Οι ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου 2024 δεν είναι απλώς «βουβές», είναι ανύπαρκτες.
Τα κόμματα συμμετέχουν ανόρεκτα σε μία προεκλογική εκστρατεία με το αποτέλεσμα προδιαγεγραμμένο αλλά με το εκλογικό σώμα να έχει γυρίσει την πλάτη του στην όλη διαδικασία.
Όσο σημαντικές και να θεωρούνται οι επικείμενες εκλογές, οι ψηφοφόροι απλώς δεν ενδιαφέρονται.
Υπάρχει κρίση αντιπροσώπευσης αλλά η κατάσταση τώρα είναι πάρα πολύ σοβαρή και πρέπει το αναμενόμενο ρεκόρ αποχής να αποτελέσει καμπανάκι για τα κομματικά επιτελεία.
Η κατάταξη των κομμάτων μπορεί να είναι δεδομένη αλλά υπάρχει ένας παράγοντας, όχι και τόσο έκπληξη που συνιστά απειλή για τη συνοχή του πολιτικού συστήματος.
Έρχεται θηριώδης αποχή άνω του 60%
Η απειλή λέγεται αποχή και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των δημοσκόπων θα είναι τεράστια.
Αναμένεται, σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις, να ξεπεράσει και το 60%
Υπενθυμίζεται ότι στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές τον Ιούνιο του 2023 η αποχή είχε ξεπεράσει το 47%.
Μία τέτοια θηριώδης αποχή και μία τόσο εκκωφαντική αποστασιοποίηση από το πολιτικό γίγνεσθαι διαμορφώνει συνθήκες απονομιμοποίησής του.
Μπορεί στην παρούσα φάση να μην υπάρχει πρόβλημα διακυβέρνησης αλλά μία τέτοια εξέλιξη θα ανοίξει το Κουτί της Πανδώρας για πρωτοφανή γεγονότα και σαρωτικές ανακατατάξεις στο πολιτικό φάσμα.
Το πρόβλημα είναι εντονότερο στις νεαρές ηλικίες, όπου παρατηρείται η απόλυτη αδιαφορία για τις πολιτικές εξελίξεις.
Οι πολίτες είναι έντονα δυσαρεστημένοι με την κυβερνητική πολιτική της ΝΔ αλλά δεν πείθει και η πρόταση της κατακερματισμένης αντιπολίτευσης.
Δεν πείθει ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε κανένα άλλο κόμμα.
Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι οι εκλογές διεξάγονται καλοκαίρι, οδηγεί αβίαστα στο συμπέρασμα πως πάμε σε αποχή – μαμούθ.
Χτυπάει κόκκινο η απογοήτευση
Πρόσφατη έρευνα κατέδειξε ότι ένα ποσοστό της ελληνικής κοινωνίας, που υπερβαίνει το 50% είναι δυσαρεστημένο με όλα όσα συνθέτουν την καθημερινότητά του.
Είναι δυσαρεστημένο με την ίδια τη ζωή στην Ελλάδα, καθώς δεν φαίνεται πουθενά προοπτική.
Είναι δυσαρεστημένο με την ακρίβεια, τις εργασιακές συνθήκες, τα εισοδήματα και εν γένει το κόστος ζωής που έχει εκτιναχθεί τα τελευταία χρόνια.
Τα ευρήματα της έρευνας υποδηλώνουν τη «βουβή» δυσαρέσκεια που υπάρχει στην κοινωνία για την κυβέρνηση και τις επιλογές-χειρισμούς σε μια σειρά από «καυτά» ζητήματα, άσχετα εάν θα αναδειχθεί και πάλι πρώτη η ΝΔ στις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου.
Αυτή η υποβόσκουσα απογοήτευση θα έχει μακροπρόθεσμο αντίκτυπο για το κυβερνών κόμμα και ενδεχομένως να εκφραστεί σε μελλοντική εκλογική αναμέτρηση, χωρίς αυτό να αποκλείει το ενδεχόμενο οι επερχόμενες εκλογές να αποτελέσουν το πρελούδιο.
Πιο συγκεκριμένα, όπως αναδεικνύουν και τα σχετικά ευρήματα από έρευνα της Prorata, στα συναισθήματα κυριαρχούν τα αρνητικά: απογοήτευση (50%) και θυμός (38%), ενώ μόλις τέταρτη και έκτη επιλογή είναι η αισιοδοξία (15%) και η ελπίδα (13%) αντίστοιχα.
Σε σύγκριση με την αντίστοιχη έρευνα που πραγματοποιήθηκε τον Δεκέμβριο του 2022, είναι σημαντικό ότι το αίσθημα απογοήτευσης εμφανίζεται αυξημένο, δηλαδή επιδεινωμένο, σήμερα κατά 9 μονάδες (41% τότε), ενώ το αίσθημα ελπίδας μειωμένο κατά 4 μονάδες (τότε).
Η εν λόγω έκθεση μετράει, με βάση τις υποκειμενικές αξιολογήσεις των συμμετεχόντων και συμμετεχουσών σε αυτή, το πόσο ευτυχισμένοι είναι οι Έλληνες.
Η Ελλάδα είναι 64η μεταξύ 140 χωρών.
Υποβαθμισμένη ποιότητα ζωής
Η ποιότητα ζωής, λοιπόν, κρίνεται ως υποβαθμισμένη (43%) και ασφυκτική/πιεστική (30%) και μάλιστα σε σύγκριση με την προηγούμενη έρευνα παρουσιάζει ενδιαφέρον ότι μια νέα κατηγορία που προστέθηκε στην τρέχουσα έρευνα, η απάντηση «υποβαθμισμένη» υπερκερνά με μεγάλη διαφορά τη δεύτερη απάντηση «ασφυκτική/πιεστική» που ήταν η κυρίαρχη τότε.
Το σημαντικότερο πρόβλημα στη χώρα φαίνεται να είναι η ακρίβεια (70%), οι χαμηλοί μισθοί/συνθήκες εργασίας (29%), η υγεία/συνθήκες περίθαλψης εκτός COVID-19 (29%).
Σε έναν χρόνο από σήμερα, εκτιμάται ότι η κατάσταση της χώρας θα έχει χειροτερεύσει (55%), θα είναι η ίδια (28%), θα έχει βελτιωθεί (15%).
Η έρευνα επιχειρεί να αποτυπώσει και ένα αίσθημα δυσφορίας που συχνά αναφέρεται και στη δημόσια συζήτηση ως διαπίστωση ότι η «κατάσταση χειροτερεύει».
Το 60% των ερωτηθέντων νιώθει ότι η δική του γενιά περνά πιο δύσκολα από εκείνη των γονιών του.
Το τελευταίο έχει ιδιαίτερη αξία καθώς είναι το ίδιο με το αναμενόμενο ποσοστό αποχής από τις ευρωεκλογές.