Δυο χρόνια πριν – καλοκαίρι του 2018, θυμάμαι – συνέβη ένα πρωτοφανές περιστατικό στην Τουρκία, που πέρασε στα ψιλά των εφημερίδων εκείνης της περιόδου. Πεντακόσια πρόβατα, λέει, της ανατολικής επαρχίας Βαν – σαν επηρεασμένα απ’ την αγέλη των χοίρων των δαιμονόπληκτων Γαδαρηνών, η οποία όρμησε στον γκρεμό φορτωμένη τα ακάθαρτα πνεύματα εκείνων για να πνιγεί στη λίμνη της Γεννησαρέτ – έκαναν άλμα θανάτου από ύψος είκοσι μέτρων, για άγνωστο λόγο, και βρήκαν τραγικό θάνατο.
Εκείνη η σοκαριστική είδηση, που συνοδευόταν από εξίσου σοκαριστικές εικόνες, έρχεται ολοένα και πιο συχνά στο μυαλό μου τελευταία μέσω αλληγορικών συνειρμών με θέατρο… αυτοκτονικών επιχειρήσεων όχι το χωριό Τόπ-Γιλντίζ στην περιοχή Γκιούρ-Πινάρ της τουρκικής Αρμενίας, αλλά τη χώρα μας, την Ελλάδα.
Κι αν νομίζετε ότι υπερβάλλω μιλώντας κινδυνολογικά, θα σας διαψεύσουν τα ίδια τα γεγονότα. Τα γεγονότα που δείχνουν ότι με την τύποις επιχειρησιακά ενεργή στάση μας (υπέρβαση προ πολλού των ορίων της κατευναστικής πολιτικής μας έναντι της Τουρκίας και γενικός ωχαδερφισμός λαού και κυβερνώντων προ του επερχόμενου κινδύνου επανάληψης της παραβίασης της υφαλοκρηπίδας μας [μεταξύ Ρόδου και Καστελόριζου αυτήν τη φορά]) – θα οδηγηθούμε, αργά ή γρήγορα, σε αυτοκαταστροφικές επιλογές θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο τον Αιγαιοπελαγίτικο Ελληνισμό, αν υποκύψουμε στα τετελεσμένα των Τούρκων.
Κι αυτό το τελευταίο δεν είναι υποθετικό σενάριο που αγγίζει τα όρια… επιστημονικής φαντασίας, αλλά ένα πιθανό ενδεχόμενο απ’ τη στιγμή που ο δαιμονικός Ταγίπ κλιμακώνει την επιθετικότητά του εναντίον μας με απανωτές Navtex και εμείς απαντάμε δια του κυβερνητικού εκπροσώπου κ. Πέτσα ότι ”Η Τουρκία δείχνει σταθερή αποκλιμάκωση”…
Απαντάμε με ποδηλατοδρομίες στο Τατόι και ταξίδια με ιστιοφόρα τα τριήμερα. Με δηλώσεις του τύπου: ”Δεν με ενδιαφέρει αν έκανε έρευνες το Ορούτς Ρέις στα ελληνικά ύδατα” και με ενσταντανέ με νεόνυμφους, που τυχαίνει να είναι παιδιά κομματικών στελεχών μας…
Απαντάμε στην τουρκική απαξίωση της προσπάθειάς μας για διάλογο με χαμόγελα αισιοδοξίας και πίστη σε καλύτερες μέρες των ελληνοτουρκικών σχέσεων, ενώ στην πρόταση για κυρώσεις της Κύπρου λέμε ασυζητητί ”Nein”.
”Nein” μετά φόβου Θεού, για να μην εξαγριώσουμε το ”θηρίο” και τον γερμανό θηριοδαμαστή-προστάτη του, που μιλά για πακέτο κυρώσεων κατά της Λευκορωσίας, αλλά για κυρώσεις κατά της Τουρκίας δεν λέει κουβέντα.
Έτσι, ενώ το Oruc Reis μπήκε ήδη στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, παραμένει η αρχική έκφραση λύπης της Γερμανίας η οποία δεν έγινε ποτέ συμπαράσταση προς το κράτος- μέλος της Ενωμένης Ευρώπης ”Ελλάδα”, αν και αμφισβητούνται ευθέως – από μια τρίτη χώρα που δεν ανήκει σ’ αυτήν – η υφαλοκρηπίδα της και το κυρίαρχο της δικαίωμα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα από 6 σε 12 ναυτικά μίλια.
