Κάθε άρθρο γνώμης, τόσο ως θεματική, αλλά και ως περιεχόμενο, είναι λογικό να επηρεάζεται από την τρέχουσα επικαιρότητα. Ή τουλάχιστον ο συντάκτης να μπαίνει στον πειρασμό να τη σχολιάσει. Είτε για εξωτερίκευση προσωπικών ανησυχιών αλλά και την αγωνία για υποβολή προτάσεων, είτε για να φανεί ότι αφουγκράζεται την κοινή γνώμη και όσα την απασχολούν. Ενδεχομένως μάλιστα να ‘χαϊδέψει και τα αυτιά της΄ και να σιγοντάρει την οργή της και το αναγκαίο της ξέσπασμα.
Οι παραστάσεις ωστόσο της επικαιρότητας, έχουν την εγγενή αδυναμία, ότι επηρεάζουν το θυμικό. Εύλογα ενισχύουν το στοιχείο ή την υποψία της υποκειμενικότητας. Εξ ορισμού στερούνται μιας θεμελιώδους παραμέτρου για τη διατύπωση αντικειμενικών παρατηρήσεων και κατ΄ επέκταση συμπερασμάτων. Αυτή δηλαδή της χρονικής αποστασιοποίησης.
Αυτό δε σημαίνει ότι ο σχολιασμός, επί των τρεχουσών εξελίξεων, στερείται σοβαρότητας ή χρησιμότητας. Στοιχεία των παθογενειών που διαμορφώνουν την αρνητική ειδικά κατάσταση, διατρέχουν πρόσωπα και καταστάσεις, ανεξάρτητα από το είδος του προβλήματος. Συγχρόνως αναδεικνύουν όρους και μεθόδους εργασίας, που είναι πολύτιμοι για όσους ασκούν ή διεκδικούν να ασκήσουν δημόσια εξουσία.
Μεταξύ των ως άνω αναφερομένων όρων, κυρίαρχο ρόλο διαδραματίζει η προεργασία για τη διαχείριση των κινδύνων, που ως οργανωμένη κοινωνία αντιμετωπίζουμε. Αναμφίβολα η εποχή μας χαρακτηρίζεται από τις αρνητικές συνέπειες στο περιβάλλον και τις ακραίες συνέπειες της κλιματικής αλλαγής. Στο μέτρο βέβαια που σταδιακά εκδηλώνονται, χωρίς να αποκλείεται η περαιτέρω επίτασή τους. Οι δυσχέρειες αυτές, που ενίοτε συνίστανται και σε τραγικές συνέπειες, είναι ένα τίμημα μιας πορείας ανάπτυξης και αλόγιστης καταπόνησης του περιβάλλοντος.
Την ίδια στιγμή οι εξελίξεις που έχουν συντελεστεί στην τεχνολογία και που πρόδηλα έχουν υλοποιηθεί και με αδικαιολόγητα επιβαρυντικές για το περιβάλλον πρακτικές, έχουν οπλίσει την ανθρωπότητα με σπουδαία μέσα και μεθόδους. Ειδικά στον τομέα των ψηφιακών τεχνολογιών αλλά και των εφαρμογών τεχνητής νοημοσύνης, οι δυνατότητες που έχουν δημιουργηθεί, μπορούν και να βελτιωθούν αλλά και να δράσουν άμεσα καταλυτικά στον περιορισμό ή και τη δραστική αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών. Η διαρκής επιτήρηση των δασών με drones, η ανίχνευση των πρόδρομων αιτιών που δημιουργούν εκρηξιγενές περιβάλλον, ο εντοπισμός των φθορών στο σύστημα μεταφοράς του ρεύματος και της ηλεκτροδότησης, είναι εφαρμογές με δυνητικά πολλαπλασιαστικά ευεργετικά συνεισφορά. Μια συνεισφορά που επικεντρώνεται στον καίριο τομέα της αποτροπής.
Η αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών, μέσα από μια πραγματική ψηφιακή πολιτική, που θα σχεδιαστεί από γνώστες και δε θα συνίσταται σε φιοριτούρες και αστεία πυροτεχνήματα ρηχού επικοινωνισμού των κάθε λογής πολιτικάντηδων και γυρολόγων, απαιτεί αθόρυβη, μεθοδική και συστηματική προεργασία. Όπως και η απόκτηση όλων των συμβατικών μέσων, καταστολής του κινδύνου. Σε περιόδους μάλιστα που δεν υπάρχει πίεση, αλλά ούτε και δικαιολογίες για εξαιρετικές διαδικασίες, αμφίβολης ποιότητας και αποτελέσματος. Κορυφαίας σπουδαιότητας παράμετρος είναι και η συντήρηση του υλικού που έχουμε στη διάθεσή μας. Με στόχο πάντα να διασφαλίζουμε σε πρώτο χρόνο και διάρκεια τη λειτουργικότητά του. Είναι η αθόρυβη και πολύτιμη προεργασία. Που προστατεύει από τον θόρυβο και την κατακραυγή της αποτυχίας.