Του Πέτρου Χασάπη
Ημέρα γιορτής η χθεσινή. Ημέρα όπου έκλεισαν 200 χρόνια από την εθνεγερσία και την εθνική επανάσταση του 1821 για την απελευθέρωση του ελληνικού έθνους από τον τούρκικο ζυγό. Αυτή τη μέρα, όπως και κάθε χρόνο την ίδια μέρα, όλοι και κυρίως οι πολιτικοί, κάνουν λόγο για ενότητα και εκμεταλλευόμενοι τα λόγια του Εθνικού Ποιητή, εξορκίζουν τη διχόνοια τη δολερή.
Όλα αυτά είναι λόγια του αέρα. Οι διαφωνίες μεταξύ των Ελλήνων και ο διαγκωνισμός για την προσωπική επικράτηση δεν είναι κάτι νέο, ούτε και είναι αναγκαστικά κατάρα για τους Έλληνες. Ίσως να είναι και πλεονέκτημα. Όλα αυτά είναι στο DNA των μεσογειακών Ελλήνων και υπάρχουν από την πρώτη στιγμή της εμφάνισης του ελληνισμού στην περιοχή εδώ και χιλιάδες χρόνια. Το ίδιο φαινόμενο το συναντάμε πάντα στην ιστορία μας. Οφείλεται στην ισχυρή προσωπικότητα των Ελλήνων και είναι το “καύσιμο” που έδωσε μεγάλα πνεύματα, μεγάλους ήρωες και προσωπικές θυσίες.
Οι Έλληνες είναι όντως ανάδελφο έθνος, όπου ο καθένας μας είναι μια ισχυρή προσωπικότητα που δεν δέχεται αυθεντίες. Καλώς ή κακώς, ο καθένας μας θεωρεί πως μόνο αυτός έχει τη σωστή άποψη, κατέχει τη μόνη αλήθεια και πως κανείς άλλος δεν αξίζει περισσότερο από τον ίδιο. Είναι ένα προαιώνιο συστατικό αυτού εδώ του γένους που γέννησε τη δημοκρατία. Δεν είναι τυχαίο ότι η δημοκρατία γεννήθηκε εδώ και όχι σε άλλους λαούς. Η δημοκρατία λοιπόν ήταν το πολίτευμα εκείνο που οδήγησε τους απείθαρχους Έλληνες να γίνουν η πρωτοπορία του πλανήτη γη. Οι Έλληνες ήταν εκείνοι που εισήγαγαν τον οστρακισμό για να εκτονώνονται τα πάθη τους, διώχνοντας εκείνους που έτειναν να γίνουν δυνάστες της ζωής και της ψυχής τους.
Γιατί λοιπόν σήμερα η Ελλάδα οδηγείται στην παρακμή και σύντομα ίσως και στον εθνικό ακρωτηριασμό, αφού οι Έλληνες παραμένουν οι ίδιοι; Για έναν απλό λόγο. Γιατί σήμερα η Ελλάδα δεν έχει δημοκρατία. Γιατί από το 1821 μέχρι σήμερα οι Έλληνες δεν επανέφεραν πραγματική δημοκρατία στην Ελλάδα. Έμειναν μόνο με τα προσωπικά τους πάθη χωρίς το στοιχείο εκείνο που θα τα έσβηνε. Έμαθαν επί 400 χρόνια σκλαβιάς να ζουν με τον κοινοτισμό και τη συναπόφαση στις περιοχές τους και αυτό κράτησε το έθνος στη ζωή. Όμως όταν απελευθερώθηκαν, εισήγαγαν το δυτικό αστικό κοινοβουλευτικό σύστημα, στο οποίο την ανύπαρκτη τότε στην Ελλάδα ηγέτιδα αστική τάξη, κατέλαβε η παρασιτική τάξη των κοτζαμπάσηδων που διώχθηκαν από την επαρχία από τον Καποδίστρια και συγκεντρώθηκαν στα μεγάλα αστικά κέντρα.
Από τότε και μέχρι σήμερα επικρατεί στην Ελλάδα μια νόθα κατάσταση. Έχουμε ένα αστικό πολίτευμα που απαιτούσε μια άρχουσα παραγωγική τάξη στην ηγεσία του και αντ΄ αυτής είχαμε και έχουμε μια κρατικοδίαιτη παρασιτική τάξη, η οποία ελέγχοντας το πολιτικό σύστημα, αποκλείει κάθε ανάπτυξη νέας παραγωγικής ηγέτιδας τάξης, που θα οδηγούσε σε απώλεια των κεκτημένων.
Οι Έλληνες λοιπόν έμειναν μόνο με τα προσωπικά τους πάθη, τα οποία υποδαυλίζονται εντέχνως από όλους αυτούς που δήθεν εξορκίζουν τη διχόνοια, χωρίς το πυροσβεστικό μέσο της δημοκρατίας. Αυτό το πολίτευμα που έχουμε είναι ένα πολίτευμα, που αν το συνειδητοποιούσαν οι Έλληνες θα έβγαιναν αμέσως στους δρόμους να το καταργήσουν. Είναι ένα στατικό κατασκεύασμα, στο οποίο απαγορεύεται να αλλάξεις οτιδήποτε, αν δεν το επιτρέψουν οι ξένοι αποικιοκράτες και δεν συμφωνήσει και η εδώ άρχουσα υποτακτική παρασιτική ελίτ. Επομένως είμαστε χαμένοι από χέρι και οδηγούμαστε στην παρακμή, στον εθνικό ακρωτηριασμό και στην εξαφάνιση του γένους.
Ο μόνος τρόπος να αναταχτεί αυτή η κατάσταση, να σταματήσει η κατρακύλα, είναι να αλλάξει αμέσως το αντιδημοκρατικό πολίτευμα που έχουμε και που δεν ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία μας. Να αντικατασταθεί από μία δυναμική δημοκρατία, όπου όλα θα κρίνονται και θα συναποφασίζονται συνεχώς. Όπου ο πολιτικά ηττημένος σήμερα, θα είναι ο αυριανός νικητής. Ταυτόχρονα το πολίτευμα θα πρέπει να είναι στιβαρό και να μην κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή από εσωτερικά πολιτικά πάθη. Χρειαζόμαστε λοιπόν μια Προεδρική Δημοκρατία, με ανεξάρτητη από την κυβέρνηση Βουλή και μια εντελώς ανεξάρτητη Δικαιοσύνη με επικεφαλής της ένα Συνταγματικό Δικαστήριο που θα κρίνει Βουλή και κυβέρνηση. Φυσικά θα πρέπει να υπάρχει ουσιαστική αποκέντρωση της εξουσίας με δημοκρατία στη βάση των τοπικών κοινωνιών και ταυτόχρονη κατάργηση των κατασκευασμάτων της παγκοσμιοποίησης που λέγονται “Ανεξάρτητες” Αρχές και που δεν προσφέρουν τίποτα, εκτός από κατασπατάληση των χρημάτων των φορολογουμένων.
Μόνο έτσι θα αντιταχθεί το έθνος μας στην επιθετική παγκοσμιοποίηση, θα αποφύγει την παρακμή, θα τεθεί και πάλι στην πρωτοπορία του ανθρωπισμού και της εξέλιξης και θα κυριαρχήσει σε Μεσόγειο και Αιγαίο.