Τι είναι εν τέλει ο Άδωνις Γεωργιάδης… ένας εμμονικά αδιόρθωτος πολιτικός ή ένας συνειδητά επικίνδυνος για τη δημόσια υγεία υπουργός; Τι από τα δύο είναι ο άνθρωπος ο οποίος για ακόμα μια φορά δεν έχασε την ευκαιρία να επιτεθεί στους ανεμβολίαστους πολίτες, λέγοντάς τους ούτε λίγο ούτε πολύ πως τους περιμένει ένας χειμώνας περιορισμών, απαγορεύσεων και διώξεων;
Το γεγονός πως ο Άδωνις θυμάται το Σύνταγμα της χώρας όποτε τον συμφέρει δεν είναι είδηση. Όπως είδηση δεν είναι και το γεγονός ότι έχει απέχθεια απέναντι στον λαό.
Διακατέχεται άλλωστε από αυτό που κάποτε ο ίδιος αποκαλούσε καθεστωτική λογική. Αυτό το «αποφασίζουμε και διατάζουμε», το οποίο πολλοί μίσησαν… αλλά ακόμα περισσότεροι το εφάρμοσαν. Το ερώτημα για τον Αδωνι όμως είναι αν καταλαβαίνει τι κακό προκαλεί στην κυβέρνηση και την επιστημονική κοινότητα, όταν διχάζει με τέτοιον τρόπο την κοινωνία, προκαλώντας την αντίδραση του κόσμου. Το ερώτημα είναι αν ο Αδωνις μπορεί να καταλάβει ότι είναι υπουργός μιας εκλεγμένης κυβέρνησης του δυτικού κόσμου, στην οποία πρέπει να λειτουργεί ως υπουργός και όχι ως δικτάτορας της υποσαχάριας Αφρικής, ο οποίος απειλεί και τραμπουκίζει τον κόσμο.
Έπειτα από τόσους μήνες ο Άδωνις θα έπρεπε να είχε καταλάβει πως τα ποσοστά των εμβολιασμών δεν ανεβαίνουν με τραμπουκισμούς, απειλές και διώξεις. Θα έπρεπε να είχε καταλάβει πως η κυβέρνηση στην οποία συμμετέχει πάσχει στο κομμάτι της ενημέρωσης του πληθυσμού. Θα έπρεπε να είχε καταλάβει πως ακόμα και σήμερα πληρώνουμε τα φάουλ τους με το εμβόλιο της AstraZeneca.
Ο Άδωνις τα ξέρει όλα αυτά και γι’ αυτό επιλέγει να πολιτεύεται διχάζοντας και στην ουσία αδιαφορώντας για τη δημόσια υγεία. Γι’ αυτόν τον λόγο είναι όχι μόνο εμμονικά αδιόρθωτος αλλά και συνειδητά επικίνδυνος.