Και να φανταστεί κανείς ότι ο ΥΠΕΞ της Τουρκίας είχε υποσχεθεί προ ολίγων ημερών στον Έλληνα ομόλογό του κ. Δένδια ότι θα δώσει σύντομα την ημερομηνία που ζητούσε για έναρξη των διερευνητικών επαφών, ενόψει και της πρωτοβουλίας της Γερμανίας δια του υπουργού Εξωτερικών της κ. Χάικο Μάας…
Αλλά ποιος νοιάζεται, θα μου πείτε, για το δούλεμα του Τσαβούσογλου (ο οποίος, παρεμπιπτόντως, τουίταρε την προηγούμενη της δεύτερης έλευσης του ”Oruc Reis” το όνομα του ερευνητικού, στη θέση της ημερομηνίας που περιμέναμε), όταν εμείς είμαστε αποφασισμένοι να απαντάμε σε κάθε τουρκική πρόκληση και σε άρνηση για συνδιαλλαγή με το ”ως ευ παρέστητε” μιας ταπεινωτικής ειρήνης;
Ποιος νοιάζεται για τις ”τορπίλες” που σπέρνει στο διάβα του με σκοπό να μας παγιδεύσει το ”τρελό πρόβατο” Ερντογάν, που μετά τη Συρία, την Αρμενία και τη Λιβύη έχει βάλει στο στόχαστρο Ελλάδα και Κύπρο, όταν εμείς ως… ”στρατάρχες” εν ενεργεία σε πόστο κλειδί ζητάμε να προετοιμαστεί ο λαός για πόλεμο και, όταν βγούμε στη σύνταξη, τον απορρίπτουμε ασυζητητί γιατί πιστεύουμε πως θα ηττηθούμε;
Ποιος νοιάζεται αν θα πρέπει να εμποδιστεί διπλωματικά και επιχειρησιακά το Oruc Reis, όταν είμαστε αποφασισμένοι να μην απαντήσουμε στην αμφισβήτηση της κυριαρχίας μας στο Αιγαίο, παρά να σκύψουμε το κεφάλι στον ακήρυχτο πόλεμο της Τουρκίας παρατάσσοντας – αν και τελούμε σε αυξημένη επιφυλακή – τα πλοία του πολεμικού Στόλου μας σε θέση μαρτύρων που βλέπουν τον εγκληματία να διαπράττει το έγκλημα, χωρίς να έχουν την άδεια να επέμβουν;
Ποιος νοιάζεται αν ο ”σουλτάνος” έχει στα σχέδιά του να καταλάβει ένα απ’ τα μικρονήσια μας για να ενισχύσει την διαπραγματευτική του θέση, όταν εμείς έχουμε εκ των προτέρων αποδεχτεί το μοιραίο της απώλειας μερικών απ’ αυτά, για να διασφαλίσουμε τα μεγάλα;
Ποιος νοιάζεται αν το πλοίο ”Ελλάδα” κινδυνεύει να χάσει υλικά κατασκευής του που το κρατάνε αβύθιστο 3000 χρόνια τώρα, όταν αυτοί που το κυβερνούν νοιάζονται περισσότερο για το δικό τους πολιτικό πλοίο και έχουν το βλέμμα στραμμένο όχι στο μέλλον της πατρίδας τους που διακυβεύεται, αλλά στις δημοσκοπικές απώλειες του κόμματός τους;
Ποιος σκέπτεται, αλήθεια, να προβάλλει ιστορικά επιχειρήματα υπεράσπισης της ελληνικότητας του Αιγαιακού πολιτισμού (επιπρόσθετα στα διπλωματικά των Συνθηκών και Συμβάσεων που τα διασφαλίζουν), όταν το πολιτικό και συμβουλευτικό προσωπικό της κυβέρνησης πάσχει από ιστορική αμνησία και δεν έχει αποστομώσει ως τώρα την ανιστόρητη θέση του ”πατέρα” του δόγματος της ”Γαλάζιας Πατρίδας” αντιναύαρχου Τζιχαντ Γιαζιτζί ότι”Η πλειονότητα των κατοίκων σε Κρήτη και Ρόδο δεν είναι Έλληνες”;
