Γιατί η λοίμωξη COVID-19 έχει διαφορετική κλινική πορεία από άνθρωπο σε άνθρωπο; Πόσο διαρκεί η ανοσία που αναπτύσσεται μετά τη λοίμωξη; Εχει εμφανίσει ο ιός ανησυχητικές μεταλλάξεις; Ανάπτυξη εμβολίου; Προέλευση του νέου κορωνοϊού; Εξι μήνες μετά το ξέσπασμα της πανδημίας και ακόμα οι ειδικοί επιστήμονες έχουν βασικά ερωτήματα σε σχέση με τον SARS-CoV-2 τα οποία παραμένουν εν πολλοίς αναπάντητα.
Τα ερωτήματα αυτά διατυπώνονται σε άρθρο που δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature (Ewen Callaway, Heidi Ledford, Smriti Mallapaty), τα βασικά σημεία του οποίου συνοψίζουν οι γιατροί της Θεραπευτικής Κλινικής του ΕΚΠΑ Ιωάννης Ντάνασης, Μαρία Γαβριατοπούλου και Θάνος Δημόπουλος.
Σύμφωνα με τους συντάκτες του άρθρου, μία από τις πιο εντυπωσιακές πτυχές της λοίμωξης είναι οι έντονες διαφορές στις εκφάνσεις της. Μερικά άτομα που έχουν προσβληθεί από τον νέο κορωνοϊό, δεν εμφανίζουν ποτέ συμπτώματα, ενώ άλλοι ακόμα και φαινομενικά υγιείς παρουσιάζουν σοβαρή πνευμονία. Διεθνής ομάδα ανέλυσε τα γονιδιώματα περίπου 4.000 ασθενών από την Ιταλία και την Ισπανία, και ανέδειξε για πρώτη φορά ότι άτομα που εμφάνισαν αναπνευστική ανεπάρκεια είχαν περισσότερες πιθανότητες να φέρουν συγκεκριμένες γονιδιακές παραλλαγές συγκριτικά με τα άτομα που δεν νόσησαν. Οι παραλλαγές αυτές, ωστόσο, φαίνεται να παίζουν μικρό ρόλο στην έκβαση της νόσου.
Ερωτήματα υπάρχουν ακόμα σχετικά με το είδος και τη διάρκεια της ανοσίας που αναπτύσσει ο οργανισμός μετά την COVID-19. Μελέτες έχουν δείξει ότι επίπεδα εξουδετερωτικών αντισωμάτων έναντι του SARS-CoV-2 παραμένουν υψηλά για μερικές εβδομάδες μετά τη μόλυνση, αλλά στη συνέχεια συνήθως φθίνουν. Οι ερευνητές δεν γνωρίζουν ακόμα το επίπεδο των αντισωμάτων που απαιτείται για την αποτροπή της επαναλοίμωξης από SARS-CoV-2 ή τη διασφάλιση μιας ήπιας επαναλοίμωξης.
Λίγα είναι αυτά που γνωρίζουν προς το παρόν οι ειδικοί και για τις μεταλλάξεις του νέου κορωνοϊού. Οι μοριακοί επιδημιολόγοι μελετούν και ιχνηλατούν αυτές τις μεταλλάξεις για να εξακριβώσουν την παγκόσμια εξάπλωση του ιού. Πάντως, οι περισσότερες μεταλλάξεις δεν αναμένεται να έχουν αντίκτυπο στη λοιμογόνο ικανότητα του ιού ή στην πιθανότητα εμφάνισης σοβαρής νόσου.
Αναφορικά με την ανάπτυξη εμβολίου που είναι το ζητούμενο σε παγκόσμιο επίπεδο. Τα περιορισμένα δεδομένα που έχουμε στη διάθεσή μας από τις δοκιμές σε ανθρώπους υποδηλώνουν ότι τα εμβόλια ωθούν τον οργανισμό να παράγει ισχυρά εξουδετερωτικά αντισώματα που μπορούν να εμποδίσουν τον ιό να μολύνει τα υγιή κύτταρα. Αυτό που δεν είναι ακόμη σαφές είναι αν τα επίπεδα αυτών των αντισωμάτων είναι αρκετά υψηλά για να αποτρέψουν νέες μολύνσεις ή για πόσο διάστημα προσφέρουν προστασία.
Τέλος για την προέλευση του κορωνοϊού, οι περισσότεροι ερευνητές συμφωνούν ότι ο SARS-CoV-2 προήλθε από πεταλοειδείς νυχτερίδες. Ωστόσο, υπάρχουν ενδείξεις ότι ο ιός μπορεί να έχει περάσει από έναν ενδιάμεσο ξενιστή – ζώο πριν εξαπλωθεί στον άνθρωπο, το είδος του οποίου αποτελεί αντικείμενο έντονης ερευνητικής δραστηριότητας.