Του ΣΩΤΗΡΗ ΚΑΨΩΧΑ
(Επίκαιρη αναδημοσίευση! Το άρθρο δημοσιεύτηκε στις 13 Μαϊου 2018, αλλά είναι σαν να γράφτηκε σήμερα!)
Το μοντέλο διακυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη στηρίζεται στις αρχές του νεοφιλελευθερισμού –ούτε καν στα πρότυπα της φιλελεύθερης κοινωνικής δεξιάς- που θέλει την απόλυτη κυριαρχία των αγορών και των επιχειρήσεων, τη μείωση του κράτους, τη διάλυση των ασφαλιστικών και εργασιακών κανόνων και την εξαφάνιση του κοινωνικού κράτους.
Ο ίδιος ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας φροντίζει καθημερινά να κάνει γνωστές τις προθέσεις του για το πώς θέλει να κυβερνήσει τη χώρα, εάν και εφόσον, εξασφαλίσει τη συγκατάθεση των πολιτών. Σε όλες τις τελευταίες δημόσιες εμφανίσεις του ξεδιπλώνει το σχέδιο που έχει στο μυαλό του, χωρίς να κρύβει την ταυτότητα και την προσήλωση του στην ιδεολογική σχολή του Σικάγο που βρήκε την απόλυτη εφαρμογή της στη Βρετανία της Θάτσερ και τις ΗΠΑ του Ρέηγκαν. Βεβαίως σε μικρότερη κλίμακα εφαρμόστηκε -για την ακρίβεια επιβλήθηκε- και στις χώρες της Λατινικής Αμερικής, με ολέθρια αποτελέσματα για τις οικονομίες και τους πολίτες αυτών των χωρών.
Αφού πριν λίγο καιρό μας αποκάλυψε ο Κυριάκος Μητσοτάκης ότι «θα γκρεμίσει το κομματικό κράτος και θα χτίσει ένα νέο κράτος» έσπευσε να διευκρινίσει ότι στο νέο οικοδόμημα που επαγγέλλεται πέντε θα φεύγουν από το δημόσιο και ένας θα έρχεται. Αμέσως μετά διαπίστωσε ότι οι γιατροί πλεονάζουν στα δημόσια νοσοκομεία και γι΄αυτό πρέπει να λιγοστέψουν.
Δεν είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν γνωρίζει την κατάσταση των δημόσιων νοσοκομείων ή δεν ξέρει αριθμητική τι σημαίνει το 5 προς 1 στο δημόσιο. Απλά φρόντισε να καταστήσει σαφές ότι χρειάζεται η σύμπραξη –όπως το είπε- των ιδιωτών με το δημόσιο ή με καθαρά λόγια ότι πρέπει να περάσουν δημόσιες δραστηριότητες στα αδηφάγα στόματα των ιδιωτών.
Το κορυφαίο ωστόσο έχει να κάνει με το πώς αντιλαμβάνεται τη γενικότερη σχέση των εργαζομένων με το χώρο εργασίας τους. «Το κλασσικό δυτικό ωράριο 9 με 5 στην ίδια δουλειά, να παίρνει κανείς σύνταξη από την ίδια δουλειά, από αυτή που ξεκίνησε, είναι μάλλον ξεπερασμένο». Τι καλύτερος τρόπος να πλέξει το εγκώμιο των ελαστικών μορφών απασχόλησης και την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων; Δηλαδή μιας εργασιακής και κοινωνικής ζούγκλας, όπου το κυρίαρχο στοιχείο θα είναι η ανασφάλεια των εργαζομένων, η αβεβαιότητα στις αποδοχές τους και ο αναγκαστική υποδούλωσή τους στις διαθέσεις των εργοδοτών –ιδιωτών. Οι οποίοι –ιδιώτες- βεβαίως τη μόνη υποχρέωση που θα έχουν είναι να κινούνται με αποκλειστικό κριτήριο την αποκόμιση κερδών.
Δεν πάει πολύς καιρός, που ο Κυριάκος Μητσοτάκης μιλώντας στη Θεσσαλονίκη, ανέπτυξε με απόλυτη ακρίβεια τη βιοθεωρία του. «Δεν τρέφω αυταπάτες –είπε- ότι μια κοινωνία χωρίς ανισότητες. Κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση και όσοι το επεχείρησαν καταστρατήγησαν τελικά τη Δημοκρατία και τα ατομικά δικαιώματα».
Μεμιάς ο Κυριάκος Μητσοτάκης, διέγραψε τα μηνύματα της Γαλλικής επανάστασης και του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού και έσβησε από το χάρτη το Ζαν Ζακ Ρουσώ, τον Τζον Λοκ, τον Τόμας Χομπς, όλων αυτών των διανοητών-φιλοσόφων που συνέβαλαν στη διαμόρφωση της κοινωνικής σχέσης μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ως σύγχρονος ανθρωπιστής- κοινωνιολόγος –πολιτικός, καλεί τους Έλληνες να τον ψηφίσουν για να εφαρμόσει την εξελιγμένη νεοφιλελεύθερη οικονομία, η οποία στηρίζεται στη βασική αρχή: «Αμολάω στο κοτέτσι κότες και αλεπούδες και εύχομαι να νικήσει ο καλύτερος». Ακόμη και το Μίλτον Φρίντμαν έχει ξεπεράσει.