Έχουμε και λέμε:
– Το σκληρότερο lockdown σχεδόν σε όλο τον κόσμο δεν έφερε τα επιθυμητά αποτελέσματα. Το ομολογεί πια η μισή επιτροπή ειδικών που είναι έτοιμη να πηδήξει από το καράβι για να μην χρεωθεί το φταίξιμο. Άρα, η μόνη ελπίδα για να σωθούμε είναι η επιτάχυνση της οκνηρής επιχείρησης Ελευθερία. Έλα όμως που δεν βρίσκει τα εμβόλια για να πατήσει γκάζι.
– Δεν χρειάζεται να είσαι οικονομολόγος για να αντιληφθείς ότι οδεύουμε σε νέο γύρο φτώχιας. Μια πρόχειρη ματιά στα νούμερα το αποδεικνύει περίτρανα. Το ομολογεί έμμεσα κι ο πρωθυπουργός με τον πανικό που εκπέμπουν οι πανηγυρισμοί επειδή η αγορά δεν καταστράφηκε ολοσχερώς, μειώνοντας ταυτόχρονα την ήδη πενιχρή ελεημοσύνη που μοιράζει για παρηγοριά στην ετοιμοθάνατη μεσαία τάξη.
– Όπως επίσης δεν χρειάζεται να είσαι διεθνολόγος για να καταλάβεις ότι οι Πρέσπες του Αιγαίου βρίσκονται προ των πυλών. Πάλι μέσω μιας πρόχειρης ματιάς, αυτή τη φορά στο εντεινόμενο αλισβερίσι μεταξύ δύσης-ανατολής, μπορεί κάποιος να διακρίνει ότι μόνο δυσάρεστα προμηνύονται για την Ελλάδα.
– Η Λιγναδιάδα αντί να καλμάρει φουντώνει απειλητικά λόγω των απανωτών αποκαλύψεων. Άγνωστο πλέον που κι αν θα σταματήσουν. Που σημαίνει ότι ελλοχεύει ο κίνδυνος να μην ξαναπατήσουν οι νοικοκυραίοι το πόδι τους στη ΝΔ.
– Ο διχασμός που έσπειρε ο Κυριάκος εργαλειοποιώντας την υπόθεση Κουφοντίνα, αντί να διασπάσει την αριστερά την ενώνει. Στην εξίσωση βάλτε και την επανάσταση των φοιτητών κατά των χουντικών νομοσχέδιων, που τη συσπειρώνουν ακόμη περισσότερο. Μένει να φανεί αν θα τσιμπήσει η δεξιά με τη μητσοτακική παραπλάνηση, ξεχνώντας τον εθνομηδενισμό και το περιβόητο μπόλιασμα για να μην επανέλθει ο Τσίπρας.
– Το επιτελικό κράτος κατατροπώθηκε από την άσπλαχνη «Μήδεια», με τους δήθεν άριστους να προσπαθούν ανεπιτυχώς να μαζέψουν τα κομμάτια του. Την ίδια στιγμή αυξάνεται η ενδοκυβερνητική γκρίνια για τα ρουσφετολογικά νομοσχέδια στην ολιγαρχία (τελευταίο παράδειγμα τα πυρά για την… αποικία χρυσοθήρων). Κυριότερο από όλα, η άρνηση του Κυριάκου να φέρει προς κύρωση τα σκοπιανά μνημόνια, φοβούμενος μην πέσει η κυβέρνηση.
Είναι ηλίου φαεινότερο ότι τα παραπάνω αποτελούν βραδυφλεγείς βόμβες έτοιμες να σκάσουν.
Συνεπώς, οι πρόωρες εκλογές αποτελούν μονόδρομο για τον Μητσοτάκη μπας και αποφύγει την έκρηξη.
Και σύντομα. Δηλαδή το καλοκαίρι, όπου λογικά δεν θα μας έχει κλειδαμπαρωμένους. Γιατί αν πιάσει φθινόπωρο δεν θα μείνει κολυμπηθρόξυλο.
Ίσως η εξεταστική που επίκειται για τα… βοσκοτόπια σε συνδυασμό με την επαναφορά του εμφυλιοπολεμικού κλίματος, να κρύβουν κοντινό εκλογικό αιφνιδιασμό.
Το πρόβλημα ωστόσο είναι ότι οι βορειοκορεατικές δημοσκοπήσεις αρχίζουν και γίνονται νοτιοκορεατικές.
Κοινώς, για πρώτη φορά αμφισβητείται η υποτιθέμενη κυριαρχία του Μητσοτάκη.
Άρα, η ήττα δεν μπορεί να αποκλειστεί.
Τι θα κάνει άραγε ο… μεγάλος τιμονιέρης;
Θα διακινδυνεύσει να χάσει ή θα παραμείνει στο τιμόνι βαυκαλιζόμενος ότι θα καταφέρει να εξουδετερώσει τις βόμβες;
Εμείς πάντως φρονούμε ότι το σκηνικό είναι lose-lose.
Και προκρίνουμε ως λύση απεγκλωβισμού την παραίτηση.
Έτσι θα αποφευχθεί τόσο το ενδεχόμενο μιας ταπεινωτικής ήττας με δυσάρεστες συνέπειες για την παράταξη, όσο και η έκρηξη των βομβών με τραγικές συνέπειες για τη χώρα.
Ας ελπίσουμε ο πρωθυπουργός να κινηθεί με σωφροσύνη.