Η νέα θεαματική κυβίστηση του Άδωνι Γεωργιάδη στο θέμα της φαρμακευτικής κάνναβης θα μπορούσε να συνιστά άλλη μία επιβεβαίωση της προσαρμοστικότητας του νυν υπουργού Ανάπτυξης, ο οποίος έχει αποδείξει τα τελευταία χρόνια ότι χάριν της πολιτικής επιβίωσης και ανέλιξής του είναι ικανός να πει με μεγάλη άνεση ακόμη και τα πιο αντίθετα μεταξύ τους πράγματα.
- Από τον Ανδρέα Καψαμπέλη
Όμως δεν αποτελεί ένα μεμονωμένο περιστατικό ή μια απλή περίπτωση πολιτικής γλαφυρότητας. Το τελευταίο διάστημα αυξάνονται -εάν όχι πολλαπλασιάζονται- τα κρούσματα που δείχνουν ότι ως κυβέρνηση η Ν.Δ. αρχίζει σε διάφορα μέτωπα είτε να αντιγράφει είτε να μοιάζει (έως και «επικίνδυνα») με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Τα δύο κόμματα βρίσκονται βεβαίως -ή έστω έτσι εμφανίζονται- σε τροχιά σύγκρουσης, το ίδιο και οι ηγεσίες τους. Ωστόσο πίσω από τον καπνό που σηκώνεται, γίνεται ολοένα και πιο ευδιάκριτη η σύγκλισή τους στις πολιτικές για τα πιο κρίσιμα θέματα: από τα εθνικά και το μεταναστευτικό ζήτημα, τα οικονομικά και τα κοινωνικά έως τα επιδημιολογικά και τα εκκλησιαστικά, τα οποία λόγω του κορωνοϊού έχουν βρεθεί τον τελευταίο χρόνο στο επίκεντρο.
Μετάλλαξη της Ν.Δ.
Το ενδιαφέρον είναι ότι έως τώρα η συζήτηση είχε επικεντρωθεί στις τακτικές «ομογενοποίησης» της (μετεκλογικής) Ν.Δ. με το πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ και ιδιαίτερα με το «εκσυγχρονιστικό» τμήμα του μαζί με τις παραλλαγές του, όπως εκφράστηκαν μέσα από το θνησιγενές Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη.
Παρά τις έντονες ενστάσεις και τους κραδασμούς στους κόλπους της παραδοσιακής κεντροδεξιάς παράταξης, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει κάνει πίσω στο σχέδιό του για μετάλλαξη της Ν.Δ. σε ένα περισσότερο «κεντρώο» κόμμα. Μάλιστα, λόγω της απλής αναλογικής η οποία θα εφαρμοστεί υποχρεωτικά τουλάχιστον στις πρώτες επερχόμενες εκλογές, το ενεργό πολιτικό σενάριο που υπάρχει, εναλλακτικά, στο Μαξίμου προβλέπει και τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας με το ΚΙΝ.ΑΛ. -με την παρούσα ή άλλη ηγεσία του- ως εταίρο.
Μεγάλος συνασπισμός
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που, πίσω από τις διαδοχικές συγκλίσεις του τελευταίου διαστήματος, βλέπουν ότι ανοίγει πλέον η προοπτική ενδεχομένως και για έναν «μεγάλο» συνασπισμό. H σεναριολογία αυτή ενισχύεται όσο αυξάνονται οι κίνδυνοι και οι αβεβαιότητες για την επόμενη μέρα της πανδημίας.
Η μακαριότητα και ο εφησυχασμός που αναπτύσσονται -εν μέσω και της επιδημιολογικής κρίσης- μοιάζουν με την ηρεμία προτού ξεσπάσει η οικονομική και η κοινωνική καταιγίδα που τοποθετείται στις αρχές του 2022. Η αντιμετώπιση μιας τέτοιας πιθανολογούμενης κρίσης θα απαιτήσει, όπως λέγεται, πολύ ευρύτερες συγκλίσεις, οι οποίες αφενός δεν θα διακατέχονται από το άγχος της οριακής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας και αφετέρου θα μπορούν να απορροφήσουν τους αναμενόμενους κοινωνικούς κραδασμούς.
Επίσης, Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ έχουν ψηφίσει την τελευταία διετία στη Βουλή μαζί ουκ ολίγα νομοσχέδια διαγκωνιζόμενοι «ποιος αντιγράφει τον άλλον». Μία από τις… κορυφαίες στιγμές ήταν η από κοινού ψήφιση του νομοσχεδίου για την «επένδυση στο Ελληνικό»…
Η κάνναβη
Εν όψει της επιβεβαίωσης ή μη αυτών των σεναρίων, γεγονός είναι ότι οι αποκλίσεις της Ν.Δ. με τον ΣΥΡΙΖΑ ολοένα και μικραίνουν. Είχε προηγηθεί η τετραετής κυβερνητική θητεία του ΣΥΡΙΖΑ, που έφερε και τη δική του μετατόπιση, ειδικά στην οικονομία, λόγω της προσαρμογής στα Μνημόνια.
