Του Αργύρη Ντινόπουλου, δημοσιογράφου
Mε αφορμή την δημοσκόπηση της Pulse και την κόπωση από τα lockdown
Η ιστορία είναι αληθινή. Τα ονόματα των πρωταγωνιστών είναι στην διάθεση των αρμοδίων (αν ενδιαφερθούν).
Ο Κ.Α είναι κομματικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας από την εποχή της μεταπολίτευσης. Υπήρξε υπέρ-δραστήριος πρόεδρος κομματικής τοπικής οργάνωσης.
Γνωστός του σημερινού προέδρου της Νέας Δημοκρατίας από την εποχή που ήταν απλός βουλευτής.
Ο Κ.Α έχει δώσει σκληρούς πολιτικούς αγώνες απέναντι στους πολιτικούς αντιπάλους της Νέας Δημοκρατίας.
Δηλαδή απέναντι στο ΠΑΣΟΚ και απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ.
«Εγώ πολέμησα το ΠΑΣΟΚ από τότε που.. ιδρύθηκε» μου λέει στο τηλέφωνο και μου θυμίζει τις πολιτικές περιοδείες στις γειτονιές του Δήμου του στις οποίες με είχε συνοδέψει.
Εμένα και άλλα δεκάδες (ίσως και εκατοντάδες) κομματικά στελέχη.
Ο Κ.Α έχει ένα γιο 35 χρονών, πατέρα δύο παιδιών, ο οποίος εργάζεται σε δημόσια υπηρεσία, από αυτές που τις λέμε «πρώτης γραμμής».
Λίγο πριν τις εκλογές του 2019 ο 35χρονος πέτυχε την πολυπόθητη μετάθεσή του όχι σε καμία προνομιούχα θέση, αλλά σε μια θέση (με τον ίδιο μισθό) που ανταποκρινόταν στις συγκεκριμένες (σοβαρές) ανάγκες που προέκυψαν στην οικογένειά του.
«Η σχετική αίτηση ήταν τόσο τεκμηριωμένη ώστε οι ΣΥΡΙΖαίοι δεν μπορούσαν να μην την εγκρίνουν» μου λέει ο Κ.Α.
Απλώς καθυστέρησαν την τελική υπογραφή, ίσως και για να αποφύγουν την (αναπόφευκτη) «εξυπηρέτηση» σε ένα «δεξιό» (λέω εγώ).
Ο Κ.Α δεν ανησύχησε.
«Μπορώ να σου πω ότι χάρηκα, κιόλας. Να βάλει την τελική υπογραφή ένας… δικός μας υπουργός» μου λέει με τον κομματικό «πατριωτισμό» με τον οποίο ανατράφηκε σχεδόν μισό αιώνα τώρα (είπαμε είναι στην Νέα Δημοκρατία από το 1974).
Αλλά να που ο «δικός του» υπουργός του βγήκε υπουργός «εκ μεταγραφής» από το ΠΑΣΟΚ.
Αλλά ο Κ.Α και πάλι δεν ανησύχησε.
Έχοντας καταγραφεί στον κομματικό μικρόκοσμο του Δήμου του ως «μητσοτακικός» κατάπιε αυτές τις «μεταγραφές» ως σημαντική πολιτική κίνηση.
Άλλο, βέβαια που ο ίδιος δεν την πολύ-καταλάβαινε.
«Τώρα, εμείς να τους πολεμάμε μια ζωή και τώρα να τους κάνουμε υπουργούς…».
Όταν κατάλαβε, όμως, αγρίεψε για τα καλά.
Γιατί ο «εκ μεταγραφής» από το ΠΑΣΟΚ έκοψε επί Νέας Δημοκρατίας την μετάθεση που είχαν εγκρίνει (εκόντες, άκοντες) οι ΣΥΡΙΖαίοι!
«Το έλεγα εγώ ότι αυτοί του ΠΑΣΟΚ δεν αλλάζουν με τίποτα» ωρύεται τώρα και αποκαλύπτει την συνέχεια της πολιτικής (αλλά κυρίως προσωπικής) ψυχρολουσίας.
«Έτρεξα και στους βουλευτές της περιοχής…».
«Και τι σου είπαν;».
«Να μην τους μπλέξω με τον (την) συγκεκριμένο (η) υπουργό».
Ο Κ.Α ισχυρίζεται ότι δεν πρόκειται να ξανά-ψηφίσει Νέα Δημοκρατία.
«Μα να μου κάνει την μετάθεση ο ΣΥΡΙΖΑ και να μου την κόψει το ΠΑΣΟΚ με κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας!».
Και συμπληρώνει.
«Τι να πω στους δικούς μας που έγινα ρεζίλι, εγώ που τρέχω από το 1974 γι’ αυτό το κόμμα;».
Καταλαβαίνω ότι το κομματικό και προσωπικό φιλότιμο που θίχτηκε είναι αυτό που τον στενοχωρεί περισσότερο.
Επιχειρώ να τον κατευνάσω με «επιτελικά» επιχειρήματα.
«Ρε Κ…. είπαμε ότι αυτά είναι και λίγο παλαιό-κομματικά. Ξέρεις τώρα με το επιτελικό κράτος, ο Γεραπετρίτης…».
Τι ήθελα και το έλεγα;
«Με κοροϊδεύεις και εσύ; Ποιο επιτελικό κράτος; Ξέρεις πόσους άλλους έχουν μεταθέσει-με την μέθοδο της… απόσπασης-με σχεδόν μηδενική προϋπηρεσία; Ο Γεραπετρίτης! Και αυτός ΠΑΣΟΚΟς είναι και μάλιστα του Γιωργάκη…».
Η συζήτηση τερματίστηκε εδώ (τι άλλο να πεις;).
Ο Κ.Α πιστεύω ότι στις επόμενες εκλογές μάλλον θα ψηφίσει Νέα Δημοκρατία.
Αλλά δεν πρόκειται να το κουνήσει από τον καναπέ του.
Από το σπίτι κατευθείαν στην κάλπη θα πάει, αξημέρωτα, για να μην τον δει κανείς στον δρόμο, τον… φυτιλιάσει και «πάει άλλου το χέρι του».
Αλλά έχοντας κηρύξει (αυτός!) κομματικό lockdown είναι σίγουρος ότι θα χαθούνε δεκάδες άλλες ψήφοι στην περιοχή του (που δεν είναι και κάργα νεοδημοκρατική).
Έτσι και την «εκδίκησή» του θα πάρει και την κομματική συνείδησή του θα την έχει τακτοποιημένη.
Άσε που αν μέχρι τότε «προκύψει και τίποτα καινούργιο» μπορεί να σπάσει και την (από το 1974) παράδοση…