Στην αρχή ήταν οι «Τεχνοκράτες που κάνουν την διαφορά στην κυβέρνηση Μητσοτάκη».
Την ημέρα της ορκωμοσίας τα ΜΜΕ τους αποθέωσαν.
«Οι απαλλαγμένοι από τα κομματικά δεσμά που θα μεταμορφώσουν την χώρα».
Αυτά τα «κομματικά δεσμά» (δηλαδή η Νέα Δημοκρατία) προσφέρει απλώς το «κέλυφος» στους «άριστους» για να επιτύχουν την μεταμόρφωση της Ελλάδας.
Αλλά οι ίδιοι σε ιδιαίτερες συνομιλίες τους δεν κρύβουν την απέχθειά τους (disliking) για την πολιτική παράταξη Νέας Δημοκρατίας.
Όσοι τους ακούνε σε αυτές τις ιδιαίτερες συνομιλίες διακρίνουν ότι η απέχθεια δεν είναι μόνον πολιτική, αλλά και αισθητική.
Τι σχέση μπορεί να έχουν οι ίδιοι με τις «κομματικές οργανώσεις» για τις οποίες δεν ξέρουν (ούτε θέλουν να μάθουν) που πέφτουν τα γραφεία τους;
Είναι (στην καλύτερη περίπτωση) επιφυλακτικοί προς τον κοινωνικό φιλελευθερισμό αλλά και προς ορισμένες εθνικές αρχές της παράταξης.
Όπως ήταν, για παράδειγμα, η (προεκλογική) αντίθεση της Νέας Δημοκρατίας στην Συμφωνία των Πρεσπών.
Ως μοναδική «κομματική νομιμοποίηση» αναγνωρίζουν την επιλογή του πρωθυπουργού να τους βάλει στην κυβέρνησή του.
Μαζί με υπουργούς-υφυπουργούς «εκ μεταγραφής» από ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ και μαζί με πλειάδα άλλων αξιωματούχων (εκτός υπουργών-υφυπουργών) ασκούνε εξουσία με βάση αποκλειστικά την πρωθυπουργική εντολή.
Χωρίς, δηλαδή, άμεση λαϊκή νομιμοποίηση αφού ως «δοτοί» δεν βιώνουν την αποτρεπτική ισχύ του πολιτικού κόστους.
Οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ) ενισχύουν την δυνατότητα άσκησης εξουσίας όχι μόνον χωρίς λαϊκή νομιμοποίηση (από τους «δοτούς») αλλά και χωρίς ουσιαστικό έλεγχο νομιμότητας και σκοπιμότητας (από όλους).
Όσοι γνωρίζουμε (δημοσιογραφικά) τι γίνεται με τις προμήθειες των rapid tests και γενικώς του υγειονομικού υλικούεκτιμούμε (πολιτικά) ότι πρόκειται για ασύμμετρο πόλεμο οικονομικών συμφερόντων παράλληλο με αυτόν που δίνουν οι γιατροί και νοσηλευτές.
Αλλά και η όποια συμμετοχή των «δοτών» στην μάχη κατά της πανδημίας έχει και ένα αποκαλυπτικό γλωσσολογικό χαρακτηριστικό (political linguistic).
Οι ίδιοι αναφέρονται σταθερά στον πόλεμο που δίνει η «κυβέρνηση» ή ο «πρωθυπουργός» και σχεδόν ποτέ η «κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας».
Για τους παροικούντες στην «αθηναϊκή» Ιερουσαλήμ ακόμη και η (σοβαρή, αλλά χωρίς επικοινωνιακό τάλαντο) κυβερνητική εκπρόσωπος ελάχιστη σχέση έχει –ή και επιθυμεί να έχει-με την κομματική βάση της Νέας Δημοκρατίας (δείτε και ΥΓ.1).
Αυτή η «απέχθεια», όμως, προς την κομματική βάση πάνω στην οποία στηρίζεται κάθε δημοκρατική κυβέρνηση αφαιρεί από το εκάστοτε κυβερνητικό αφήγημα την πολιτική ισχύ ώστε να γίνει αποδεκτό.
Ειδικά, μάλιστα, όταν το κυβερνητικό αφήγημα εμπεριέχει πλέον και αντιφάσεις.
