Στα άκρα σπρώχνουν τη δεύτερη αξιολόγηση οι δανειστές μέσω μιας σκόπιμης καθυστέρησης από το δίπολο Γερμανίας – ΔΝΤ, αφού κανένα από τα δύο μέρη δεν θέλει να υποχωρήσει για το ελληνικό πρόγραμμα.
Το Ταμείο παρά τους ευσεβείς πόθους της Κυβέρνησης δεν φαίνεται να επιθυμεί την αποχώρησή του από το ελληνικό πρόγραμμα αφού όπως και να παρουσιαστεί δεν μπορεί παρά να χρεωθεί ως ήττα μετά από δύο διαδοχικά προγράμματα τα οποία απέτυχαν.
Ανεξάρτητα από την πολιτική Τραμπ για την Ευρώπη η κ. επικεφαλής του ΔΝΤ κ. Κριστίν Λαγκάρντ δεν επιθυμεί να χρεωθεί μια ταπεινωτική υποχώρηση ειδικά μετά την τελευταία της δικαστική περιπέτεια. Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος που επιμένει και στους όρους της για το χρέος και τα πρωτογενή πλεονάσματα σε ότι αφορά το ελληνικό πρόγραμμα.
Αν ήθελε να αποχωρήσει το ταμείο από το ελληνικό πρόγραμμα θα μπορούσε άριστα να πράξει όταν η Γερμανία αρνήθηκε κατηγορηματικά εκ των προτέρων λύση για το ελληνικό χρέος. Δεν μπορεί όμως και να υπογράψει άλλη μια φορά (το έκανε το 2010 και παραδέχθηκε το λάθος) ένα πρόγραμμα με την Ελλάδα που δεν θα είχε σαφείς στόχους για την ελάφρυνση του χρέους.
Από την άλλη η Γερμανία και οι χώρες που μπορεί να επηρεάσει δεν επιθυμούν σε καμία περίπτωση μια πολιτικά επώδυνη λύση για το ελληνικό χρέος ειδικά σε μια χρονιά εκλογών. Εκτός συζήτησης βρίσκεται επίσης και μια συζήτηση για ελάφρυνση των πρωτογενών πλεονασμάτων πριν η Ελλάδα μπορεί να αποδείξει ότι πετυχαίνει πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ.
Η χρυσή τομή για να βρίσκονται οι δύο «πόλοι» του ελληνικού προγράμματος ώστε να είναι και εντός και εκτός της διαπραγμάτευσης για το ελληνικό πρόγραμμα είναι οι διαδικασίες να καθυστερούν εξαιτίας της Ελλάδας.
Ως γνωστό η αφορμή δόθηκε με την ανακοίνωση των παροχών του πρωθυπουργού τον Δεκέμβριο, αλλά και ο γύρος των επαφών που έγινε στα μέσα του προηγούμενου μήνα στην Αθήνα όπου το οικονομικό επιτελείο έδειχνε ότι έκανε περίπου αγγαρεία με την συναντήσεις να μην έχουν πρακτικά κανένα αποτέλεσμα.
Δε είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι και ο κ. σκληρός του ΔΝΤ και συνομιλητή της Γερμανού υπουργού οικονομικών κ Πολ Τόμσεν διάλεξε το τέλος του 2016 (όταν η Κομισιόν πίεζε με κάθε διαθέσιμο μέσο για το κλείσιμο της αξιολόγησης) να θέσει αναλυτικά τις απόψεις του για να νέα μέτρα που θα πρέπει να πάρει η Ελλάδα αποφεύγοντας έστω και μια αναφορά στην λύση για το χρέος.
Η στόχευση ήταν προφανής: Η Ελλάδα θα αρνιόταν τα μέτρα και θα κατηγορούνταν ότι καθυστερεί με ευθύνη της την ολοκλήρωση της αξιολόγησης ενώ έχει δεχθεί το ΔΝΤ ως ενεργό δανειστή στο πρόγραμμά της.
Σκόπιμη καθυστέρηση
Την παρελκυστική τακτική απέδειξε χθες και η Κομισιόν με την εκπρόσωπο του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ να παραπέμπει σε μια αόριστη επανεκκίνηση των διαπραγματεύσεων για το ελληνικό πρόγραμμα για το Eurogroup που θα γίνει 20 ημέρες αργότερα.
Με άλλα λόγια αν κάτι δεν αλλάξει ενδιάμεσα οι συνομιλίες θα ξεκινήσουν περί της αρχές Φεβρουαρίου και θα εξελίσσονται με δανεικό χρόνο. Τούτο διότι από τον επόμενο μήνα πρώτη Ολλανδία και στην συνέχεια η Γαλλία μπαίνουν και επισήμως σε προεκλογική περίοδο.
Κάτι τέτοιο καθιστά ακόμη πιο δύσκολες τις αποφάσεις για το ελληνικό πρόγραμμα που κινδυνεύει λόγω της Ευρωπαϊκής πολιτικής να σέρνεται ακόμη και μέχρι το καλοκαίρι.