Ένα καλύτερο μέλλον στον τόπο τους, αναζητούν μέχρι και σήμερα, έναν χρόνο μετά, οι κάτοικοι της Μεταμόρφωσης και του Βλοχού Καρδίτσας.
Δύο χωριά «φαντάσματα», που αφανίστηκαν, έπειτα από το σφοδρότατο χτύπημα της κακοκαιρίας «Daniel» τον Σεπτέμβριο του 2023, που είχε ως τραγικό αποτέλεσμα, ανθρώπινες ζωές να χαθούν κάτω από τα λασπόνερα, και υποδομές και αγροτικές καλλιέργειες να καταστραφούν ολοσχερώς.
Της Κωνσταντίνας Χαϊνά
«Τα θυμάμαι όλα, σαν να μην πέρασε μία ημέρα» λέει στο enikos.gr ο Πέτρος Κοντογιάννης, πρόεδρος του οικισμού Μεταμόρφωση, που έχασαν την ζωή τους δύο άνθρωποι από τις πρόσφατες κακοκαιρίες, ενώ ήδη είχε πληγεί από τον «Ιανό» το 2020, αλλά και από την καταστροφική πλημμύρα του 1994, που είχε μετατραπεί σε μία απέραντη λίμνη. «Αρχικά ήταν αγνοούμενοι και τους ψάχναμε παντού. Πηγαίναμε παντού, σε όλο το χωριό. Δεν ξέραμε αν ζουν. Τελικά τους βγάλαμε μαζί με το Λιμενικό, πνιγμένους μέσα από το σπίτι τους. Εφιαλτικές στιγμές. Κοιμόμασταν στο δάπεδο και τρώγαμε στα παγκάκια. Ο κόσμος ήταν και είναι στα χαμένα. Πάλι δεν άντεξαν τα αναχώματα».
Οι μέρες όμως, πέρασαν. Ωστόσο, οι ζωές των 240 μονίμων κατοίκων της Μεταμόρφωσης, των 90 οικογενειών με 120 σπίτια, παραμένουν σε αναμονή. Σχεδόν όλοι τους, είναι διασκορπισμένοι είτε σε άλλα χωριά, είτε μεταφέρθηκαν στον Παλαμά και στην Καρδίτσα, και θα χρειαστεί να περιμένουν 3 χρόνια, για να μετεγκατασταθούν, σε μία «μικρή καινούρια πόλη», όπως είπε ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, κατά την επίσκεψή του στην Θεσσαλία, τις προηγούμενες ημέρες.
«Δυστυχώς, δεν γίνεται να ξαναμείνουμε μόνιμα στο χωριό μας. Δεν γίνεται να το ξαναζήσουμε άλλη φορά αυτό. Θα κάνουμε ένα τελευταίο δημοψήφισμα, αν και ήδη, πάνω από το 90% των κατοίκων, προτιμούν να φύγουν, λόγω του φόβου που, δικαιολογημένα, τους έχει κυριεύσει, αλλά και γιατί είναι πολύ δύσκολο οικονομικά να ξαναφτιαχτούν από το μηδέν τα ερείπια. Μέχρι στιγμής, συνολικά έχουν φτιαχτεί 30 σπίτια. Οι υπόλοιποι δεν μπορούσαν να μείνουν στο χωριό, αφού δεν έχουν πάρει τις αποζημιώσεις».
Ο πρόεδρος της Μεταμόρφωσης χαρακτηρίζει «παρηγοριά» το γεγονός ότι τα σπίτια στο χωριό, θα παραμείνουν στην κατοχή των κατοίκων και δεν θα απαλλοτριωθούν. «Εμείς ζητούσαμε να μετεγκατασταθούμε δίπλα στον Παλαμά, και να έχουμε τα κτίσματα του σημερινού χωριού ως αγροτόσπιτα, για τις δουλειές μας. Φυσικά δεν θέλουμε να ξεχαστεί ο οικισμός μας, να χαθεί τελείως. Εδώ μεγάλωσα, στεναχωριέμαι για αυτό που συνέβη. Εγώ γύρισα το 2019 και κατάφερα, μαζί με τους συγχωριανούς μου, να φτιάξουμε την περιοχή, και να γίνει πανέμορφη. Όμως, για τα επόμενα 10 χρόνια, μέχρι να γίνουν τα μεγάλα έργα και να είναι ασφαλές το χωριό, δεν μπορούμε να επενδύσουμε σε αυτό. Βρίσκεται στο χαμηλότερο σημείο και πάντα θα υπάρχει φόβος, να μπουν πάλι μέσα τα νερά».