Ο («δοτός» και πολιτικά άπειρος ) υφυπουργός «παρά τω πρωθυπουργώ αρμόδιος για τον συντονισμό του κυβερνητικού έργου» εξήγγειλε (19/03) χορήγηση 10.000.000 δωρεάν rapid tests από τα φαρμακεία όταν τα rapid tests επί ένα χρόνο δεν συνταγογραφούνται δωρεάν από τον ΕΟΠΠΥ (δείτε και ΥΓ.2).
Μίλησε για «θαύματα» που μπορούμε να πετύχουμε και να «εκπλήξουμε ευχάριστα τους εαυτούς μας» όταν η κατάσταση στα νοσοκομεία είναι τραγική (ακόμη και σύμφωνα με τον… ΣΚΑΙ!)
Ο (επίσης «δοτός») πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος εμφανίζεται (επίσης στον ΣΚΑΙ) ως νυν κυβερνητικός εκπρόσωπος και μιλάει ως υφυπουργός εσωτερικών για θέματα του… υπουργείου υγείας!
Εκτός όλων των άλλων η πανδημία ανέστειλε και τις παραδοσιακές «κοπές πρωτοχρονιάτικης πίττας» στις κομματικές οργανώσεις της Νέας Δημοκρατίας.
Αυτές στις οποίες, επί δεκαετίες, ο αρχηγός της παράταξης, πρωτοκλασάτοι υπουργοί, βουλευτές, πολιτευτές και κομματικά στελέχη συνευρίσκονται με απλούς ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας.
Δεν συντελείται παραγωγή «υψηλής πολιτικής» αλλά περιοδική «πολιτική νομιμοποίηση» για όσους διεκδικούν την λαϊκή ψήφο στις εκλογές.
Αλλά και σφυρηλάτηση κλίματος πολιτικής αγωνιστικότητας αφού η πολιτική είναι συνεχής μάχη είτε βρίσκεσαι στην κυβέρνηση (για να αντιμετωπίσεις τα προβλήματα) είτε στην αντιπολίτευση (για να γίνεις κυβέρνηση).
Η πανδημία, όμως, προκάλεσε αναπόφευκτα την αποκοπή της κυβέρνησης από την λαϊκή βάση της Νέας Δημοκρατίας που είναι βαθιά πατριωτική και κοινωνική.
Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο απλός ψηφοφόρος της παράταξης σταμάτησε να κρίνει τα κυβερνητικά πρόσωπα στο ύφος και στα πεπραγμένα τους.
Και μάλιστα με ένα λαϊκό αισθητήριο που παραδοσιακά είναι καχύποπτο (έως εχθρικό) προς όσους αλαζονικά τον αγνοούνε για να τον θυμηθούνε μόνον στις επερχόμενες εκλογές.
ΥΓ.1 Η αγέλαστη κυβερνητική εκπρόσωπος συνεχίζει την μονότονη παράδοση του αρχικού προκατόχου της που ήταν επίσης αγέλαστος. Ιερά τέρατα της πολιτικής επικοινωνίας όπως οι Bρετανοί Alastair Campbell (κυβερνητικός εκπρόσωπος του Tony Blair) και Bernard Ingham (κυβερνητικός εκπρόσωπος της Margaret Thatcher) μπορεί να ήταν βλοσυροί (έως και ερειστικοί με τους δημοσιογράφους), αλλά διέθεταν απαράμιλλο χιούμορ και βέβαια πολιτικό εκτόπισμα απαραίτητα για τον δύσκολο ρόλο που τους είχαν εμπιστευθεί οι δύο μακροβιότεροι μεταπολεμικοί πρωθυπουργοί του Ηνωμένου Βασιλείου.
ΥΓ.2 Την επομένη της εξαγγελίας των 10.000.000 δωρεάν rapid tests από τα φαρμακεία ακόμη και «κυβερνητικοί» λοιμωξιολόγοι είπαν το αυτονόητο. Ότι χωρίς θεσμοθετημένη διαδικασία άμεσης δήλωσης στις αρμόδιες υγειονομικές υπηρεσίες όσων από αυτούς που θα κάνουν τα rapid tests βγούνε θετικοί, το μέτρο δεν μπορεί να αναχαιτίσει αποτελεσματικά την εξάπλωση του ιού. Ότι, δηλαδή, δεν αρκεί μια προμήθεια-μαμούθ (με τις γνωστές διαδικασίες) χωρίς εξασφάλιση της άμεσης δήλωσης και ιχνηλάτησης των κρουσμάτων τα οποία θα προκύψουν.