Ποιος σκέφτεται, αλήθεια, να απαντήσει στην αρπακτικότητα της Τουρκίας και την πειρατική συμπεριφορά της – που αποσκοπεί στην πρόκληση τετελεσμένων – με άμεση επέκταση των χωρικών μας υδάτων (”καθ’ άπασαν την Επικράτεια”) από 6 σε 12 μίλια, απέλαση των πρακτόρων της Τουρκίας στη Θράκη και τα Δωδεκάνησα (όπου ζητούν αναγνώριση ”τουρκικής μειονότητας”) και αφαίρεση της ιθαγένειας έως απέλαση στην… ”Μητέρα Πατρίδα” των ανθελλήνων (”Γκρίζων”) μειονοτικών;
Ποιος σκέφτεται, αλήθεια, να αφυπνίσει στους Έλληνες την εν υπνώσει εθνική τους συνείδηση με ξερίζωμα της απαίδευτης ήρας απ’ το υπουργείο Παιδείας και κάθαρση εδώ και τώρα όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης (κυρίως της Τριτοβάθμιας) και των ”προοδευτικών” συγγραφικών ομάδων των σχολικών βιβλίων των δυο πρώτων βαθμίδων απ’ τα ανθελληνικά στοιχεία;
Ανθελληνικά στοιχεία που έχουν αποχαυνώσει και αποπροσανατολίσει την Εκπαίδευση, με αποτέλεσμα να αφοπλιστεί η ελληνική νεολαία απ’ τα εθνικά της ερείσματα και να μετατραπεί σε φιλοθεάμον κοινό τηλεοπτικών προγραμμάτων χαμηλής ποιότητας και κομματικό συρφετό χούλιγκανς που αλληλοβρίζονται στα social media και τα γήπεδα της χώρας…
Ποιος σκέφτεται, αλήθεια, να επενδύσει σ’ ένα εθνικό πρόγραμμα αντιμετώπισης του αναλφαβητισμού των Ελλήνων πολιτών επιστρατεύοντας τους άνεργους νέους των καθηγητικών σχολών ως διδακτικό προσωπικό τους;
Φοβάμαι πως δεν υπάρχει κανείς κυβερνήτης για να το τολμήσει αυτό ξέροντας πως – αναμορφώνοντας παιδευτικά το αμαθές και απλοϊκό κομμάτι του λαού μας που ακολουθεί τυφλά ακόμα και την τεθλασμένη πορεία του Αρχηγού του – δε θα έχει σίγουρη και δεδομένη την κομματική ”πελατεία” για να τον στηρίξει, αλλά αυστηρούς κριτές απέναντί του που θα τον ελέγχουν ακόμα και στα εθνικά του ολισθήματα…
Για να επανέλθουμε όμως πάλι στα της Εξωτερικής πολιτικής μας, εύλογο είναι να αναρωτηθούμε όλοι μαζί για το αν θα βρεθεί, ποτέ, ένας Έλληνας κυβερνήτης που θα σκεφτεί να σπάσει μια και καλή το απόστημα της λαθρομετανάστευσης στην Ελλάδα αρνούμενος να διαιωνίζει τη διασπορά λαθρομεταναστών στις τέσσερις άκρες της με κίνδυνο την εθνολογική αλλοίωσή της.
Αν θα βρεθεί ένας κυβερνήτης που δε θα χαίρεται με τους επαίνους των ξένων, γιατί θα έχει συνειδητοποιήσει από πριν ότι ”μυρίζει” τον ίδιο δόλο ο έπαινος που προέρχεται απ’ τον άσπονδο φίλο, με εκείνον που προέρχεται από τον εχθρό μας.
Αν θα βρεθεί ένας κυβερνήτης που θα νοιάζεται στ’ αλήθεια γι’ αυτήν την πατρίδα και θα έχει το θάρρος να υψώσει το πατριωτικό του ανάστημα, για να κλείσει τα στόματα των ”συμμάχων” μας που θεωρούν διαφιλονικούμενη περιοχή το Καστελόριζο και μας… συμβουλεύουν να μην επεκτείνουμε μονομερώς τα χωρικά μας ύδατα (αν και μας το επιτρέπει η Σύμβαση του Δικαίου της Θάλασσας που υπογράψαμε μαζί τους το 1982) και να μειώσουμε το στρατιωτικό αποτύπωμα στα νησιά μας…
Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)