν.Δ. στάθηκε και αυτό κατώτερο των περιστάσεων.
Η ακρίβεια, εισαγόμενη και εσωτερική, είναι η Λερναία Ύδρα της κυβέρνησης, αυξάνοντας τον θυμό και την απογοήτευση των καταναλωτών.
Ο τομέας της εγκληματικότητας και ασφάλειας των πολιτών είναι η άλλη Λερναία Ύδρα για την κυβέρνηση, καθώς τα χτυπήματα είναι απανωτά και μάλλον εκτός ελέγχου. Το ΕΣΥ παραμένει το αποπαίδι της κυβερνητικής πολιτικής και δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις αυξανόμενες ανάγκες των πασχόντων. Ακόμα, η επίσπευση κατοχύρωσης των ιδιωτικών πανεπιστημίων στη χώρα ήταν ένα λάθος θέμα σε λάθος εποχή.
Για την αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών η κυβέρνηση επιλέγει ένα πείραμα, που είναι άγνωστο αν θα της βγει. Η κυβέρνηση υποκύπτει όλο και πιο συχνά «στη στιγμιαία πολιτική της εικόνας», του στιγμιαίου σόου, δηλαδή με τηλεοπτικά στιγμιότυπα και χρήση ΤikΤok, Χ κ.λπ., προκειμένου να πειστούν οι πολίτες ότι η παρουσία του πρωθυπουργού είναι παντού, έτοιμος να δώσει λύσεις, που δεν υπάρχουν το επόμενο δευτερόλεπτο. Η κυβέρνηση δηλαδή, όλο και πιο συχνά, όλο και πιο επίμονα, επιλέγει να εφαρμόσει την «πολιτική ΤikΤok» που εγκαινίασε επιτυχώς για λογαριασμό του ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο κ. Κασσελάκης έχει πράγματι σιγουρέψει την εικόνα του στο πολιτικό σκηνικό με μια καταιγίδα τηλεοπτικών σόου επί παντός επιστητού, με τον κίνδυνο όχι μόνο να κουράσει η τακτική αυτή, αλλά και να εξαφανίσει την ισχνή και αποσπασματική πολιτική εικόνα που επιχειρεί να κατοχυρώσει για το κόμμα του.
Με πιο παραδοσιακούς πολιτικούς τρόπους το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί ακόμα να αντιμετωπίσει τους εσωκομματικούς κλυδωνισμούς που αντιμετωπίζει και με την εμφάνιση του ομόσταβλου νέου κόμματος του Ανδρέα Λοβέρδου. Χωρίς βεβαίως κανένα από τα δύο κόμματα της αντιπολίτευσης να απειλούν στα σοβαρά την κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Αυτή απειλείται από τον εαυτό της και από το αναποτελεσματικό κομματικό επιτελικό κράτος αρεστών, που η ίδια δημιούργησε.