Παρά τη σταδιακή αυτή εξέλιξη, η περίπτωση της κάνναβης προκάλεσε ένα δυνατό σοκ, καθώς εκλήφθηκε ως παραβίαση μιας ισχυρής κόκκινης γραμμής για τον χώρο της Ν.Δ. και όχι μόνο. Ο επιπλέον λόγος είναι ότι ως αντιπολίτευση η Ν.Δ. όχι μόνο είχε διαφωνήσει με το νομοσχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ το 2018 για τη φαρμακευτική κάνναβη, αλλά και διά στόματος του κ. Μητσοτάκη είχε καταγγείλει ότι «αποτελεί προκάλυμμα για τη συνολική αποποινικοποίηση της χρήσης κάνναβης».
Το άλλοθι για τον κ. Γεωργιάδη, ο οποίος έφθασε στο σημείο να ζητήσει και «συγγνώμη» από τον πρώην σύμβουλο του Αλέξη Τσίπρα Νίκο Καρανίκα και την κυβέρνηση της Ν.Δ. τώρα είναι ότι δίνεται ευκαιρία για «επενδύσεις» (πολλών δισ. ευρώ…) στη χώρα μας στον τομέα αυτόν.
Πριν από την κάνναβη η Ν.Δ. είχε φροντίσει να «μοιάσει» στον ΣΥΡΙΖΑ και σε άλλα θέματα ανάλογης υφής. Ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης ανακοίνωσε ότι συστήνεται επιτροπή με σκοπό τη σύνταξη «Εθνικής Στρατηγικής για την Ισότητα των ΛΟΑΤΚΙ» και την «κατάρτιση ενός ολοκληρωμένου σχεδίου που θα καθορίζει οριζόντια τη στρατηγική, τους στόχους και τις δράσεις υπουργείων και αρμόδιων φορέων για τον σχεδιασμό, την εκπόνηση και την υλοποίηση πολιτικών για την ισότητα των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων, κυρίως στην περίοδο 2021-2023».
Άλλωστε στη σημερινή Ν.Δ. τείνει να επιβληθεί ως… κυρίαρχη και η άποψη ότι πρέπει να νομιμοποιηθεί και στη χώρα μας ο γάμος μεταξύ των ομοφυλοφίλων, θέση που έχει σπεύσει να υποστηρίξει και δημοσίως ο πρόεδρος της Βουλής Κώστα Τασούλας.
Γενικότερα η στροφή προς τον λεγόμενο «δικαιωματισμό», που ήταν ανέκαθεν βασικός πυρήνας της ιδεολογίας του χώρου που εξέφραζε -από τότε που ήταν μικρό κόμμα- ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι καθημερινά όλο και πιο εμφανής από τη σημερινή κυβέρνηση.
Ούτε είναι τυχαίο ότι πολλές φορές τον τόνο δίνουν με δηλώσεις τους κυβερνητικά στελέχη όπως ο Αλέξης Πατέλης και ο Νικόλας Γιατρομανωλάκης, οι οποίοι ενδιαφέρονται να προβάλουν περισσότερο το γεγονός ότι είναι ομοφυλόφιλοι.
«Δικαιωματισμός» στο Σκοπιανό και το Μεταναστευτικό
Ο «δικαιωματισμός» της κυβέρνησης έχει βρει έκφραση και στο μεταναστευτικό ζήτημα, αφού τα δύο τελευταία χρόνια η Ν.Δ. ρέπει και εκεί περισσότερο προς τις πολιτικές που εφάρμοζε την προηγούμενη περίοδο ο ΣΥΡΙΖΑ.
Στα εθνικά θέματα είναι ηλίου φαεινότερο προ πολλού ότι η Ν.Δ., ξεχνώντας τις προεκλογικές θέσεις της, ακολουθεί επίσης «πολιτική ΣΥΡΙΖΑ», με πιο χειροπιαστό παράδειγμα το Σκοπιανό. Η επίσκεψη του Ζόραν Ζάεφ στην Αθήνα αυτές τις ημέρες έδωσε την ευκαιρία για να επιβεβαιωθεί η απόλυτη προσήλωση του κ. Μητσοτάκη στην (κάποτε «επαίσχυντη»…) Συμφωνία των Πρεσπών και η αγωνία του να βρει τρόπο να ψηφίσει η παρούσα κοινοβουλευτική πλειοψηφία της Ν.Δ. τα τρία μνημόνια συνεργασίας με τα Σκόπια που έμειναν ως εκκρεμότητα από την κυβέρνηση του κ. Τσίπρα.
Κι αν λόγω της πανδημίας τους τελευταίους μήνες η επί της ουσίας σύγκλιση των δύο μεγάλων κομμάτων για την καραντίνα και το εμβολιαστικό πρόγραμμα θα μπορούσε να ακούγεται φυσιολογική, αυτό που «έμεινε» είναι το μένος με το οποίο αντιμετωπίστηκαν σε πολλές περιπτώσεις η Εκκλησία και οι πιστοί έως τώρα, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα την Ανάσταση στις… 9 το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου. Τακτική την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο επικροτούσε, αλλά ζητούσε συχνά και την αυστηροποίησή της…