Του Χρήστου Μαζανίτη
Τα ελικόπτερα Super Puma της Πολεμικής Αεροπορίας από την πρώτη ημέρα απόκτησής τους έχουν προσδώσει καινούργια δεδομένα στις αποστολές έρευνας και διάσωσης. Έχουν τη δυνατότητα να μεταφέρουν 19 επιβάτες /ναυαγούς ή εναλλακτικά 10 ασθενείς (6 σε φορεία και 4 σε καθίσματα). Πρόκειται για δικινητήριο, μονού στροφείου, μέσης μεταφορικής ικανότητας ελικόπτερο πολλαπλού ρόλου με μεγάλη ευελιξία, αξιοπιστία και επιβιωσιμότητα σε περιβάλλον μάχης. Αυτά τα υπερπολύτιμα ελικόπετρα, που προσδίδουν στην Πολεμική Αεροπορία όλα όσα χρειάζεται, παρά το υψηλό κόστος συντήρησης, κάποιοι τα έχουν οδηγήσει στην απαξίωση.
Τα Super Puma βάσει των οδηγιών του κατασκευαστή πρέπει κάθε 12 χρόνια να μπαίνουν στο υπόστεγο για Επιθεώρηση. Πρόκειται για Γενική Ανακατασκευή Overall, που προβλέπει σειρά παρεμβάσεων για την ασφάλεια του μέσου. Το 2012, λοιπόν, έπρεπε 4 ελικόπτερα Super Puma να μπουν για την προγραμματισμένη συντήρηση. Τι πιο λογικό από το να επιλεγεί η Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία (ΕΑΒ), ώστε να υποστηριχθεί η εγχώρια βιομηχανία, να δοθεί δουλειά σε ελληνικά χέρια και να αποκτηθεί η πολύτιμη τεχνογνωσία κι εμπειρία. Ο προγραμματισμός προέβλεπε ότι μέχρι το 2014 όλα τα ελικόπτερα θα βρίσκονταν και πάλι στην διάθεση της Πολεμικής Αεροπορίας.
Από τότε έχουν περάσει 8 χρόνια, η ΕΑΒ παρέδωσε μετά βίας 1 ελικόπτερο και τα άλλα 3 «σαπίζουν» στα υπόστεγα χωρίς να υπάρχει χρονοδιάγραμμα ούτε για…. αστείο! Στο ΓΕΑ, παρότι διακρίνονται για την ευαισθησία τους σε ότι αφορά την εγχώρια βιομηχανία, έχουν αρχίσει τουλάχιστον μέσω των επίσημων διαύλων επικοινωνίας οι έντονες διαμαρτυρίες, αφού τα χρήματα για την Γενική Ανακατασκευή των ελικοπτέρων η ΕΑΒ τα έχει ήδη λάβει και ελικόπτερα για να κάνουν την δουλειά τους δεν έχουν.