Τα πρώτα αποτελέσματα από το νέο καθολικό lockdown που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης έγιναν ορατά από χθες, πρώτη ημέρα εφαρμογής του. Ακόμη και εκείνες οι ελάχιστες μικρές επιχειρήσεις που έμειναν ανοιχτές -από τα καφέ για take away μέχρι τα περίπτερα- διαπίστωσαν νέα κατακόρυφη πτώση του τζίρου τους, ο οποίος ήταν ήδη πενιχρός καθ’ όλο το προηγούμενο διάστημα…
Ο κ. Μητσοτάκης μπορεί στην προχθεσινή τηλεοπτική συνέντευξή του στον Αλέξη Παπαχελά να δήλωσε ότι όχι μόνο φως φαίνεται, αλλά και το τέλος του τούνελ, η αλήθεια όμως για την πραγματική οικονομία προοιωνίζεται εντελώς διαφορετική. Όχι μόνο δεν φαίνεται το τέλος, αλλά, δυστυχώς, το σκοτάδι γίνεται ολοένα πιο βαθύ. Και όχι μόνο το τελευταίο μίλι δεν μας απομένει, όπως υποστήριξε στο τηλεοπτικό του διάγγελμα, αλλά η διαδρομή προβλέπεται μακρά και κακοτράχαλη.
Αν ο πρωθυπουργός και οι επιτελείς του, επαναπαυμένοι στις απατηλές δάφνες των δημοσκοπήσεων και στην ανυπαρξία αντιπολίτευσης, πιστεύουν ότι με τις ενέσεις αισιοδοξίας και την επικοινωνιακή υπεροχή μπορούν να κερδίζουν απεριόριστο χρόνο, πλανώνται πλάνην οικτρά. Άμεσο καθήκον της κυβέρνησης είναι να έρθει σε επαφή με την πραγματικότητα και -αν μη τι άλλο- να δρομολογήσει ταχύτατα ένα πραγματικά γενναίο πρόγραμμα ανακούφισης και ενίσχυσης της οικονομίας, των επιχειρήσεων, των επαγγελματιών και των εργαζομένων.
Οι χθεσινές ανακοινώσεις του υπουργού Οικονομικών για την επέκταση του «παγώματος» των οφειλών προς την Εφορία έως το τέλος του έτους είναι ασφαλώς ένα θετικό βήμα, αλλά πολύ μικρό και πολύ περιορισμένο σε σχέση με τις ανάγκες που διαμορφώνονται. Το ίδιο επιβάλλεται να γίνει, επί παραδείγματι, και προς τα ασφαλιστικά ταμεία, όπως επίσης απαιτείται να αναληφθούν ανάλογες πρωτοβουλίες και προς την πλευρά των τραπεζών.
Το οικονομικό τσουνάμι που έρχεται τείνει να λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Πολύ περισσότερο, μάλιστα, εάν -όπως ήδη προεξοφλείται- το lockdown δεν διαρκέσει μόνο έως τις 28 Φεβρουαρίου, αλλά παραταθεί με τη μέθοδο του «ακορντεόν» ενδεχομένως για ένα δίμηνο ακόμη. Αν στην κυβέρνηση θεωρούν ότι έχουν το περιθώριο να αντιμετωπίζουν την κατάσταση αυτή με το «σταγονόμετρο» και όχι ρηξικέλευθα και αποφασιστικά, κινδυνεύουν να βρεθούν προ εκπλήξεων. Και ας μη στρουθοκαμηλίζουν, αδιαφορώντας για τον κοινωνικό κοχλασμό…