Μια από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις του δυτικού πολιτισμού τους τελευταίους αιώνες, είναι η κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Αλλά για να λειτουργήσει, χρειάζεται τα πολιτικά κόμματα.
Κατά τον πιο δόκιμο ορισμό, το πολιτικό κόμμα είναι ανώτερη μορφή οργάνωσης του λαού. Συνεπώς η εκπροσώπησή του πρέπει να γίνεται από πρόσωπα που έχουν λαϊκή επικύρωση.
Ειδικά όταν βρίσκονται στην κυβέρνηση. Διαφορετικά δεν μιλάμε για κοινοβουλευτισμό.
Από τότε που ανέλαβε τη ΝΔ ο Κυριάκος Μητσοτάκης, δεν προσπαθεί απλώς να τη μετατρέψει σε προσωπικό του μηχανισμό. Την έχει μετέτρεψε ήδη σε … μη κόμμα.
Το σχήμα που κυβερνά δεν έχει τα βασικά χαρακτηριστικά πολιτικού κόμματος: ιδεολογία, πολιτική ταυτότητα, οργανωτικές λειτουργίες, συλλογικές αποφάσεις..
Υπάρχει περισσότερο σαν εταιρία. Ο ίδιος δρα ως διευθύνων σύμβουλος, παρά σαν εκλεγμένος πρόεδρος και πρωθυπουργός – φορέας της λαϊκής εντολής.
Κάνει μπίζνες, δεν κάνει πολιτική.
Έχει αφαιρέσει όλα τα ταυτοτικά στοιχεία από το κόμμα των Καραμανλήδων και το χρησιμοποιεί μόνο για να εξασφαλίζει τυπικά την αρθριτική πλειοψηφία στη Βουλή. Όταν απευθύνεται στο Κοινοβούλιο και δεν αποφασίζει ερήμην του.
Οι πολιτικές διαδικασίες έχουν απονεκρωθεί. Πχ οι υπουργοί από πολιτικά πρόσωπα και εισηγητές νόμων, έχουν μετατραπεί σε υπάλληλους ….μετακλητών υπάλληλων του Μεγάρου Μαξίμου.
Τους στέλνουν έτοιμα τα νομοσχέδια, τους αποκλείουν από τη λήψη των αποφάσεων και τους έχουν αφαιρέσει το προνόμιο να δίνουν τον προσωπικό τους τόνο στο χαρτοφυλάκιό τους, κατά τη εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής.
ΟΙ βουλευτές είναι αριθμοί, χωρίς άλλη αξία. Ουσιαστικά ο κοινοβουλευτικός χαρακτήρας της ΝΔ έχει καταργηθεί.
Η απόδειξη βρίσκεται στη σύνθεση του υπουργικού συμβουλίου, που δεν προκύπτει πλέον κυρίως από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ. Ούτε καν από τη ΝΔ.
Προκύπτει από τα deals και τις συμφωνίες με εξωθεσμικούς παράγοντες, που κάνουν κάτω από το τραπέζι ο Μητσοτάκης και η οικογένειά του,.
Ορισμένοι από αυτούς έχουν τοποθετήσει ορατούς τοποτηρητές στο υπουργικό συμβούλιο και στο μέγαρο Μαξίμου. Και έχουν λόγους στους ανασχηματισμούς και στην κυβερνητική πολιτική. Όπως επί Σημίτη.
Η ανάθεση χαρτοφυλακίου δεν έχει ως κριτήριο την ικανότητα εφαρμογής μιας πολιτικής και την πίστη σ αυτήν αλλά την διεκπεραίωση ενός “πρότζεκτ”. Έτσι όπως έχει διακανονιστεί από το «ΜΑΞΙΜΟΥ ΑΕ», όπως το αποκαλεί το Κινάλ το πρωθυπουργικό γραφείο. Ή την «Πρωθυπουργός ΑΕ» κατά Βαρουφάκη.
Ο μισός κυβερνητικός μηχανισμός αποτελείται από εξωκοινοβουλευτικούς- ορισμένοι από τους οποίους είναι απολίτικοι. Πρόσωπα που δεν έχουν καμία λαϊκή εξουσιοδότηση, αλλά κυβερνούν με την κατάχρηση του πρωθυπουργικού δικαιώματος να αναθέτει χαρτοφυλάκια και σε μη βουλευτές.
Για ορισμένους από αυτούς, κανείς δεν ξέρει πως έφτασαν ως το οβάλ τραπέζι του υπουργικού Συμβουλίου. Αλλά μπορεί να εικάσει γιατί έφτασαν, παρατηρώντας ποια συμφέροντα εξυπηρετούν.
Πάντως δεν προσέρχονται από την κλασσική πολιτική διαδικασία, της συμμετοχής σε ένα κόμμα που πήρε εντολή να κυβερνήσει. Άλλοι πήραν την εντολή, άλλοι κυβερνούν.
Οι πολίτες ψήφισαν υποψηφίους της ΝΔ για να κυβερνήσουν. Αλλά ο Μητσοτάκης αποκλείει τους βουλευτές της από την κυβέρνηση, με προκλητικό και ενίοτε με εξευτελιστικό τρόπο.
Βάζει στη θέση άσχετους με την πολιτική ,αλλά και τη ΝΔ- κατόπιν συναλλαγής με άλλους παράγοντες. Οι ανασχηματισμοί είναι ο καθρέφτης αυτής της διαδικασίας.
Η ΝΔ έχει 158 βουλευτές. Αλλά όπως σημειώνει ο πολιτικός αναλυτής Λευτέρης Κουσούλης «η συστηματική παράκαμψη των εκλεγμένων αδυνατίζει την πολιτική λειτουργία».
Η παράκαμψη της Βουλής στη συγκρότηση της κυβέρνησης, σε τόσο μεγάλο βαθμό, καταργεί το κόμμα που πλειοψήφησε, υποβαθμίζει τον κοινοβουλευτισμό και μετατρέπει το πολίτευμα σε φεουδαρχικό.
Η προσωποκεντρική άσκηση της διακυβέρνησης από τον Μητσοτάκη, δίνει τριτοκοσμικά χαρακτηριστικά στη χώρα. Ωστόσο ο ίδιος το προβάλει ακόμη και σαν πλεονέκτημα.
«Είναι αυτοδύναμος πρωθυπουργός» είπε ο εκπρόσωπος του. Μόνο που στην κοινοβουλευτική Δημοκρατία τέτοιος όρος δεν υπάρχει. Υπάρχουν αυτοδύναμες κυβερνήσεις που έχουν τη συγκατάθεση της Βουλής για να κυβερνήσουν.
Δηλαδή τη συγκατάθεση των βουλευτών. Ο σημερινός πρωθυπουργός τους αντιμετωπίζει σωρηδόν στις ψηφοφορίες, αλλά δεν τους υπολογίζει ούτε καν στη συγκρότηση της κυβέρνησης.
Πρακτικά απαξιώνει το κόμμα που πήρε την ψήφο των πολιτών και στη θέση του εγκαθιστά ένα προσωπικό σύστημα διαμεσολαβητών ανάμεσα στον ίδιο και σε διάφορα εξωθεσμικά κέντρα.
Όποιος στη ΝΔ νομίζει ότι ανήκει σε πολιτικό φορέα κάνει λάθος. Το κόμμα τους δεν υπάρχει πλέον και οι ίδιοι απλώς υπηρετούν σαν υπάλληλοι- αν όχι σαν δούλοι- έναν ηγεμόνα και μια ΙΧ κυβέρνηση.