Toυ Γ. Λακόπουλου απο το anoixtoparathyro.gr
Το μεσημέρι της 8ης Σεπτεμβρίου συνέβησαν πολλά γύρω από το μητροπολιτικό ναό της Αθήνας. Όποιος είχε την τύχη να βρεθεί εκεί συγκλονίσθηκε από τρία πράγματα:
Πρώτα από το πλήθος και το πένθος για τον Μεγάλο Εκλιπόντα. Ο ελληνικός λαός απέδωσε την τιμή που αξίζει τον Μίκη Θεοδωράκη, με την ιαχή «Αθάνατος».
Δεύτερο, εντυπωσιάσθηκε από την συγκλονιστική ομιλία του Δημήτρη Κουτσούμπα και την αθρόα προσέλευση ανθρώπων του Πολιτισμού για το τελευταίο αντίο στον γίγαντα της καλλιτεχνικής δημιουργίας.
Τρίτο είδε και άκουσε την πρωτοφανή υποδοχή, με αποδοκιμασίες και συνθήματα, που επεφύλαξε το πλήθος στον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Αυτό το τελευταίο δεν αξιωθήκαν να το μάθουν όσοι ενημερώθηκαν από τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ.
Ούτε τα πόρταλ των εφημερίδων που στηρίζουν την κυβέρνηση, ούτε τα συμπράττοντα «μεγάλα» σάιτς είδαν, ή άκουσαν το απίστευτο «γιουχάισμα».
Αυτοί που διέκοπταν το πρόγραμμά τους και μετέδιδαν ως έκτακτη είδηση υψίστης σημασίας, αν ένας μόνο άνθρωπος φώναζε κάτι στον Τσίπρα, έκρυψαν τις αντιδράσεις μιας ολόκληρη συγκέντρωσης στην εμφάνιση του Πρωθυπουργού.
Είναι μια ακόμη απόδειξη ότι η δημοσιογραφία πέθανε στην Ελλάδα.
Αν δεν μεταδίδεται ένα τέτοιο περιστατικό- ανεξάρτητα από την αξιολόγηση της διάθεσης του πλήθους για αποδοκιμασία ενός πολιτικού- δεν υπάρχει κανένας σεβασμός στον αναγνώστη ή τον ακροατή.
Τον καταδικάζουν να μαθαίνει μόνο όσα θέλει η κυβέρνηση και τα φιλικά της μέσα. Αυτό δεν είναι ενημέρωση. Είναι έκπτωση και ντροπή.
Ένα ολόκληρο τμήμα της λαϊκής παρουσίας στην νεκρώσιμη τελετή λογοκρίθηκε. Ανοήτως φυσικά γιατί δεν είναι δυνατόν να κρυφτεί στις μέρες μας ένα τέτοιο γεγονός.
Κάποιοι έδωσαν εντολή να εξαφανιστούν πραγματικά περιστατικά -με αυτονόητο ειδησεογραφικό ενδιαφέρον- για να μην ακουστεί το σύνθημα «Μητσοτάκη κάθαρμα»- που δονούσε την οδό Σταδίου και το 1965 με την Αποστασία.
Σαν να μην ήταν είδηση ότι ένα μπλοκ ανθρώπων σε μια κηδεία υψηλής σημασίας, φώναζε τέτοια συνθήματα στον Πρωθυπουργό της χώρας. Σα να μην έχουν ενδιαφέρον ούτε οι αντιδράσεις του ιδίου. Πόσο μάλλον αν πράγματι λογομάχησε με τον γραμματέα του ΚΚΕ γι’ αυτό. Για ποια δημοσιογραφία μιλάμε;
Κάποιοι υπάκουσαν πειθήνια και χωρίς συνείδηση του ρόλου τους. Ωραίοι αρχισυντάκτες και διευθυντές…. Και ωραίο ρεπορτάζ από τη Μητρόπολη. Ελάχιστοι και μεταξύ τους ο ευσυνείδητος Δημήτρης Κανελλόπουλος από την Εφημερίδα των Συντακτών έκαναν τη δουλειά τους.
Εν τέλει όμως αυτή η αντιμετώπιση έγινε μπούμερανγκ. Αποκαθήλωσε την ψεύτικη συμμετοχή της Δεξιάς στο πένθος για έναν δημιουργό τον οποίο δίωξε για δεκαετίες και υποκλίθηκε μπροστά του όταν δεν μπόρεσε να τον νικήσει.
Στη Μητρόπολη της Αθήνας οι πολίτες συνόδευσαν τη σορό του μεγάλου Έλληνα στην τελευταία κατοικία του. Έθαψαν τον Μίκη τους συγκλονισμένοι.
Το τυμπανιαίο πτώμα της ελληνικής Δημοσιογραφίας έμεινε άταφο