Οι περισσότεροι κάτοικοι της Μεταμόρφωσης, σύμφωνα με τον κ. Κοντογιάννη, δεν θέλουν να φύγουν και δεν επιθυμούν να το εγκαταλείψουν, αλλά δεν έχουν άλλη επιλογή. «Δίνουμε προτεραιότητα στην ανθρώπινη ζωή. Αναμένουμε και εμείς τις εξελίξεις. Ξέρουμε ότι δεν χτίζονται κάστρα σε μία νύχτα, αλλά αυτό που ζητάμε είναι, έστω και σε 3 χρόνια, να έχει γίνει όντως η νέα Μεταμόρφωση, και να γίνουν και τα απαραίτητα έργα».
Βλοχός: «Μας αξίζει ένα καλύτερο μέλλον»
Από την πλευρά του, ο πρόεδρος κοινότητας Βλοχού, Βασίλης Καλογιάννης, σχετικά με την μετεγκατάσταση, ανέφερε πως υπάρχουν οικογένειες, οι οποίες δεν θέλουν να φύγουν από το χωριό. Συγκεκριμένα, στο δημοψήφισμα που είχε γίνει, συνολικά 90 οικογένειες ψήφισαν κατά, και 115 υπέρ. «Ο δήμαρχος Παλαμά, πριν από περίπου 6 μήνες, πρότεινε να γίνει μερική μετεγκατάσταση. Περιμέναμε τότε να πάρουμε απαντήσεις, αλλά ένα χρόνο μετά, είναι όλα στον αέρα. Μας αξίζει ένα καλύτερο μέλλον, όπου κι αν είναι αυτό».
Όπως λέει στο enikos.gr, εδώ και 3 μήνες επιστρέφουν οικογένειες στο χωριό, αλλά δυσκολεύονται να ανταπεξέλθουν οικονομικά. «Είναι δύσκολο να πληρώνουν από την τσέπη τους τα αυτονόητα. Περίπου 40 οικογένειες είναι τώρα στον Βλοχό. Έφτιαξαν ένα δωμάτιο και την κουζίνα. Σε αυτή την κατάσταση, ζουν όλα τα μέλη μίας οικογένειας, όλα μαζί, για να αποφύγουν τα περιττά έξοδα. Ξεκινάνε από το μηδέν, όπως μπορούν, με κάθε τρόπο».
Παράλληλα, ο κ. Καλογιάννης επισημαίνει πως τα έργα στην περιοχή έχουν σταματήσει από τον Ιούνιο. «”Πάγωσαν” τα αναχώματα που φτιάχνανε περιμετρικά του χωριού. Για παράδειγμα, ένα ανάχωμα 6 χλμ το σταμάτησαν, πριν ολοκληρωθεί. Από τότε μέχρι και σήμερα περιμένουμε πως και πως να ξεκινήσουν. Πληροφορίες μου λένε, ότι μέχρι το τέλος του μήνα θα έχουν ξεκινήσει οι εργολάβοι να δουλεύουν πάλι. Επίσης, το ανάχωμα που υπάρχει από το χωριό μας και φτάνει μέχρι τον Παλαμά, περίπου 12 χλμ, είναι διαλυμένο τελείως και δεν υπάρχει καμία παρέμβαση. Ακόμη και μία μικρότερη κακοκαιρία να συμβεί, πάλι προβλήματα θα δημιουργηθούν. Το χωριό έχει “ασφαλιστεί” μέχρι ένα σημείο. Δεν γίνεται να τρέχουμε κάθε φορά που βρέχει».
Σχετικά με τις αποζημιώσεις, ο πρόεδρος της κοινότητας Βλοχού επισημαίνει πως ορισμένοι έχουν πάρει την πρώτη δόση, αλλά, «το σύστημα είναι παγωμένο, για να δουν τι θα γίνει με την μετεγκατάσταση. Δεν γίνεται όμως να ζούμε έτσι. Συνολικά 115 οικογένειες είναι ξεκρέμαστες. Και οι αγρότες είναι απογοητευμένοι από τα χρήματα που πήραν, καθώς ζουν με τον φόβο ότι μπορεί να ξανά χάσουν τα πάντα. Είναι ένα μεγάλο ρίσκο για αυτούς που ασχολήθηκαν με τα χωράφια τους, γιατί πάντα υπάρχει κίνδυνος πλημμύρας. Η καταστροφή είναι τεράστια, ο κόσμος ήταν και είναι απελπισμένος. Μέχρι και σήμερα, το κράτος είναι εκκωφαντικά απών».
