Λένε ότι υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, επιθυμώντας ταυτόχρονα να ορίζουν οι ίδιοι ποιοι δικαιούνται να τα έχουν και πότε… Αχά, καλό, ε;
Του Παναγιώτη Λιάκου
Τα όργανα επιβολής της (νέας) Τάξεως και στελέχη της αστυνομίας σκέψεως δεν είναι δα και τόσο δημοφιλή, αλλά έχουν «άκρες». Αυτές οι «άκρες» έχουν «μέσα» και δικτυώνουν τους αστυνομικούς σκέψεως σε περίοπτες θέσεις, με απολαβές που πληρώνουν οι πολλοί – εκείνοι που είθισται να υποτιμώνται από τη λογοκριτική «ελίτ» ως «καθυστερημένοι», «σκοταδιστές», «ακροδεξιοί» και άλλα τινά. Όταν δεν έχουν επιχειρήματα (και δεν έχουν ούτε μισό που να αντέχει σε λογικό έλεγχο), πετάνε χαρακτηρισμούς και ταμπέλες αυτού του τύπου και νομίζουν ότι οι πολλοί θα ψαρώσουν και θα υποταχθούν στην αποψάρα τους. Η νεοταξική αποψάρα φιλοξενείται από τηλεοπτικές εκπομπές. Οι φουνταριστοί της λογοκρισίας, συνήθως, έχουν τηλεοπτικό στασίδι. Σε αυτό κάθονται και μηρυκάζουν πόσο θίγονται οι ίδιοι επειδή (κρίνουν ότι) θίγονται κάποιοι άλλοι με τη συμπεριφορά ή τις δηλώσεις του τάδε και του δείνα.
Η ευθιξία τους «φουντώνει» οποτεδήποτε βρεθούν παράτολμοι άνθρωποι που θα κρίνουν, θα σατιρίσουν ή θα αποδοκιμάσουν τα ινδάλματά τους. Κι όταν τους «φουντώσεις», αλίμονό σου. Θα βγουν στην τηλοψία και θα αραδιάσουν εναντίον σου όλα τα κλισέ που έχουν αποστηθίσει και τα χρησιμοποιούν συνέχεια, μια και έτσι βγάζουν μεροκάματο.
Πρόσφατος στόχος των αιωνίως «θιγμένων», ο Μάρκος Σεφερλής, ένας καλλιτέχνης εξαιρετικά μεγάλου βεληνεκούς. Αντέχει στον χρόνο και επίσης αντέχει στην αδιάκοπη κρίση του κοινού. Οι δικαιωματιστές νόμισαν ότι δεν θα άντεχε να λένε και να ξαναλένε πόσο θίχτηκαν που ο Σεφερλής σατίρισε έναν τύπο που νίκησε στη Eurovision είχε ντυθεί σαν νερόκοτα, με φτερά και πίπουλα, έκανε ένα σωρό κομπαρσιλίκια και δήλωνε non binary (δηλαδή, «μη γραμμικός», ήτοι όχι απαραίτητα άνδρας ή γυναίκα). Κι αν, λοιπόν, κάποιος δηλώνει non binary και τρέχα γύρευε, εσύ, αν είσαι ηθοποιός, θεατρικός παραγωγός, σκηνοθέτης και σεναριογράφος, δεν μπορείς να του κρεμάσεις κουδούνια για τα φτερά και τα πίπουλα της νερόκοτας που φοράει.
Για να το κάνεις θα πρέπει να πάρεις την άδεια κάθε θλιβερού τύπου που νιώθει συνέχεια θιγμένος, επειδή δεν έχει λύσει δικά του ζητήματα, καίριας σημασίας, που αφορούν τα έργα, τις ημέρες του και τη συγκρότηση του χαρακτήρα του.
Πάντως, το κοινό δίνει καθημερινά την άδεια στον Σεφερλή να κάνει τη δουλειά που ξέρει καλύτερα και δίνει και τα λεφτά του στο κράτος, για να χρηματοδοτεί τις θλιβερές αποψάρες των «θιγμένων».
Δικαιωματιστές εναντίον Σεφερλή σημειώσατε 2.